«Το νόμισμα δεν αποτελεί φετίχ», απάντησε τώρα τελευταία ο Α. Τσίπρας σε ερώτηση που του έγινε.

.

Αν δώσουμε μία διασταλτική ερμηνεία στο φετίχ, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια βασική οικονομική συστημική σταθερά. Συνεπώς, είναι σαν να λέει: «όπως ταιριάξει το πράγμα». Φετίχ δεν υπάρχουν, το πρόγραμμα το κρύβουνε, ψηφίστε μας και βλέπουμε, το δε σύστημα είναι ένα τραπέζι πάσης φύσεως παιγνίων.

.

Έλα όμως που δεν είναι έτσι. Ο φετιχισμός τους είναι μόνιμος και καθηλωμένος στις κινητοποιήσεις, στις κρατικοποιήσεις, στα δανεικά και αγύριστα και σ’ όποιαν άλλη πολιτική και οικονομική αστοχασιά μπορεί να φανταστεί κάποιος. Πολλά γράφτηκαν και δεν θα τα επαναλάβω, για τις αιτίες της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ.

.

Μία παράμετρος που δεν εξηγήθηκε, είναι αυτή του ελλείμματος ηγέτη ή ηγετικής μάζας, αν προτιμάτε. Αυτός που με πρόγραμμα, στοχεύσεις και νηφαλιότητα, αφενός θα καναλιζάρει την ασύντακτη οργή κι αφετέρου, αντιλαϊκίστικα αλλά πολιτικά, θα εξηγήσει τις διακυβεύσεις των καιρών.

.

Κάποιος σοφός φίλος, που μου έδωσε και την ιδέα του κειμένου, μου τον περιέγραψε κιόλας: Ένας Πλαστήρας, με πολλά από τα χαρακτηριστικά Σημίτη. Πλαστήρας, γιατι ως γνωστόν η ΕΠΕΚ δημιουργήθηκε στα ερείπια του δικομματισμού του 1950 και ο ίδιος, παρά την ηλικία του και τις εμφανείς αδυναμίες του, προσωποποιούσε την ηρεμία και τη σύνθεση? και Σημίτης, γιατί στην εποχή του και παρά τη συνεχιζόμενη διαχρονική διαφθορά, τα μέγιστα προστάγματα οικονομίας και πολιτικής ετίθεντο με εξαιρετική σαφήνεια αλλά και παγερότητα, ή καλύτερα, ουδετερότητα.

.

Μαζί με το νου κι η γνώση. Αναζητώντας λοιπόν τον ηγέτη κόντρα στους λαϊκισμούς, μαζί με την ψήφο της 17/06/2012. Ίσως βγει ο Κουβέλης, ίσως ξανά ο Παπαδήμος, ίσως… ίσως κάποιος άλλος εκτός πρώτης σειράς, σήμερα.

.

Στη χειμαζόμενη Βραζιλία του 2005, ένας αξιόλογος συνδικαλιστής, ο Λούλα, αναδείχτηκε σε πολιτικό ηγέτη μέγιστης εμβέλειας, εφαρμόζοντας μια πραγματιστική κεντρώα πολιτική. Ας ψάξουμε τον Λούλα μας, φροντίζοντας πρώτα, πάντως, να χτίσουμε το νέο στα ερείπια του καταρρέοντος συστήματος.

.

«Δεν φταιν αυτοί τόσο ήταν το μπόι τους…», λεέι ο Μ. Αναγνωστάκης και το λέμε κι εμείς για την πολιτική μας ελίτ, που κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό της την επαύριον της 6/5/2012.

.

Είθε να μη μας ξανάρθει στο νου αυτός ο στίχος μετά τις 17/06/2012.

.

*Ο Νίκος Γκιώνης είναι Πολιτικός Μηχανικός.