Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας

Αγαπητέ κύριε Προκόπη Παυλόπουλε

Ονομάζομαι Σταύρος Θεοδωράκης, Μιχάλης ο πατέρας μου, Ευαγγελία η μητέρα μου.

Γεννήθηκα στον τόπο αυτό πριν 63 χρόνια, λίγα χρόνια μετά από Εσάς, είμαστε λοιπόν συνομήλικοι και αυτό είναι ένα από τα δύο πράγματα που με έκαναν να πάρω το θάρρος να σας γράψω την επιστολή αυτή.

Το δεύτερο είναι η μεγάλη μου επιθυμία, σχεδόν ανάγκη, να σας εκφράσω μία παράκληση, σχετίζεται με ένα θέμα που αφορά τις ζωές, κατά κυριολεξία τις ζωές, εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων.

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε

Η Χώρα μας για πολλά χρόνια μετρούσε στο κορμί της τις συνέπειες του τελευταίου μεγάλου διχασμού μας, δεν μάθαμε όμως, πολλοί μικροί διχασμοί την βασανίζουν και σήμερα από άκρου σε άκρο.

Είναι που κανείς από εμάς τους απλούς πολίτες δεν ξέρει πού πατά και πού βρίσκεται.

Είναι που κανείς μας δεν ξέρει την πραγματική κατάσταση της Χώρας, κανείς σε θέση ευθύνης δεν μας την περιγράφει.

Η προπαγάνδα στη Χώρα έχει αντικαταστήσει την ενημέρωση και αυτό μόνο κακό θα φέρει.

Δεν ξέρω αν το Σύνταγμά μας κύριε Πρόεδρε, σας επιτρέπει οποιαδήποτε διορθωτική παρέμβαση, ξέρω όμως πως εγώ αυτό επιθυμώ να κάνει ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Ας είναι όμως δεν θα αναφερθώ περισσότερο σε αυτά άλλωστε για άλλο λόγο σας γράφω.

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε

Η Χώρα μας αιμορραγεί τα παιδιά της, δε χρειάζεται να Σας μιλήσω εγώ για τα εκατοντάδες χιλιάδες ελληνόπουλα που εξ ανάγκης μεταναστεύουν σε άλλες χώρες. Τα ξέρετε.

Δεν χρειάζεται να Σας εξηγήσω εγώ τι αυτό συνεπάγεται για το κοντινό μέλλον της πατρίδας μας. Το ξέρετε.

Επιθυμώ όμως να σας μεταφέρω την αίσθηση που εγώ έχω αποκομίσει από τον κοινωνικό περίγυρό μου και όχι μόνο, ξέρουν και οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που ζουν στον κανονικό κόσμο κύριε Πρόεδρε.

Ξέρουμε … και είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε οποιαδήποτε επιπλέον θυσία μας ζητηθεί από την Ηγεσία μας, αρκεί να μας εξηγηθεί το σχέδιο, να προσδιοριστούν οι στόχοι, να μας περιγραφεί το όραμα.

Με αξιοπρεπή, πειστικό και τεκμηριωμένο λόγο.

Είναι αδήριτη ανάγκη να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό προσωπικό της Χώρας κύριε Πρόεδρε, και δεν γνωρίζω αν στο Σύνταγμά μας περιλαμβάνονται διατάξεις που να αποτρέπουν την παρέμβασή Σας προς την κατεύθυνση αυτή.

Ας είναι, είναι σοβαρό το θέμα αυτό, αφορά τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, δεν θα επεκταθώ όμως περισσότερο γιατί για άλλο λόγο σας γράφω … μία παράκληση θέλω να σας διατυπώσω … μια παράκληση που σχετίζεται με ένα θέμα που αφορά κατά κυριολεξία τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων.

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε

6.000 νεκροί … 70.000 βαριά και ελαφρά τραυματίες το αποτέλεσμα των τροχαίων ατυχημάτων στη Χώρα σε διάστημα μίας πενταετίας. Μίας προεδρικής θητείας.

Χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες θα σκοτωθούν, δεκάδες χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες θα τραυματιστούν.

Οι συγγενείς μας … οι φίλοι μας … οι γείτονες μας … τα παιδιά μας … Εσείς, εγώ κύριε Πρόεδρε.

Δεν είναι ανάγκη να αναφερθώ στην επιβάρυνση που προκαλούν τα ατυχήματα στο ασφαλιστικό σύστημα, στο σύστημα υγείας, στις δαπάνες της Χώρας, υπάρχουν άλλοι πολλοί και ειδικοί να τα εκτιμήσουν αυτά, εγώ κύριε Πρόεδρε μόνο στον πόνο της ανθρώπινης απώλειες σταματώ και είναι αβάστακτος, το γνωρίζετε.

Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν πως είναι απολύτως εύκολο να επιτευχθεί δραστική μείωση των ατυχημάτων, η αναγκαία υποδομή υφίσταται, όμως το πολιτικό σύστημα της Χώρας κύριε Πρόεδρε, έχει διαφορετικές προτεραιότητες.

Αυτός είναι ο λόγος που απευθύνομαι σε Εσάς, απευθύνομαι σε Εσάς και σας παρακαλώ να λάβετε μία ιστορική πρωτοβουλία, να τεθείτε Επικεφαλής μιας προσπάθειας για τη χάραξη εθνικής πολιτικής μείωσης των επιπτώσεων των τροχαίων ατυχημάτων.

Να γίνεται ο Επισπεύδων, αυτός που θα υπερνικήσει την αδράνεια που μαστίζει τη Χώρα, την αδράνεια που σκοτώνει τα παιδιά μας.

Ευτυχώς κύριε Πρόεδρε, εξ όσων έχω μελετήσει, το Σύνταγμα μας δεν περιλαμβάνει διατάξεις που αποτρέπουν την παρέμβαση Σας προς την κατεύθυνση αυτή.

Κλείνοντας αυτή την επιστολή κύριε Πρόεδρε και με την ελπίδα πως θα μου συγχωρέσετε την απρέπεια, στη θέση Σας θα την έβρισκα πολύ ενδιαφέρουσα την πρόταση μου … είναι ίσως ο μόνος τρόπος να αφήσετε το αποτύπωμα Σας στο δημόσιο βίο …

Με σεβασμό στο αξίωμά σας