Από αυτή τη στήλη έχουμε ήδη μιλήσει για τον ευτελισμό και την εξαλλαγή της σημασίας λέξεων και νοημάτων στη σημερινή Ελλάδα. Ετσι, τον αναλογικό φόρο στα ακίνητα, που είναι ο δημοκρατικότερος φόρος παγκοσμίως, τον είπαμε χαράτσι, τις καταλήψεις δημόσιων και ιδιωτικών χώρων τις βαφτίσαμε κοινωνικοποίηση, την αξιοποίηση της αδρανούς δημόσιας περιουσίας την ταυτίσαμε με το ξεπούλημα των ασημικών του έθνους και τις πάσης φύσεως ανομίες τις επενδύσαμε με την ευγενή δράση της πολιτικής ανυπακοής.
Σύμφωνα με την ίδια λογική, κάθε απόπειρα επιβολής της νομιμότητας ταυτίζεται με πράξη αυταρχισμού της πολιτείας, που αντίκειται μάλιστα στο Σύνταγμα και υπονομεύει την ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Με τον τρόπο αυτόν, οι μαθητές και οι φοιτητές μπορούν ανεμπόδιστα να καταλαμβάνουν σχολεία και πανεπιστήμια, να βάζουν λουκέτα στις πόρτες και να χτίζουν τις πόρτες των καθηγητών τους. Οι πάσης φύσεως αναρχοαυτόνομοι έχουν δικαίωμα να εγκαθίστανται σε καινά κτίρια και να τα καθιστούν ορμητήρια συχνά βίαιων εκδηλώσεων, κάποιοι κάτοικοι της Χαλκιδικής μπορούν να επιτίθενται στους εργαζόμενους νομίμως λειτουργούντων ορυχείων, άλλοι τόσοι κάτοικοι προαστίων της Αττικής μπορούν να εμποδίζουν την κατασκευή ΧΥΤΑ στην περιοχή τους, και εσχάτως οι πρώην εργαζόμενοι της καταργηθείσης ΕΡΤ έχουν δικαίωμα να χρησιμοποιούν ιδίω ονόματι την δημόσια περιουσία.
Αυτή η κατάσταση ούτε μπορεί, ούτε πρέπει να συνεχιστεί. Οφείλουμε να συνεννοηθούμε στα βασικά. Οταν οποιοιδήποτε πολίτες, για οποιουσδήποτε λόγους δεν συμμορφώνονται με τη νομιμότητα και την παραβαίνουν, η πολιτεία με τη σύμπραξη των οργάνων της οφείλει να τους επαναφέρει στην τάξη και να αποκαταστήσει την τάξη. Αυτό δεν είναι πράξη αυταρχισμού. Συνιστά αντιθέτως πράξη εκτέλεσης καθήκοντος προς την κοινωνία και απόδοσης δικαιοσύνης προς όλους. Οι διαφωνούντες έχουν φυσικά το δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά, να προσφύγουν στα δικαστήρια, να εκφράσουν ελεύθερα τη γνώμη τους προφορικά και γραπτά με σκοπό να πείσουν τους συμπολίτες και την κυβέρνηση για τη βασιμότητα των αιτημάτων τους. Ετσι λειτουργούν οι εύτακτες δημοκρατίες. Η αντιστροφή της πραγματικότητας οδηγεί μόνο σε αποδιοργάνωση του κοινωνικού ιστού και επιδαψιλεύει προοπτικά πάμπολλα δεινά στη χώρα.