Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Ένας πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ και ένας επιχειρηματίας παραπέμπονται στο Ειδικό Δικαστήριο για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Ο πρώτος για το «πλημμέλημα» της παράβασης καθήκοντος, ο δεύτερος για το μόνιμο «αδίκημά» του να «συνεργεί» με τις εκάστοτε κυβερνήσεις σε θέματα δημοσίων έργων και επικοινωνίας.
Με την δίκη αυτή θα κλείσει μια διαδικασία που κρίθηκε αντισυνταγματική από το Συμβούλιο της Επικρατείας, κατά τη διάρκεια της οποίας κάποιοι επιχειρηματίες, κλεισμένοι επί τρεις μέρες στα κελιά της ΓΓ Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, διεκδίκησαν τα τέσσερα κανάλια που είχε αποφασίσει η κυβέρνηση ότι ήταν αρκετά για την ενημέρωσή μας.
Ας μην ξεχνάμε ότι ένας από διεκδικητές, εξερχόμενος από το κτίριο του διαγωνισμού, δήλωσε ότι δεν διεκδίκησε την τελευταία άδεια επειδή «το οικονομικό πλάνο είχε ήδη καλυφθεί». Ήταν ο επιχειρηματίας που κέρδισε την άδειά του εκ των υστέρων αφού τα βοσκοτόπια του παραπεμπόμενου σήμερα στο Ειδικό Δικαστήριο δεν έφταναν για να ανταποκριθεί στις εγγυοδοτικές υποχρεώσεις του.
Ας μην ξεχνάμε ακόμη ότι ο σημερινός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Ραγκούσης, είχε δηλώσει για το θέμα των καναλιών στις 21/10/15: «Διεκδικώντας για τον εαυτό της, μια κλειστή πολιτική ομάδα, το δικαίωμα να διαχειριστεί δημόσια περιουσία εκατομμυρίων ευρώ ερήμην του Κοινοβουλίου, της κοινωνίας, μέσα σε καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας, συνιστά απολυταρχική επιλογή σικελικής έμπνευσης που με βεβαιότητα θα καταστεί σταδιακά ποινικά ελεγκτέα»
Ανακοινώθηκε σήμερα και μια πρόταση εισαγγελικής λειτουργού για την παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο πρώην αν. υπουργού Δικαιοσύνης, καθώς και πρώην εισαγγελέως «εγκλημάτων διαφθοράς για παρέμβαση στην δικαστική έρευνα και κατάχρηση εξουσίας αντίστοιχα, σχετικά με την υπόθεση Novartis. Είναι γνωστή η στοχοποίηση και παραπομπή δέκα πολιτικών αντιπάλων της τότε κυβέρνησης που οι υποθέσεις τους πήραν, μετά τη δικαστική διερεύνηση, το δρόμο της αρχειοθέτησης.
Αξίζει να αναφερθούμε και στην διακωμώδηση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας της «άρσης της ασυλίας» η οποία πρέπει να χορηγείται αποκλειστικά σε ζητήματα που έχουν σχέση με την πολιτική δράση των βουλευτών στο πλαίσιο των καθηκόντων τους. Πριν μερικές μέρες το Κοινοβούλιο αρνήθηκε ομόφωνα την άρση της ασυλίας πολιτικού αρχηγού που χρησιμοποιεί μονίμως το βήμα της Βουλής για το πλασάρισμα σκευασμάτων που εμπορεύεται. Το κάνει δε, όπως φάνηκε και στην περίπτωση του κορωνοϊού, ακόμα και σε βάρος της δημόσιας υγείας!
Είναι φανερό ότι η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης στην οποία όλοι ομνύουν, υπονομεύεται από πολιτικές δυνάμεις και πολιτικούς που, άλλοι απειλούν ανοιχτά να την ελέγξουν και άλλοι προσπαθούν στα μουλωχτά να παρέμβουν στο έργο της. Φράσεις όπως «έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη» ή «να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση» ηχούν υποκριτικά την ώρα που οι πολιτικές σκοπιμότητες και οι παράνομες πρακτικές περισσεύουν. Πραγματική Δημοκρατία χωρίς ανεξάρτητη Δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει.