Δεν ήταν λίγοι όσοι είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους για τη λύση του Κυπριακού προβλήματος στο Νίκο Αναστασιάδη.

Η αισιοδοξία ωστόσο, ότι ο μόνος πολιτικός που άντεξε στο λιθοβολισμό της υπερψήφισης του σχεδίου Ανάν θα τολμούσε να υπογράψει και τη λύση, δεν επαληθεύτηκε στα χρόνια της, πρώτης τουλάχιστον, προεδρίας του.

Η διστακτικότητα και η αμφιταλάντευσή του στη τελευταία διαπραγμάτευση στην Ελβετία οδήγησαν και αυτή τη φορά τις διαπραγματεύσεις σε ναυάγιο με συνένοχη την αλλοπρόσαλλη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, της αριστεράς αυτή τη φορά.

Οι περισσότεροι δεν πιστεύουν πια σε δυνατότητα λύσης του Κυπριακού. Η υπερπατριωτική στάση των κάθε λογής Παπαδόπουλων στο παρελθόν, έχει οδηγήσει την Κύπρο στα πρόθυρα της οριστικής διχοτόμησης που πρακτικά θα φέρει τα σύνορα της Τουρκίας στη πράσινη γραμμή της Λευκωσίας.

Αν υπάρχει ακόμα κάποια χαραμάδα αισιοδοξίας, αυτή δεν μπορεί να διατηρηθεί, έστω και αμυδρά ανοιχτή, παρά με την ανανέωση της θητείας Αναστασιάδη, με την ελπίδα ότι αυτή τη φορά θα αποφασίσει να σταθεί στο ύψος των κρίσιμων εθνικών περιστάσεων.

Είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία να υπάρξει ειλικρινής προσπάθεια για αμοιβαία αποδεκτή και βιώσιμη λύση, ώστε να μπορέσει στο μέλλον να υπάρξει στο χάρτη των Ηνωμένων Εθνών η Κύπρος ως ενιαία και κυρίαρχη Ευρωπαϊκή χώρα.