—του Γιάννη Παπαθεοδώρου για τη στήλη Ανώμαλα Ρήματα—

Σχεδόν για όλα τα πιτσιρίκια της γενιάς μου (λίγο πάνω λίγο κάτω), η πρώτη «μαυρόασπρη» εικόνα «εξωγήινου» παρέπεμπε στη μορφή του Mr. Spock? στη μορφή του Βουλκάνιου επιστήμονα-αξιωματικού με τα μυτερά μεγάλα αυτιά, από το διαστημόπλοιο Enteriprise της διάσημης τηλεοπτικής σειράς Star Trek. Πολύ αργότερα καταλάβαμε ότι η δύναμη αυτής της φανταστικής εξεικόνισης αφορούσε εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο. Ο πολύπλευρός και πολυτάλαντος ηθοποιός Leonard Nimoy, που πέθανε αυτή τη βδομάδα, γνώριζε πολύ καλά αυτή την ταύτιση με το ρόλο του, γεγονός που φαίνεται και στα δύο αυτοβιογραφικά βιβλία του. Το ένα έχει τίτλο I Am Not Spock (Δεν είμαι ο Σποκ) και το δεύτερο έχει τίτλο I Am Spock (Είμαι ο Σποκ).[1] Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όταν ο αρθρογράφος του αμερικανικού Vice, Nick Gazin, ζήτησε από γνωστούς καλλιτέχνες να δημιουργήσουν 15 πορτραίτα του Leonard Nimoy, όλοι τον απεικόνισαν ως «Mr Spock».[2]

Μια επίσης άμεση και συστηματική αναφορά στον Mr. Spock γίνεται και στη σύγχρονη τηλεοπτική σειρά Bing Bang Theory, (που εξακολουθεί να παίζεται στην ελληνική τηλεόραση). Ο Mr Spock μιλάει στον Σέλντον στη διάρκεια των ονείρων του, η παρέα αναλαμβάνει αποστολές που μιμούνται τις αποστολές του Star Trek, o Σέλντον μεταμφιέζεται σε Mr. Spock για να επιβάλλει το κύρος της διάνοιας του. Δεν πρόκειται απλώς για μια διακειμενική αναφορά σε αναγνωρίσιμους «τόπους» μιας μακράς τηλεοπτικής συνέχειας. Ούτε βέβαια και για μια παρωδιακή διακωμώδηση της αυτοβιογραφικής μνήμης των ηρώων της σειράς, με άξονα την παιδική ηλικία. Στην πραγματικότητα, η αναφορά στον ήρωα του Star Trek γίνεται επειδή, εκτός από το να είναι εξωγήινος, ο Mr Spock ενσάρκωσε το απόλυτο πρότυπο της ψυχρής, ορθολογικής, μοντέρνας και «προχωρημένης» επιστήμης, στη μιντιακή κουλτούρα του μεταψυχροπολεμικού κόσμου.

Διαβάστε την συνέχεια στο dim/art