Ολο και πληθαίνουν άρθρα και βιβλία που θεωρούν τη woke κουλτούρα σχεδόν ισοδύναμη με τον κομμουνιστικό και φασιστικό ολοκληρωτισμό του 20ού αιώνα. Αυτή σύμφωνα με πολλούς εκφράζει τον ρατσισμό των μη λευκών, απειλεί τη γυναικεία φύση, μισεί την ετεροφυλία, λατρεύει την «ισλαμοαριστερά», είναι ο μεγάλος σημερινός εχθρός του Διαφωτισμού. Μα προπαντός είναι το μακρύ χέρι της αντικατάστασης των χριστιανών, Ευρωπαίων και Αμερικανών, από τους μουσουλμάνους μετανάστες και του χριστιανισμού από το Ισλάμ. Κατά τον πιο αντιδραστικό όλων αυτών, τον Γάλλο Πασκάλ Μπρικνέρ, η woke κουλτούρα εξυμνεί τον ξένο γιατί επιδιώκει την εξαφάνιση του ντόπιου. Και άλλα παρόμοια των οποίων η αρίθμηση δεν έχει τέλος. Στους οπαδούς της woke κουλτούρας κατατάσσεται μέχρι και ο Πάπας, ο οποίος καλοδέχεται τους μετανάστες αντί να κηρύσσει χριστιανικό πόλεμο στον ιερό πόλεμο του Ισλάμ.

Δεν υποστηρίζω πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τη woke κουλτούρα, πως δεν υπήρξαν άνθρωποι, πολλοί εξ αυτών ιδιαιτέρως προοδευτικοί, οι οποίοι υπέφεραν και υποφέρουν από τις υπερβολές της. Δεν υποστηρίζω καν τη woke κουλτούρα, ακόμη και αυτήν τη χωρίς υπερβολές. Απεχθάνομαι μάλιστα σε ύψιστο βαθμό την παράγωγη της cancel κουλτούρα. Δεν διανοούμαι τι προοδευτικό υπάρχει στο να κρίνουμε και να σβήνουμε την ιστορία αλλά και μεγάλα κλασικά έργα της μυθιστοριογραφίας αναδρομικά. Θεωρώ μέγιστη ανοησία να υποστηρίζεται πως όλη η προηγούμενη ιστορία ήταν μόνο των λευκών και των ανδρών και να μη κατανοείται πως όλη η ιστορία είναι ένας διαρκής και αντιφατικός αγώνας για την ανθρώπινη χειραφέτηση.

Την ίδια στιγμή όμως κατανοώ πως το αντι-woke κίνημα και οι συνοδοιπόροι του μεγαλοποιούν την απειλή αυτής της κουλτούρας για να νομιμοποιήσουν μια alt right ατζέντα. Αυτοί δήθεν «ανησυχούν» για τον Διαφωτισμό, αλλά δεν δέχονται το βασικό αξίωμά του πως όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θρησκείας, σεξουαλικών προτιμήσεων είναι ίσοι και έχουν ίσα δικαιώματα, ούτε παραδέχονται πως αυτός είναι οικουμενικός. Ανησυχούν για τον λευκό άνδρα, αλλά στην ουσία είναι οι ίδιοι αντιδραστικοί λευκοί που φοβούνται μήπως χάσουν την ηγεμονία τους. Είναι αυτοί που πίσω από τη δήθεν ανησυχία τους από τις υπερβολές του φεμινιστικού woke και του MeΤoo κρύβουν πως δεν θέλουν οι γυναίκες να έχουν ισότιμη πρόσβαση στους κοινωνικούς, πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς. Είναι αυτοί που ενοχλούνται από την ελευθερία της τέχνης, με πρόσχημα πως αυτή προσβάλλει τα «πιστεύω» κάποιων κοινωνικών ομάδων. Δεν ζητούν όμως αυτοσυγκράτηση και εσωτερικό «καταναγκασμό» των καλλιτεχνών, αλλά λογοκρισία ή εξάλειψη αυτής της ελευθερίας.

Είναι αυτοί που δεν τους ενοχλούν οι ομόφυλοι, αρκεί να μη το δείχνουν πως είναι ομόφυλοι και «να μη προκαλούν». Αυτοί που διακρίνουν δυο τρόπους σκέψης, των ετερόφυλων και των ομόφυλων, και όχι έναν ενιαίο, τον ανθρώπινο. Αυτοί που εντέλει μάς καλούν να μην αποκαλούμε ακροδεξιούς τους ακροδεξιούς, γιατί δήθεν έτσι προσβάλλουμε απλούς ανθρώπους οι οποίοι έχουν ακραίες ιδέες, ενώ ο λόγος είναι πως είναι οι ίδιοι ακροδεξιοί. Είναι η alt right ντυμένη αντι-woke κίνημα.