Είναι άνεργη και ανεπάγγελτη, αλλά δεν τρέχει τίποτα. Ήταν μια ευτυχισμένη άνεργη. Δεν είχε λόγους ούτε να ψάξει για δουλειά, ούτε ν’ ανησυχήσει. Στις Τράπεζες, είχε καταθέσεις 97 εκατομμυρίων ευρώ! Καμιά ανησυχία δεν είχε και για το αν την έψαχναν από την εφορία. Για τρία συνεχόμενα χρόνια δήλωνε καταθέσεις 15 εκατ. ευρώ. Κανένας ελεγκτικός μηχανισμός δεν υποπτεύθηκε ότι κάτι δεν πάει καλά με την περίπτωσή της.
Η συγκεκριμένη άνεργη και ανεπάγγελτη κυρία, είναι μια από τις πολλές κραυγαλέες περιπτώσεις φοροδιαφυγής που αποκάλυψαν οι οικονομικοί εισαγγελείς. Και σ’ αυτήν και σε αρκετούς ακόμα, οι υποθέσεις είχαν συνέχεια. Δημεύτηκαν περιουσίες και καταθέσεις και μετά από δικαστικές αποφάσεις.
Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, οι έλεγχοι φέρνουν στη δημοσιότητα κραυγαλέες περιπτώσεις σαν κι αυτή. Έμπορος με 36 εκατ. καταθέσεις, νοικοκυρά με 23 εκατ., συνταξιούχος με 12,1 εκατ., ιδιωτικοί υπάλληλοι με 18 εκατ. κ.ο.κ. Όλοι αυτοί και πολλοί ακόμα, αδυνατούσαν να δικαιολογήσουν τη νομιμότητα των ιλιγγιωδών αυτών ποσών. Λογικό. Πώς μαζεύει μια νοικοκυριά τέτοιο γερό κομπόδεμα; Μόνο στους τελευταίους τρεις μήνες οι οικονομικοί εισαγγελείς εξέδωσαν αποφάσεις για 29 δημεύσεις περιουσιών υπόπτων για φοροδιαφυγή.
Τι μας λέει όλη αυτή η ιστορία; Πως, αν υπάρχει πολιτική βούληση, τουλάχιστον ένα μεγάλο κομμάτι της φοροδιαφυγής μπορεί ν’ αντιμετωπισθεί. Αν η συγκεκριμένη κυρία ελεγχόταν από τότε που δήλωνε κάθε χρόνο καταθέσεις 15 εκατ. ευρώ και σ’ εκείνο το κουτάκι της φορολογικής δήλωσης συμπληρωνόταν με την λέξη «άνεργη», ήδη στο δημόσιο ταμείο θα είχε εισρεύσει ένα σεβαστό ποσό. Το ίδιο και με τους υπόλοιπους, αλλά και όσους πρόκειται να ελεγχθούν.
Η αλήθεια είναι πως και τα προηγούμενα χρόνια, κατά καιρούς «έσκαγαν» τέτοιες προκλητικές περιπτώσεις. Θυμόμαστε τους γιατρούς του Κολωνακίου, οι οποίοι δήλωναν ελάχιστα εισοδήματα και είχαν τεράστιες καταθέσεις τις οποίες δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν. Και όχι μόνο. Δικηγόροι, κτηματομεσίτες, εργολάβοι. Κατά καιρούς δημοσιοποιούνται κάποια εντυπωσιακά στοιχεία, ωστόσο είναι γνωστό πως οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν έχουν την υποδομή να προχωρήσουν τους ελέγχους σε βάθος. Και η έλλειψη υποδομής, είναι επίσης θέμα πολιτικής βούλησης.
Οι κατά καιρούς δημοσιοποιήσεις στοιχείων, συνήθως έχουν τον χαρακτήρα του εντυπωσιασμού, «να δώσουμε λίγο θέαμα στον λαό» και μετά όλα γυρίζουν στους παλιούς τους ρυθμούς της απραξίας, των μη ελέγχων, της αδιαφορίας για αντιμετώπιση της μεγάλης φοροδιαφυγής, η οποία κοστίζει πολλά δισεκατομμύρια κάθε χρόνο, σύμφωνα με πολλές έρευνες.
Πριν από λίγες ημέρες η υπουργός Νάντια Βαλαβάνη είπε πως θα περάσουν από έλεγχο 1,5 εκατ. καταθέτες σε βάθος 15ετίας για να διαπιστωθεί αν η κίνηση των τραπεζικών λογαριασμών τους είναι σε αντιστοιχία με τα εισοδήματα που έχουν φορολογηθεί. Δεν είναι καθόλου κακή ιδέα. Ποιος, εκτός απ’ όσους έχουν κάτι να κρύψουν κάτι, θα διαφωνήσει με αυτό; Ο χρόνος θα δείξει αν θα υπάρξει συνέχεια. Συνέχεια κανονική εννοούμε, όχι σαν εκείνες τις περίφημες λίστες καταθετών εξωτερικού που ψάχνονται εδώ και χρόνια…
Το σίγουρο είναι πως αν το κράτος έκανε τη δουλειά του, σήμερα δεν θα σκεφτόταν πάλι τρόπους νέας υπερφορολόγησης όσων δεν μπορούν να κρύψουν ούτε ένα ευρώ εισόδημα…