«Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μπροστά της την μεγάλη πρόσκληση της περαιτέρω πολιτικής ενοποίησης που θα την κάνει πιο αποτελεσματική για τους πολίτες της και πιο ισχυρή στο διεθνές επίπεδο», τονίζει η Άννα Διαμαντοπούλου σε συνέντευξή της στη «Μεταρρύθμιση» και τον Αντώνη Τριφύλλη, μιλώντας για την μετά την επιδημία του κορωνοϊού κρίση.
Αναφερόμενη στην ψηφιακή εποχή, επισημαίνει πως η ΕΕ υπολείπεται των ΗΠΑ και της Κίνας και σημειώνει ότι η πανδημία αναδεικνύει αδυναμίες και προβλήματα που προϋπήρχαν και θα επιταχύνει εξελίξεις πολιτικών και δράσεων που θα έπρεπε να έχουν γίνει.
Τονίζει ακόμη, πως η πρόκληση που αντιμετωπιζει η ΕΕ είναι η στήριξη των επιχειρήσεων και ένταξης τους στην ψηφιακή εποχή και ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για την υποστήριξη των εργαζομένων στον ψηφιακό κόσμο, καθώς και ένα σύστημα αποτελεσματικής εκπαίδευσης όλων των ηλικιών στο χώρο της ψηφιακής διακυβέρνησης.
Ολόκληρη η συνέντευξη
Η Ευρώπη,υπολείπεται των ΗΠΑ και της Κίνας στην ενσωμάτωση των τεχνολογιών στις οποίες στηρίζεται η ψηφιακή εποχή, όπως η Τεχνητή Νοημοσύνη, τα δίκτυα 5G η μετάδοση δεδομένων. Με την υγειονομική κρίση εξ ανάγκης γενικεύεται η εξ αποστάσεως εργασίας. Ποιες πιστεύετε ότι θα είναι οι επιπτώσεις στην αγορά εργασίας;
H EE δεν είναι στην πρώτη γραμμή της ψηφιακής εποχής αλλά δεν παύει να είναι ακόμα και σήμερα που βάλλεται με δεινό τρόπο από την πανδημία, ένας φάρος προόδου και ασφάλειας, συγκριτικά με όλον τον υπόλοιπο πλανήτη. Η πανδημία αναδεικνύει αδυναμίες και προβλήματα που προϋπήρχαν και θα επιταχύνει εξελίξεις πολιτικών και δράσεων που θα έπρεπε να έχουν γίνει. Αυτό συμβαίνει ήδη οριζόντια στην μεταφορά όλων των τομέων στην ψηφιακή εποχή.
Η προτεραιότητα της ΕΕ αλλά και κάθε χώρας πρέπει να είναι η υγεία του ατόμου και η υγεία της κοινωνίας. Κοινωνία με υψηλά ποσοστά ανεργίας δεν είναι υγιής και οι πολίτες της κινδυνεύουν ψυχικά και βιολογικά. Γι΄αυτό είναι πολύ σημαντικό το ότι σε όλες τις χώρες της ΕΕ δόθηκε προτεραιότητα στην προστασία των εργαζομένων και στην επιδότηση των θέσεων εργασίας και των κλειστών επιχειρήσεων.
Η πρώτη λοιπόν κίνηση ήταν η προστασία της αγοράς εργασίας. Αυτό όμως δεν μπορεί να κρατήσει πολύ και η διάρκεια του εξαρτάται από την οικονομική δύναμη κάθε χώρας.
Η πρόκληση είναι:
- Η στήριξη των επιχειρήσεων από πλευράς ρευστότητας και ένταξης τους στην ψηφιακή εποχή.
- Ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για την υποστήριξη των εργαζομένων στον ψηφιακό κόσμο και
- Ένα σύστημα αποτελεσματικής εκπαίδευσης όλων των ηλικιών. Από το σχολείο το οποίο πρέπει να γίνει και ψηφιακό μέχρι τους ηλικιωμένους. Είναι εντυπωσιακό ότι οι ηλικιωμένοι μέσα στην καραντίνα επέδειξαν εξ ανάγκης προσαρμοστικότητα και ικανότητα στις ψηφιακές ανάγκες. Οι επιπτώσεις στην αγορά εργασίας μπορούν να εξελιχθούν στο χειρότερο τσουνάμι που θα χτυπήσει τις κοινωνίες μας αν η υγιής λειτουργία επιχειρήσεων και δημοσίου τομέα δεν υποστηριχθούν με τεράστια ποσά και μεγάλη καινοτομία.
Πως βλέπετε το μέλλον της ΕΕ με την νέα σύγκρουση Βορρά – Νότου και τις μεγάλες διαφορές στον τρόπο χρηματοδότησης των κυβερνήσεων. Η ΕΕ θα επιβιώσει και αυτής της κρίσης;
Η πανδημία ανέδειξε δυο διαχωριστικές γραμμές.
Η πρώτη είναι αυτή μεταξύ Βορρά και Νότου και εδραιώνεται στις οικονομικές ανισότητες μεταξύ τους και η άλλη είναι Δύσης – Ανατολής και αφορά ζητήματα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασίζεται στην διαφορετική πρόσφατη ιστορία και κουλτούρα. Όσον αφορά την γεφύρωση των οικονομικών διαφορών είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι τα εσωτερικά πολιτικά συστήματα στις περισσότερες χώρες έχουν αστάθεια και βρίσκονται σε φάση μετάβασης. Ο αντιευρωπαϊσμός στην Ιταλία έχει σύνθημα «ευρωομόλογα ή έξοδος», στην Γερμανία ακριβώς το αντίθετο. Αυτό όμως που είναι κατανοητό σε όλο το φάσμα των εθνικών πολιτικών συστημάτων είναι ότι κανείς δεν μπορεί μόνος του. Η οικονομική καταστροφή του Νότου θα φέρει και την καταστροφή του Βορρά. Έτσι υπάρχει συμφωνία στο ότι πρέπει η οικονομική βοήθεια να είναι στα πρότυπα του σχεδίου Μάρσαλ και κατά την γνώμη μου θα ξεκινήσει με πολιτική δανείων και θα συνεχίσει με μορφές επιχορηγήσεων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ζήσει γιατί κανείς δεν μπορεί χωρίς αυτήν.
Όπως γνωρίζουμε στη κατάταξη των ηγεμονικών δυνάμεων συγκαταλέγονται η Κίνα, οι ΗΠΑ, η Ε.Ε και η Ρωσία. Ποια θα είναι η θέση των ηγεμονικών δυνάμεων τα επόμενα χρόνια;
Εδώ και αρκετά χρόνια βιώνουμε αλλαγές στην μεταπολεμική γεωπολιτική ισορροπία. Οι ΗΠΑ επιλέγουν την απόσυρση από το παγκόσμιο γίγνεσθαι τόσο στρατιωτικά όσο και σε επίπεδο συμμετοχής τους σε διεθνείς οργανισμούς.
Εν μέσω πανδημίας είδαμε να διακόπτει την χρηματοδότηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, απαξιώνοντας τον Οργανισμό και δημιουργώντας ένα κακό προηγούμενο. Η Κίνα μετά από μια σωρεία λαθών παρουσίασε προς το παρόν επιτυχή αποτελέσματα επιδεικνύοντας ένα αυταρχικό μοντέλο διακυβέρνησης αποκρουστικό για την Δύση. Η Ρωσία έχει σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θεσμικό έλλειμμα ηγεσία που αποτυπώνεται και στην αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά και στην εξωτερική πολιτική και στην άμυνα. Η επόμενη ημέρα για την νέα ισορροπία δυνάμεων δεν είναι εύκολο να καθοριστεί. Προσωπικά θα ευχόμουν η διατλαντική συμμαχία να ξαναγίνει ισχυρή και σε θέματα οικονομικού ανταγωνισμού αλλά και σε θέματα δημοκρατίας.
Ιδιαίτερα η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μπροστά της την μεγάλη πρόσκληση της περαιτέρω πολιτικής ενοποίησης που θα την κάνει πιο αποτελεσματική για τους πολίτες της και πιο ισχυρή στο διεθνές επίπεδο.