Η σχέση της ελληνικής Αριστεράς με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αντιφατική. Μετά την μεταπολίτευση το πιο φιλοευρωπαϊκό κόμμα, το ΚΚΕ Εσωτερικού είχε κομμουνιστική καταγωγή. Οι δυο κύριοι όγκοι, το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ θεωρούσαν την ΕΟΚ αδελφή του ΝΑΤΟ και την σοσιαλδημοκρατία ξαδέλφη της δεξιάς. Μόνο επι Σημίτη το ΠΑΣΟΚ αναπροσάρμοσε οριστικά τα θεωρητικά του εργαλεία. Σε αντίστροφη πορεία ο ΣΥΝ που αρχικά φιλοδόξησε να είναι επίγονος της ανανεωτικής αριστεράς διολίσθησε στον ευρωσκεπτικισμό . Η μετάλλαξη του ΣΥΝ σε ΣΥΡΙΖΑ με τις ανοιχτά αντιευρωπαϊκές θέσεις που διατυπώνονται πλέον στις γραμμές του είχε σαν αποτέλεσμα την γέννηση της ΔΗΜΑΡ. Σήμερα η κρίση οδηγεί ΕΕ και Ελλάδα σε σταυροδρόμι αποφάσεων.
Το κόστος από την καθυστέρηση της πολιτικής ενοποίησης είναι πλέον δυσβάσταχτο και με τον ένα η τον άλλο τρόπο η Ευρώπη θα προχωρήσει προς αυτήν την κατεύθυνση. Το ερώτημα που έχει τεθεί με δραματικό τρόπο για την χώρα μας είναι αν θα συμμετάσχει σε αυτήν την πορεία. Και αυτό δεν απαντάται με αοριστολογίες του τύπου «για μια άλλη Ευρώπη». Αυτή είναι η Ευρώπη, θα την αλλάξουμε από τα μέσα με μεταρρυθμίσεις, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να μείνουμε μέσα. Και σε αυτό η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ δίνει αμφίσημες και ομιχλώδεις απαντήσεις σε μια στιγμή που ο αντιευρωπαϊσμός της τρεφόμενης από την κρίση ακροδεξιάς ροκανίζει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Ταυτόχρονα τα δυο ιστορικά κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς και της ιδιόρρυθμης ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας , το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ, είναι σε φάση παρατεταμένης και μάλλον οριστικής παρακμής. Ένα τεράστιο κενό πολιτικής εκπροσώπησης έχει προκύψει στον χώρο που παλιότερα δέσποζε το ΠΑΣΟΚ .
Στον χώρο της Κεντροαριστεράς, του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας και της πολιτικής οικολογίας η ύπαρξη και η αντοχή της ΔΗΜΑΡ αποτελεί την μόνη ελπιδοφόρα σταθερά. Ελπιδοφόρα ως αφετηρία για κάτι ευρύτερο ικανό να ανασυντάξει τον χώρο του αριστερού μεταρρυθμισμού που είναι συνώνυμος με τον αριστερό ευρωπαϊσμό. Κάποια στιγμή η κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης θα τελειώσει το έργο της, η πολιτική ζωή θα αναζητήσει και θα επιβάλλει νέες κοινωνικές και πολιτικές πλειοψηφίες. Αυτό το αύριο πρέπει να το προετοιμάζουμε από σήμερα. συστηματικά, γρήγορα αλλά όχι βιαστικά.. Η χώρα χωρίς μια τέτοια μεγάλη μεταρρυθμιστική δύναμη – στην οποία θα έχουν θέση και φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ικανές να επανασυνδεθούν με την λογική – θα απομακρύνεται και από την Ευρώπη και από την Δημοκρατία
* Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ 6/10/2012