Ο νέος αέρας που φυσάει πια στην Ευρώπη γίνεται αντιληπτός ακόμα και από τους δύσπιστους. Οι προοδευτικές δυνάμεις έπειτα από μια ομολογουμένως δύσκολη περίοδο, δείχνουν να επανέρχονται στο προσκήνιο. Στη Γαλλία, νέος πρόεδρος είναι ο Ολάντ και οι Σοσιαλιστές χτυπάνε άνετη πρωτιά στις βουλευτικές εκλογές. Στη Γερμανία το SPD μαζί με τους Πράσινους φαίνεται να ταρακουνάει ήδη τη Μέρκελ και τους φιλελεύθερους συμμάχους της. Στη Βρετανία το Εργατικό Κόμμα δείχνει σημάδια ανάκαμψης υπό την ηγεσία τού νέας γενιάς πολιτικού Εντ Μίλιμπαντ.
Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι και τόσο… περίπατος. Ωστόσο, η ανάγκη ανασυγκρότησης του δημοκρατικού σοσιαλισμού είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία, αν δεν θέλουμε να βυθιστούμε σε συντηρητικές πολιτικές ή να αφεθούμε σε αλλοπρόσαλλες υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Στη Δημοκρατική Αριστερά μιλάμε καιρό για έναν τρίτο πόλο με δυνάμεις της Ευρωαριστεράς, του σοσιαλισμού και της οικολογίας.
Πρέπει όμως να γίνει ξεκάθαρο ότι οι εποχές που όποιος απλώς δήλωνε αριστερός ή κεντροαριστερός πιστοποιούσε και την πολιτική του ταυτότητα, έχουν περάσει.
Η μάχη σήμερα δίνεται ανάμεσα στις δυνάμεις της μεταρρύθμισης και τις δυνάμεις του λαϊκισμού. Στις φωνές που διεκδικούν διαρθρωτικές αλλαγές και στις άλλες που διεκδικούν συνέχιση του αποτυχημένου πελατειακού κράτους. Και φυσικά, η κυριότερη μάχη αυτή τη στιγμή δίνεται ανάμεσα σε όσους θέλουν την Ελλάδα εντός ΕΕ και ευρώ και σε όσους τη θέλουν εκτός. Γι? αυτό και οι προϋποθέσεις που πρέπει να μπουν σε όποια -θεμιτή κατά τα άλλα- συνεργασία είναι σαφείς. Οι απειλές περί μονομερούς καταγγελίας του Μνημονίου δεν είναι λύση, είναι πρόβλημα. Το ίδιο και οι υποσχέσεις για προσλήψεις και επαναφορά άδικων προνομίων των λίγων εις βάρος των πολλών.
Οσοι θελήσουμε να συνδράμουμε σε αυτήν την ανασυγκρότηση του δημοκρατικού σοσιαλισμού και όσοι ενδιαφερόμαστε για μία πραγματική κεντροαριστερή διακυβέρνηση, πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι κινούμαστε προς την ίδια κατεύθυνση. Τα ψέματα δεν έχουν χώρο τέτοιες ώρες και όποιος πιστεύει ότι υπάρχει κουμπί που θα μας γυρίσει στις εποχές της ευημερίας και του δανεικού πλούτου, απλώς ψεύδεται.
Η Δημοκρατική Αριστερά θα κατέλθει στον διάλογο μετά τις εκλογές του Ιουνίου με συγκεκριμένες προτάσεις αλλά και συγκεκριμένες κόκκινες γραμμές. Αυτές πάνω-κάτω είναι γνωστές και εμπεριέχονται και στον προεκλογική της λόγο. Σε αυτά τα πλαίσια, ελπίζουμε όλοι να μπορέσει να δημιουργηθεί μία ουσιαστικά μεταρρυθμιστική και τολμηρή κυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο, η οποία θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο για την έξοδο της χώρας από τη βαθιά ύφεση και την κρίση με το βλέμμα στην ανάπτυξη.
H Μ. Λιοναράκη είναιεΕπικοινωνιολόγος και δημοσιογράφος, μέλος της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ. Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου θα είναι υποψήφια στη Β? Αθηνών.
.
* Το άθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Εθνος» 5/6/2012