Το Κίνημα Αλλαγής ολοκληρώνει μέσα στον Δεκέμβριο τις διαδικασίες εκλογής νέας ηγεσίας. Γιατί όμως είναι καθηλωμένο; Φταίει η απουσία προγραμματικών θέσεων; Κάθε άλλο. Στον ιστότοπό του υπάρχουν αναρίθμητες προτάσεις για πολλούς τομείς που θα αρκούσαν να το κάνουν πρώτο κόμμα, αν ίσχυε κάτι τέτοιο. Με τον ήλιο τις βγάζουν, με τον ήλιο τις βάζουν. Αποτέλεσμα? Μηδέν. Ιδέες κι όχι κυβερνητικά προγράμματα λείπουν από το κόμμα. Γι’ αυτό και ορισμένοι εκεί μέσα αντιμετωπίζουν τη σοσιαλδημοκρατία σαν «ασπίδα αντιμετώπισης έκτακτων συνθηκών» (sic) ή ως κόμμα «των κοινωνικών ευαισθησιών». Κάτι σαν την Πυροσβεστική ή μια Φιλόπτωχο Εταιρεία, δηλαδή.
Μόνο ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει καταθέσει τη δική του ιδεολογική πλατφόρμα, η οποία προέκυψε μετά από τρίμηνη διαδικτυακή διαβούλευση. Οι υπόλοιποι υποψήφιοι, αν και υπόσχονται πως θα καταθέσουν τις δικές τους διακηρύξεις, δεν φαίνεται να έχουν μεγάλη βιασύνη. Εξάλλου και να τις καταθέσουν τώρα, θα είναι δώρο άδωρο, αφού τα μη κόμματα καρτέλ δεν λειτουργούν έτσι. Αυτά καταθέτουν από πριν το ιδεολογικό τους στίγμα και αρχές για να τύχουν αυτές της αποδοχής, της βελτίωσης ή και της απόρριψης των μελών. Δεν επιζητούν το επικοινωνιακό χειροκρότημα αλλά τη συμμετοχή. Βεβαίως όλοι γνωρίζουν πως στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, ποτέ δεν ήταν διαδεδομένη μια τέτοια κουλτούρα. Εκεί ήταν ξένες διαδικασίες όπως αυτές του ΚΚΕ εσωτερικού, όπου όταν τέθηκε το θέμα της αλλαγής ονόματος υπήρχαν όχι μια, όχι δύο αλλά τέσσερις πλατφόρμες. Τα μέλη του κόμματος για πολλούς μήνες, πριν το Συνέδριο, συζητούσαν στις οργανώσεις. Ακόμη και στις μικρότερες των μικρότερων οργανώσεων εμφανίζονταν κεντρικά στελέχη για να υποστηρίξουν τις διαφορετικές θέσεις τους, χωρίς κανείς να διανοηθεί να τους κατηγορήσει πως υπονομεύουν το κόμμα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο θεωρώ πως όσον αφορά τα ιδεολογικά πρόσημα και την εσωκομματική δημοκρατία το ΚΚΕ εσωτερικού ήταν το πιο σοσιαλδημοκρατικό ελληνικό κόμμα. Ποτέ δεν είναι αργά. Ο ηγέτης και η ηγετική ομάδα που θα προκύψει από τις εκλογές, ένα τέτοιο τρόπο δημοκρατικής λειτουργίας οφείλουν να εφαρμόσουν.
Στον Λοβέρδο πιστώνω ότι κατέθεσε νωρίς τις ιδέες του. Έτσι κτίζουν το μέλλον τους τα δημοκρατικά κόμματα. Συμφωνώ απόλυτα με σοσιαλδημοκρατικά στοιχεία της Διακήρυξης του όπως το πρωτείο της δημοκρατίας, οι κριτικές στην απολυτοποίηση των πρωτογενών πλεονασμάτων και στον ελιτισμό που κρύβεται πίσω από την άρνηση κάθε λαϊκού στοιχείου, και το αίτημα για περιορισμό των ανεξέλεγκτων οικονομικών δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης. Διαφωνώ με στοιχεία όπως η μονόπαντη θεώρηση του πατριωτισμού στο βαθμό όπου μαζί με την εξαιρετική σημασία του δεν υπάρχει αναφορά στον αντιεθνικισμό και στον ευρωπαϊσμό. Και διακρίνω τους κινδύνους που περιέχει η σύνδεση αποκλειστικά με τη μετανάστευση της αγωνίας των πολιτών για προστασία. Η ιδεολογική διαφορά όμως είναι προτιμότερη από το κρυφτούλι ιδεών. Ο Λοβέρδος κινείται προς ένα ανοικτό κόμμα κίνησης ιδεών. Είμαστε όμως στην αρχή και όχι στο τέλος.
Πηγή: www.tanea.gr