Φυσικά και δεν πρέπει να ανησυχήσουμε για το γεγονός ότι στις σοβαρές και έγκυρες κατατάξεις των πανεπιστημίων διεθνώς, τα ελληνικά ΑΕΙ πατώνουν. Στη λίστα του Πανεπιστημίου της Σαγκάης πανεπιστήμια της Ταϊβάν, της Νοτίου Αφρικής, της Κορέας, της χρεοκοπημένης Αργεντινής (αυτό είναι το μόνο για το οποίο έπρεπε να ευχηθεί ο κ. Τσίπρας «μακάρι να γινόμασταν Αργεντινή») ακόμη και το Trinity College της νεοφιλελεύθερης Ιρλανδίας βρίσκονται ψηλότερα από τα δικά μας.
Λέμε ότι δεν πρέπει να ανησυχήσουμε διότι σύντομα θα έχουμε ένα μοναδικό ακαδημαϊκό φαινόμενο. Στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο με εξάμηνο 13 εβδομάδων διδασκαλίας ήταν κλειστό για 14 εβδομάδες και παρ’ όλα αυτά για τις περισσότερες σχολές (πλην Νομικής) το εξάμηνο παραμένει ανέπαφο. Μπορούν να τα κάνουν αυτά στο ΜΙΤ, στο Χάρβαρντ και στο Κέμπριτζ, τα οποία φιγουράρουν στην κορυφή της λίστας;
Κι αν κάποια διεθνής συνωμοσία στερήσει από το ΕΚΠΑ το Νομπέλ Φυσικής για την αντιστροφή του χαμένου χρόνου, κανένα πρόβλημα. Στο Πανεπιστήμιο Πάτρας έχουν φτιάξει το δικό μας σύστημα αξιολόγησης των Πανεπιστημίων. Δεν το ξέρει κανείς εκτός συνόρων, αλλά όλα τα εγχώρια ΜΜΕ γεμίζουν με τίτλους όπως «στην κορυφή του κόσμου τα ελληνικά ΑΕΙ».
Να σημειώσουμε εδώ ότι στη Σαγκάη βαθμολογούν τα ΑΕΙ αναλόγως των διεθνών βραβείων (Νομπέλ, Fields στα μαθηματικά, Turing στην πληροφορική κ.ά.) που παίρνουν οι καθηγητές και οι απόφοιτοί τους με συντελεστή 25%. Το δικό μας «Διαπανεπιστημιακό Δίκτυο Πολιτικών Ανώτατης Εκπαίδευσης» (ΔΙ.ΔΙ.Π.Α.Ε.) τα αξιολογεί σύμφωνα με τον… αριθμό των web σελίδων (συντελεστής 20%). Ενώ οι διεθνείς λίστες μετρούν πόσες αναφορές κάνουν άλλοι επιστήμονες στις εργασίες που παράγει το πανεπιστήμιο (Social Citation Index), οι δικοί μας μετρούν πόσα έγγραφα (pdf, doc, docx, και ppt) υπάρχουν στον υπολογιστή του ΑΕΙ. Ενώ για τη λίστα της Σαγκάης μετράται το ποσοστό των εργασιών που δημοσιεύτηκαν στο 20% των καλύτερων επιστημονικών περιοδικών με συντελεστή βαρύτητας 25%, στη λίστα της Πάτρας η βαρύτητα είναι 15%.
Βεβαίως ο μισός ελληνικός δείκτης (50% βαρύτητα) προκύπτει από τα… links προς τις ιστοσελίδες των ΑΕΙ (προφανώς και από το Facebook και άλλα social media) τα οποία χαρακτηρίζονται, από μελέτη του ΔΙΔΙΠΑΕ, ως… «εικονικό δημοψήφισμα» διά του οποίου «αναγνωρίζεται το κύρος του θεσμού». Για να μετρηθεί αυτό το «κύρος» χρησιμοποιείται ένα διαδικτυακό εργαλείο ονόματι Majestic SEO. Ας υποθέσουμε προς στιγμήν ότι η μέτρηση των links αποτελεί ασφαλές εργαλείο μέτρησης του «κύρους ενός θεσμού», όπως ισχυρίζεται το ΔΙΔΙΠΑΕ, κι ας κάνουμε ένα πείραμα. Αν δώσουμε την ηλεκτρονική διεύθυνση της ΔΙΔΙΠΑΕ στο Majestic SEO θα διαπιστώσουμε ότι ο «θεσμός», που μετράει το κύρος των ελληνικών ΑΕΙ διά των links, έχει… μηδενικό κύρος· έχει μηδέν links! Ουδείς το χρησιμοποιεί και ουδείς ασχολείται, πλην κάποιων ελληνικών ΜΜΕ που φτιάχνουν «Βαγδάτες-Στάλινγκραντ» εκεί που δεν υπάρχουν.
Γι’ αυτό μια ελπίδα μένει για να μπουν στον παγκόσμιο χάρτη τα ελληνικά ΑΕΙ: αν δεν καταφέρουν οι σχολές του ΕΜΠ και του Καποδιστριακού να φέρουν το Νομπέλ Φυσικής για την αντιστροφή του χαμένου χρόνου, ίσως ίσως να καταφέρει ο κ. Πελεγρίνης να φέρει κανένα Οσκαρ. Αν πεισθεί να κάνει καριέρα και στον κινηματογράφο…