«Ελεύθεροι άνθρωποι με δικαιώματα που απορρέουν από τους φυσικούς νόμους κι όχι δώρα από μια κυβέρνηση μαριονέτα» (απόσπασμα από την ταινία Rapid Fire).

ΑΥΤΟΔΙΚΑΊΩΣ. Αυτή είναι η σωστή λέξη.
Τα ανθρώπινα και συνταγματικά δικαιώματα και ελευθερίες ασκούνται αυτοδίκαια.

Τι σημαίνει αυτό.

Σημαίνει πως δεν υποχρεούσαι να ζητήσεις άδεια από κανέναν. Σημαίνει πως κανείς δεν έχει δικαίωμα να σε εγκαλέσει γιατί δεν τον ρώτησες πιο μπροστά, γιατί δεν του πήρες την άδεια. Κανείς. Ακόμη κι αν λέγεται κράτος.

Τώρα, τι συμβαίνει στη χώρα μας.
Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Συμβαίνει αυτό που λέει ο λαός μας, πως ‘και για να βήξεις ακόμα, χρειάζεσαι την άδεια του κράτους’.! Μία άδεια που εάν δοθεί, δίδεται με επαχθείς και απειλητικούς για τον πολίτη, όρους.

Ας δούμε τι περιλαμβάνουν οι αυτού του είδους βάναυσες καταπατήσεις των δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών, Τι εννοούμε σαν ‘Ανθρώπινα και Συνταγματικά Δικαιώματα και Ελευθερίες’; Κατ’ αρχήν εννοούμε τα βασικά, τα ζωτικά δικαιώματα και ελευθερίες. Αυτά που είναι θέμα ζωής και θανάτου για τον πολίτη.

1. Το δικαίωμα της εργασίας.

2. Η ακαδημαϊκή ελευθερία.

3. Η κατοικία.

4. Η ιδιοκτησία.

Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά από αυτά. Κι ας δούμε πως αυτά περιγράφονται στο Σύνταγμα της Ελλάδας. Ένα Σύνταγμα το οποίο επί δεκαετίες έχει υποστεί αλλοιώσεις, ώστε να μπορεί να παρερμηνευτεί κατά το δοκούν από τα διάφορα καθεστώτα που επικαλούνται το όνομα της Δημοκρατίας. Αλλοιώσεις όμως, οι οποίες σε τελική ανάλυση δεν μπορούν να ανατρέψουν τις κύριες Συνταγματικές Διατάξεις.

– H εργασία απoτελεί δικαίωμα.

– H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες.

– H κατoικία τoυ καθενός είναι άσυλo.

– H ιδιoκτησία τελεί υπό πρoστασία.

Βλέπουμε παρακάτω το πώς ύπουλα και πονηρά προσπαθείται να υπονομευθούν οι συνταγματικές διατάξεις. Κολλάμε λίγο ‘κράτος’ στις βασικές διατάξεις κι από κει και πέρα συνεχίζουμε στα δευτερεύοντα άρθρα να ανατρέπουμε βαθμιαία το περιεχόμενο τους, έως ότου το αναποδογυρίσουμε πλήρως:

Άρθρo 22. 1. H εργασία απoτελεί δικαίωμα και πρoστατεύεται από τo Kράτoς, πoυ μεριμνά για τη δημιoυργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πoλιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση τoυ εργαζόμενoυ αγρoτικoύ και αστικoύ πληθυσμoύ.

Άρθρo 16. 1. H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες· η ανάπτυξη και η πρoαγωγή τoυς απoτελεί υπoχρέωση τoυ Kράτoυς.

Άρθρo 9. 1. H κατoικία τoυ καθενός είναι άσυλo. H ιδιωτική και oικoγενειακή ζωή τoυ ατόμoυ είναι απαραβίαστη

Άρθρo 17. 1. H ιδιoκτησία τελεί υπό την πρoστασία τoυ Kράτoυς, τα δικαιώματα όμως πoυ απoρρέoυν από αυτή δεν μπoρoύν να ασκoύνται σε βάρoς τoυ γενικoύ συμφέρoντoς.

1^ο σχόλιο (Άρθρo 22.1).

Η λέξη ‘εργασία’ αποδίδει πολύ εύστοχα το περιεχόμενο του δικαιώματος. Την δημιουργία έργου. Όμως η ερμηνεία και κυρίως η πρακτική εφαρμογή της διάταξης, σε αυτήν εδώ την χώρα, αφορά το δικαίωμα της δουλείας ή πιο μοντερνισμένα, το δικαίωμα της υπαλληλίας.

Η δημιουργική επιχειρηματικότητα, σε αυτήν εδώ την χώρα, δεν είναι εργασία. Είναι μία δραστηριότητα που προκαλεί την υποψία των πολιτών -που έχουν βέβαια την εμπειρία των ‘κουμπάρων’ και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών-. Όσον δε αφορά το κράτος, αποτελεί μία δραστηριότητα περίπου εγκληματική -με εξαίρεση αυτή την φορά τους ‘κουμπάρους’ και τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες-.

Αρχή του διεθνούς δικαίου είναι πως ότι δεν απαγορεύεται, επιτρέπεται.

Αρχή του νεοελληνικού δικαίου στην πράξη είναι πως ότι δεν επιτρέπεται, απαγορεύεται -κι όταν επιτραπεί αυτό γίνεται βέβαια με επαχθείς όρους και βασανιστικές διαδικασίες-.

-Αντίθετο παράδειγμα αποτελούν οι Ην. Πολιτείες. Μπαίνοντας στο site του Αμερικανικού κράτους ένα από τα κύρια άρθρα της αρχικής σελίδας είναι: «Πώς να δημιουργήσετε την δική σας επιχείρηση»! Δίδοντας πληροφορίες πολύτιμες σχετικά με το αντικείμενο που ενδιαφέρει τον καθένα καθώς και για τις πραγματικά ελάχιστες έως και μηδενικές γραφειοκρατίες που απαιτούνται.-

2^ο σχόλιο (Άρθρo 16. 1).

Η ακαδημαϊκή ελευθερία στην ψωροκώσταινα (ή ψωρογιώργαινα ή ψωροαντώναινα ή ψωροαλέξαινα) είναι μία φάρσα, ένα ανέκδοτο, από την εποχή του Conte Capo d’Istria-κου πανεπιστημίου. Έκτοτε οι νεοελληνικές κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα που τις επανδρώνουν -είτε κι οι δικτάτορες-, ιδρύουν πανεπιστήμια με τα πιο φαύλα κριτήρια της πολιτικής καμαρίλας και κρατικής γραφειοκρατίας.

Πανεπιστήμια και σχολές για διάφορους φαύλους γραφειοκρατικούς λόγους.

Πανεπιστήμια και σχολές για εξυπηρέτηση πελατειακών αναγκών και τακτοποίηση ημετέρων ή και τοπικιστικών ψηφοθηρικών σκοπιμοτήτων.

Α. Παράδειγμα 1. Οι τίτλοι γλωσσομάθειας των χωρών που είναι γλώσσα τους, τα Diplomes και Certificat του Γαλλικού Ινστιτούτου, του Ιταλικού Ινστιτούτου, ταProficiencies και Certificates του Βρεττανικού Συμβουλίου και των Αμερικανικών Πανεπιστημίων, δεν θεωρούνται επαρκή προσόντα για να διδάξει κανείς στη χώρα μας αυτές τις γλώσσες. Ήταν αναγκαία η ίδρυση ξενόγλωσσων φιλολογικών σχολών και τμημάτων στα ελληνικά πανεπιστήμια. Ώστε και να διορίσουμε ημετέρους και ημέτερες σε αυτά αλλά και για τροφοδοτούμε με καθηγητές την μέση εκπαίδευση. Μιας κι οι τίτλοι των ξένων ινστιτούτων δεν ‘αναγνωρίζονταν’ ως ανώτατοι -όντας αυτό το σημαντικό κι όχι η ουσία των γνώσεων, της γλωσσομάθειας-.!

Ανάλογο παράδειγμα και με τις καλλιτεχνικές σχολές που ιδρύθηκαν για την ‘τακτοποίηση’ ημετέρων. Μουσικές σχολές που δεν βγάζουν μουσικούς και θεατρικές σχολές που δεν βγάζουν ηθοποιούς. Κι επειδή είχαν και ‘συνθέτες’ για διορισμό έκαναν κι ένα τμήμα σύνθεσης στο πανεπιστήμιο κι έγινε ένα μπάχαλο με τις σπουδές σύνθεσης του ΥΠΠΟ.

Παράδειγμα 2. Στο εξωτερικό οι ανώτερες (2 έτη full time – 4 έτη part time) κι οι ανώτατες (3 έτη μίνιμουμ full time – 6 part time) σπουδές γίνονται στην ίδια πανεπιστημιακή σχολή. Στην Ελλάδα όμως ιδρύθηκαν τα ΚΑΤΕΕ (που μετά ‘αναβαθμίστηκαν’ σε ΤΕΙ !) -για να διοριστούν επιπλέον ημέτεροι-.

Β. Με το ΔΙ.Κ.Α.Τ.Σ.Α. (Διαπανεπιστημιακό Κέντρο Αναγνώρισης Τίτλων Σπουδών Αλλοδαπής) είχε γίνει πανευρωπαϊκός ντόρος για την κατάργηση του. Τελικά ‘καταργήθηκε’ και επανιδρύθηκε με την ονομασία Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. (Διαπανεπιστημιακός Οργανισμός Αναγνώρισης Τίτλων Αλλοδαπών Πανεπιστημίων) και με εντελώς ίδιο τρόπο λειτουργίας και σκοπό, μεθοδολογία και κριτήρια.

Τι κάνει λοιπόν αυτός ο οργανισμός;
Θέτει όρους και υποδεικνύει το πώς θα λειτουργούν τα πανεπιστήμια των χωρών που στέλνουν διαστημόπλοια στη σελήνη και κατασκευάζουν πυρηνικά αεροπλανοφόρα, ώστε να είναι το ίδιο καλά με τα πανεπιστήμια της ψωροκώσταινας.! Τι πρόγραμμα σπουδών πρέπει να έχουν. Πόσους διδάκτορες πρέπει να έχουν. Πόσα έτη σπουδών πρέπει να έχουν. Κι αν δεν συμμορφωθούν (κι αυτό ακριβώς κάνουν), τότε δεν τα ‘αναγνωρίζει’ το ελληνικόν κράτος. Είναι για γέλια ή για κλάματα;

Κι έτσι δεν αναγνωρίζει και τους τίτλους σπουδών που προέρχονται από αυτά, bachelors, masters, διδακτορικά, fellowships κι άλλοι τίτλοι, που σ’ όλο τον κόσμο θεωρούνται σπουδαίοι, εδώ είναι για τα σκουπίδια όπως κι οι σπουδαίοι άνθρωποι που τα κατέχουν. Τι πρόοδος.!

Γ. Στις ακαδημαϊκά ανεπτυγμένες χώρες υπάρχουν οι τριτοβάθμιες ή μεταλυκιακές σπουδές και σχολές. Και το STATUS το έχουν τα πτυχία. Πρωτοβάθμια πανεπιστημιακά πτυχία ή bachelor, μεταπτυχιακά, αυθεντίας ή master, διδακτορικά. Είτε χαμηλότερα του πρωτοβάθμιου πανεπιστημιακού πτυχία και διπλώματα, national diplomas, certificates. Στην Ελλάδα το status το έχουν οι σχολές. Λόγω των γνωστών συνταγματικών παρερμηνειών περί ‘ιδιωτικών’ και κρατικών, υπάρχουν τριτοβάθμιες σχολές που δεν τους επιτρέπεται να δώσουν πανεπιστημιακά πτυχία ακόμη κι αν οι σπουδές τους είναι αυτού του επιπέδου.! Το μέγα μπέρδεμα προκύπτει από τα μεταπτυχιακά των εν λόγω ‘ανωτέρων’ σχολών. Το μεταπτυχιακό της ανωτέρας ή το μεταπτυχιακό του μεταπτυχιακού ισοδυναμεί με το πανεπιστημιακό πτυχίο; Τόμπολα. Τελικά τα μεταπτυχιακά των ‘ανωτέρων’ δεν έχουν status.! Ενός κακού μύρια έπονται…

3^ο ένα γενικό σχόλιο.

Ο ‘ιδιώτης’. Στην χώρα αυτή έχουμε δύο κατηγοριών πολίτες. Στην πρώτη είναι οι κρατικοί υπάλληλοι. Στην δεύτερη -που περιλαμβάνει και την μεγάλη μάζα των πολιτών- είναι όσοι ΔΕΝ είναι κρατικοί υπάλληλοι. Αυτοί οι τελευταίοι αποκαλούνται σχεδόν υβριστικά και ‘ιδιώτες’. Η έννοια του ‘ιδιώτη’ δεν είναι καλή. Είναι πρόσωπο αμφιβόλου τιμιότητας ίσως και εγκληματική φυσιογνωμία. Έχει το τεκμήριο της ενοχής και οφείλει να αποδεικνύει πως δεν είναι ελέφαντας -αν και πλέον ούτε αυτό είναι αρκετό-. Γι’ αυτό και το κράτος τον καταδιώκει αμείλικτα.

 4^ο σχόλιο (Άρθρo 9. 1 & 17. 1).

«H κατοικία του καθενός είναι άσυλο. H ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη». Θα μπορούσε να προστεθεί «με εξαίρεση όπου ένας υπάλληλος της πολεοδομίας αποφασίζει την κατεδάφιση της».!

Σε αντιστοιχία με το παραπάνω οξύμωρο, είναι η ιδιοκτησία της οποίας την χρήση αποφασίζει το εκάστοτε καθεστώς.! Το ονομάζω ‘οικόπεδο’; Σου επιτρέπω να κτίσεις. Το ονομάζω ‘αγροτεμάχιο’; Δεν σου επιτρέπω. Άλλη μία ακόμη ανόητη νεοελληνική εφεύρεση. Το ‘σχέδιο πόλης’. Ποιο; Υπάρχουν πόλεις που έχουν κτιστεί με σχέδιο; Όχι. Είναι μία γραμμή πάνω στον χάρτη. Και στις εξοχικές, παραθαλάσσιες και λοιπές ιδιοκτησίες, τι; Θα ζουν οι άνθρωποι μέσα σε σκηνές και θα παριστάνουν τον Ταμτάκο;

5^ο και ένα τελικό σχόλιο.

Γενικά πάντως αν θέλουμε όντως να σεβαστούμε, να εφαρμόσουμε το περιεχόμενου του νεοελληνικού συντάγματος, ακολουθούμε άλλη μία βασική αρχή:

Οι δευτερεύουσες διατάξεις ΔΕΝ μπορούν να ανατρέπουν τις κύριες διατάξεις του συντάγματος.