Να πέρκες, χάνοι να και σπάροι
.
Και να πετρόψαρα και σκάροι
.
Και να που βράζει το τσικάλι
.
Εις τη σπηλαία τη μεγάλη…
.
.
Και να και κράσος επί πλέο
.
Με το μπουκάλι ρούφα λέω…
.
Π.Φύλης
.
.
Αγαπητέ Αστακέ,
.
Είσαι ένα από τα αρχαιότερα είδη στο πανάρχαιο σπίτι μας. Τη Γη. Επιβίωσες μεγάλες κλιματικές, τεκτονικές και άλλες αλλαγές. Την τουρκική κατοχή και δύο παγκόσμιους πολέμους.
.
Και έδωσες φίνες γαστριμαργικές απολαύσεις σε εκατομμύρια homo sapiens και μη, σε λαούς όπως οι Ινουίτ, οι Φοίνικες και οι Έλληνες. Είσαι αρχαιότερος των ανθρώπων και κατά πολύ ωραιότερός τους. Με χρώματα και δαγκάνες που ελάχιστοι από το είδος μας ονειρεύτηκαν και μόνο λίγοι από εμάς απέκτησαν.
.
Εδώ, στο νησί, ψαράδες, εστιάτορες, μόνιμοι κάτοικοι, περιηγητές και προσφάτως τουρίστες, γεύτηκαν τη φίνα γεύση σου. Η οποία, στη μεσογειακή εκδοχή σου, καταλήγει με μία γλυκιά αίσθηση στον ουρανίσκο, όπως το παλιό κρασί της ποικιλίας αρικαρά με μαυροδάφνη.
.
Όμως τα τελευταία χρόνια, δύο γεγονότα απείλησαν την ύπαρξή σου, όπως λένε οι ντόπιοι ψαράδες και όπως αποδεικνύει η μείωση της είσπραξης ΦΠΑ από όσα εστιατόρια κόβουν ακόμη αποδείξεις.
.
Το ένα γεγονός έχει να κάνει με μία διάταξη που εφαρμόστηκε πριν από λίγα χρόνια, η οποία έδωσε παράταση στον επιτρεπτό χρόνο αλιείας σου μέχρι το τέλος Αυγούστου. Όμως, αυτή η επέκταση περιέλαβε προφανώς και τις θηλυκές από το είδος σου, που είναι αβγομένες. Αντί λοιπόν να συνεχιστεί η παράδοση της γονιμοποίησης, τα απαραίτητα γι’ αυτήν αυγά με λίγο λαδολέμονο, αποτέλεσαν μια θαυμάσια σος με αυγά αστακού. Τίποτε ωραιότερο κάτω από τον Ήλιο, από ψητό στα κάρβουνα αστακό, περιχυμένο από την πιο πάνω σος. Η συνέπεια της πρώτης τυχαίας γραφειοκρατικής αλλαγής, ήταν η συρρίκνωση του πληθυσμού σου.
.
Το δεύτερο γεγονός μάς ήρθε από την Ιταλία τα τελευταία χρόνια και ακούει στο όνομα «αστακομακαρονάδα». Χρονιά τη χρονιά, την περίοδο των χαμηλών spreads, οι πιατέλες του «παραδοσιακού» εδέσματος πλήθαιναν στις ταβέρνες και ο πληθυσμός σου λιγόστευε. Από το μεσημέρι μέχρι τα μεσάνυχτα, οι λαχταριστές πιατέλες με το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα, αντικαθιστούσαν τους χάνους τους τηγανητούς, τις σαρδέλες τις ψητές, ή τους ψητούς σκάρους με σος τομάτα και σκορδάκι και άλλα ζωντανά της θάλασσας που γεύονταν οι γονείς μας. Ιδιαίτερα οι κάτοικοι των θαλασσίων αυθαιρέτων και μη -όπως τα κότερα- θεωρούσαν must τη στάση για μια ή περισσότερες πιατέλες με το σώμα σου ανακατεμένο με φριχτά σπαγγέτι ιταλικής προέλευσης.
.
Οι ψαράδες, τα τελευταία χρόνια παραπονιόντουσαν ότι το είδος σου λιγόστευε στα πάλαι ποτέ πλούσια νερά της θάλασσας.
.
Ώσπου ήρθε η τρόικα..
.
Τρίτο καλοκαίρι εφέτος και οι αστακομακαρονάδες λιγόστεψαν, όπως και γενικότερα οι πελάτες των εστιατορίων. Οι τελευταίοι, λόγω της συρρίκνωσης των εισοδημάτων τους. Και οι ψαράδες μού έλεγαν ότι έχουν μειώσει το ψάρεμά σου ελλείψει πελατών που σε αγόραζαν είτε στην αγορά των Αθηνών, είτε στην τοπική αγορά.
.
Δυσάρεστα τα νέα για τους μισθωτούς και τους μικρομεσαίους από τη δράση της εξωγήινης τρόικας, ευχάριστα νέα για το είδος σου…
.
Το μέλλον σου λοιπόν διαγράφεται λαμπρό, μέχρις ότου επανέλθει η ανάκαμψη, που τόσοι πολλοί από εμάς επιθυμούμε και τόσοι πολιτικοί ευαγγελίζονται.
.
Μέχρι τότε, ας ελπίσουμε ότι θα δημιουργηθούν ιχθυοτροφεία, όπως στις ακτές του Main των ΗΠΑ. Που μπορεί να παράγουν άγευστους αστακούς, όμως ό,τι πρέπει για αστακομακαρονάδες και κυρίως για τη διατήρηση του πανάρχαιου είδους σου. Κυρίως όμως, ας ελπίσουμε ότι θα απαγορευτεί η αλιεία σου μετά τον ιερό για το είδος μας Δεκαπενταύγουστο.
.
Όσο για την τρόικα, ας ελπίσουμε ότι θα τελειώσει γρήγορα το έργο της, που είναι μεν χρήσιμο για την επιβίωση του αστακού και των ελλειμμάτων, αλλά θέτει σε κίνδυνο τον πληθυσμό του είδους που τον καταναλώνει.
.
Με τιμή
.
Α.Τ.