Κουραστήκαμε φαίνεται - δεν είναι και στην ιδιοσυγκρασία μας - να συμφωνούμε ότι πρέπει να ακολουθούμε τις αποφάσεις των ειδικών για να αντιμετωπίσουμε την πανδημία με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Πολλοί έχουν αρχίσει, ίσως, να αισθάνονται και οι ίδιοι κάπως «ειδικοί» στον κορωνοϊό. Όπως και μερικά κόμματα. Δεν εξηγείται αλλιώς το φαινόμενο της μαζικής αντίδρασης στον τρόπο και τις διαδικασίες άρσης των μέτρων, ιδιαίτερα σε τόσο ευαίσθητα ζητήματα, όπως η επαναλειτουργία των σχολείων. 

Να μην είναι πλέον ειδικοί οι ειδικοί; Να μην σκέφτονται το καλό των παιδιών (τους) μας; Να αγνοούν τους κινδύνους που εγκυμονεί η σχολική ανεμελιά; Ή, από την άλλη πλευρά, να μην θέλουν κάποιοι να αναλάβουν τις όντως σοβαρές ευθύνες της τήρησης των μέτρων, που κάθε άλλο βέβαια παρά εύκολη και προφανής είναι η εφαρμογή τους στις σημερινές συνθήκες των περισσότερων σχολείων; Και είναι σωστό τα πολιτικά κόμματα (κυβερνητικό και αντιπολιτευόμενα) να συγχέουν την αναγκαία παρέμβασή τους σε θέματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής με τοποθετήσεις που άπτονται επιδημιολογικών θεμάτων που αφορούν τη δημόσια υγεία;

Ας αφήσουμε τους επιστήμονες να κάνουν τη δουλειά τους κι ας ανοίξουμε, με την ευκαιρία και του νέου νομοσχεδίου που θα έρθει σε λίγες μέρες στη Βουλή, τη συζήτηση για την ουσιαστική βελτίωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Η χώρα έχει πρωτίστως πρόβλημα Παιδείας. Είναι φροντίδα όλων να γίνουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμιά μας εργαστήρια της γνώσης, πραγματικά ανοιχτά στην πρόοδο και το μέλλον.