Πολύ συχνά ακούμε για υποψήφιους δημάρχους ή και περιφερειάρχες οι οποίοι δηλώνουν «ανεξάρτητοι», αλλά στη συνέχεια βγαίνουν κάποια κόμματα και δηλώνουν ότι υποστηρίζουν τον «ανεξάρτητο» υποψήφιοι τάδε…

Ακούγεται καλό για να είναι και αληθινό.

Γιατί, κατά κανόνα, δεν είναι αληθινό.

Το μη αληθινό δεν έχει σχέση με την δήλωση του υποψήφιου, αυτό εύκολα αξιολογείται, αλλά από το τι μεσολαβεί μέχρι να υποστηριχτεί από κάποιο κόμμα.

Πάει, λοιπόν, μια αντιπροσωπεία του κόμματος Χ και επισκέπτεται τον ανεξάρτητο υποψήφιο δήμαρχο, δηλώνοντας την πρόθεσή του να τον στηρίξει …ως ανεξάρτητο.

Εν λευκώ; Δηλαδή, σε ξέρουμε, είδαμε το πρόγραμμά σου και κάποιους από τον συνδυασμό σου και αυτά μας αρκούν; Άντε να του προτείνουν και μια δυο προγραμματικές ιδέες;

Μπα, στις συναντήσεις αυτές, αυτά που συζητιούνται είναι άλλης φύσεως θέματα. Ναι, ανεξάρτητος, αλλά για να σε υποστηρίξουμε θέλουμε να βάλεις και αυτούς τους δικούς μας στον συνδυασμό σου και αν εκλεγείς θέλουμε μια (ή δύο, ή τρεις…) αντιδημαρχίες και κάποιες θέσεις σε εποπτευόμενους από τον δήμο οργανισμός κλπ.

Μετά τα παζάρια αυτά, παραμένει «ανεξάρτητος»;

Μπορεί να υπάρχουν και κάποιες λίγες εξαιρέσεις, αλλά ο κανόνας είναι αυτός.

Γι’ αυτό, όταν ακούω «ανεξάρτητος, υποστηριζόμενος από…», κρατάω μικρό καλάθι.

Ένα καμουφλάρισμα είναι είτε μιας κρυφής κομματικής υποψηφιότητας, είτε μιας διακομματικής συνεργασίας που δεν θέλει να εμφανίζεται ως τέτοια ανοιχτά.

Όλη η διαφορά είναι στο χρώμα που θα έχει το κουτάκι δίπλα στο όνομα του δημάρχου το βράδυ των εκλογών: Ανεξάρτητος υποστηριζόμενος από… ή ανεξάρτητος προερχόμενος από…, αντί «κομματικός υποψήφιος από…

Φοβού τους ανεξάρτητους υποστηριζόμενους από…

Από ανάρτηση στο Facebook