Η περίπτωση αποφυλάκισης Τσοχατζόπουλου με απασχολεί, πάνω και πέρα από τις απαράδεκτες συμπεριφορές του, τόσο όσο ήταν ενεργό πολιτικό πρόσωπο σε υψηλά κομματικά και υπουργικά οφίτσια, όσο και με τις δράσεις του γύρω από οικονομικές κομπίνες, οι οποίες του απέφεραν παράνομα κέρδη, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί και να κρατηθεί στα κελιά τού Κορυδαλλού, αυτός και η γυναίκα του…
Δεν θα δηλώσω ούτε λύπη, ούτε στεναχώρια, για τις δικαστικές του περιπέτειες, από τη στιγμή που θεωρώ πως ένας πολιτικός θα πρέπει να τιμωρείται πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον πολίτη, ακριβώς επειδή ο ρόλος του (του πολιτικού) είναι, εκτός των άλλων, να προσφέρει σωστά παραδείγματα ηθικής συμπεριφοράς και διαχειριστικής αξιοπρέπειας τού δημοσίου χρήματος.
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος (ΑΤ), που κατάφερε να τον ονομάζουν με οικείο τρόπο και «Άκη», στάθηκε το κατεξοχήν μοιραίο πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ που, τώρα πια έχει γίνει σημείο αναφοράς της αντιΠΑΣΟΚικής στάσης και εν γένει της πολιτικής, καθώς και των συζητήσεων γύρω από το μεγάλο φαγοπότι και την διαφθορά κάποιων συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων.
Μακάρι, όλοι αυτοί οι οποίοι «ήρθαν-έφαγαν-λήστεψαν-αποταμίευσαν-έφυγαν», να συλλαμβάνονται, να δικάζονται, να υφίστανται τις κυρώσεις των νόμων, όσο σκληρές και αν είναι αυτές, αλλά ΚΥΡΙΩΣ τα κλεμμένα να επιστρέφονται στο Δημόσιο Ταμείο. Αυτό όμως, όπως φαίνεται, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, αφού η λαμογιά, η διαπλοκή και η βραδύτητα της δικαιοσύνης, έχουν εξελιχθεί, στη χώρα μας, σε διαδικασίες υψηλού… επιστημονικού πεδίου!

Θα αποφύγω όσο μπορώ, να πλησιάσω την πολιτική… προαίρεση του «Άκη». Εάν κανείς έχει την υπομονή να ανατρέξει σε παλιές του ομιλίες ως βουλευτού, ως αντιπροέδρου και υπουργού τής Κυβέρνησης Σημίτη, θα διαπιστώσει το μεγάλο του… υποκριτικό ταλέντο στο να λέει με πάθος και συγκίνηση τα συνήθη περί «Σοσιαλισμού», «καθαρότητας», «εντιμότητας» κλπ, με τον γνωστό υπερφίαλο λόγο, του οποίου ήταν και πολύ καλός χειριστής…  Λέξεις που κολακεύουν κι αρέσουν στο πόπολο, ήταν σε συνεχή χρήση στην πιάτσα τής κομματικής συντεχνίας. Ήταν προσφιλείς λέξεις-«κώδικες» μιας πολιτικής επικοινωνίας, με ένα εθισμένο και ευρύ κοινό τής εποχής, το οποίο ανταποκρινόταν θετικά στα δικά του «σήματα». Εξάλλου, μετά τη δικτατορία, αρκούσαν οι λέξεις κλειδιά: Σοσιαλισμός-Χούντα-εξορία-βασανιστήρια-λαός-ισότητα-φτωχοί-πλούσιοι-δίκαιη οικονομική μοιρασιά… Ο Α.Τ. ήξερε πολύ καλά αυτό το παιχνίδι. Από την αρχή ήταν το δεξί χέρι τού Ανδρέα Παπανδρέου και γνώστης των πιο απόκρυφων θεμάτων τής κυβερνητικής ατζέντας. Είχε διαμορφώσει το δικό του… κοινό, με τα πλοκάμια του να τα έχει απλώσει εξαρχής στα ενδότερα του συνδικαλιστικού ΠΑΣΟΚ. Με αυτή την έννοια, ο Α.Τ. ήταν ο… βαθύτερος του βαθέως πασοκικού κράτους. Ήταν φαίνεται και ο πιο… κατάλληλος να ροκανίσει τα τεράστια ποσά που σπαταλιόνται στα εξοπλιστικά συστήματα, από τα υψηλά κλιμάκια όπου βρέθηκε,  και να εκμεταλλευτεί το μεγάλο φαγοπότι τής εποχής, αυτός και η προσφιλής του συντεχνία, παρά τω πρωθυπουργό…
Α, υπήρξε και σύντροφος της γυναικός του Βίκης Σταμάτη και υπερασπίστηκε με πάθος αυτή την… σύζευξη με προκλητική και νεόπλουτης αισθητικής τελετής, εις Παρισίους παρακαλώ, έτσι, για να μην λένε οι κακές γλώσσες πως τσιγκουνεύτηκε γι αυτήν την, εφ’ όρου ζωής, αφοσίωση… Οι κακές γλώσσες έλεγαν πως ξοδεύτηκαν τότε (11/7/2004), 2.500.000 δραχμές!!! Ίσως, ίσως λέω, και να ήταν… fake news της εποχής…

Δεν επιθυμώ να φτιάξω το πορτρέτο τού δυστυχούς γέροντα των 78 χρόνων, τον οποίο είδα να βγαίνει καταταλαιπωρημένος από τις φυλακές Κορυδαλλού. Λογικό. Πώς να αντέξει μια τέτοια δοκιμασία ένας καλομαθημένος επί πολλά χρόνια άνθρωπος, ο οποίος έφτασε μισό βηματάκι από το να γίνει πρωθυπουργός (!!!) περικαλώ; Αντί στα… πολύ υψηλά, έπεσε στα πολύ χαμηλά και βίωσε τη φυλακή όχι ως πεισματάρης οπαδός τού Σοσιαλισμού, τον οποίον και… πριμοδοτούσε, αλλά ως καταχραστής δημοσίου, ο οποίος  καταπάτησε τις ιδεολογικές, πολιτικές και ανθρώπινες υποσχέσεις του και με αυτά τα χαρακτηριστικά έγινε σημείο αναφοράς και τραγικός εκφραστής ενός σαθρού, παρακμιακού και ανάλγητου πολιτικού συστήματος…

Βλέποντας την εικόνα του, βρέθηκα μπροστά σε ένα ανθρώπινο δράμα. Ένας άνθρωπος σημαδεμένος απ’ ό, τι «προσφέρει» ένα κελί. Σίδερα, τσιμέντα, αγριότητα, ειδικές σχέσεις, απομόνωση, ίδιο πολύχρονο τοπίο, έλλειψη εμπιστοσύνης, μοναξιά, απροσδιόριστη σχέση με το χρόνο, σκοτεινό μέλλον… Και πόσα άλλα που δεν γνωρίζουμε εμείς οι «απέξω». Όλα τα σκοτεινά σημεία τού νου πάνω στο σώμα, το δέρμα, την ψυχή. Η κάθε ώρα μετράει αλλιώς εκεί μέσα. Είναι περισσότερος, πιο διεσταλμένος ο χρόνος. Κι όταν παρακολουθείς πού κατάντησε το όνομά σου, αντί για Πρίγκιπας, έγινες ο τελευταίος τροχός τής αμάξης… Ποια υστεροφημία να υπερασπιστείς; Τι έμεινε όρθιο από το άθροισμα των πράξεων μιας ολόκληρης ζωής; Ποιο θα είναι το αφήγημα στο παιδί σου, τη στιγμή μιας οικογενειακής θαλπωρής; Τι θα επιλέξεις να εξιστορήσεις, από τη μεγάλη γκάμα εμπειριών που διαθέτεις; Ποια περίοδο; Εκείνην της πλαστής δόξας και των… σοσιαλιστικών εξαγγελιών ή την άλλη τού αδηφάγου πολιτικού τέρατος το οποίο κατέληξε σε ένα κελί;

Ανθρώπινο… δράμα, επαναλαμβάνω. Πέρα από το ότι διαβάζω πως εκκρεμεί και άλλη δίκη εις βάρος του, εξακολουθώ να υποστηρίζω πως η περίπτωση είναι χαρακτηριστική: «Ανθρώπινο δράμα». Και αναφέρομαι σ’ αυτό, γιατί αν δεις καθαρά τον ΆΤ, θα λυπηθείς για την τελεία που αποφάσισε να βάλει στη ζωή του… Η τελευταία επιστροφή στο σπίτι, υποθέτω πως θα τυλιχτεί στο πέπλο τής σιωπής! Πώς θα ζυγιστούν οι μνήμες των φυλακίσεων, με εκείνες που λέμε οικογενειακές, φιλικές, επικοινωνιακές;
Ίσως ο πρώην ισχυρός άνδρας, μας επιφυλάσσει την έκπληξη πως, σε κάθε φάση ζωής, ακόμα και σε ένα τελευταίο ψίχουλο που έμεινε, «χωράει» μια νέα ευτυχία! Σίγουρα θα είναι ανέλπιστο και πρωτότυπο!
Ας περιμένουμε. Εξάλλου γνωρίζουμε πως ο «Άκης» και δηλώσεις θα εξακολουθήσει να κάνει και σε συνεντεύξεις θα προβεί και θα προσπαθήσει να διορθώσει τα… αδιόρθωτα, ο αδιόρθωτος…