Δεν μπορώ να θυμηθώ άλλη περίπτωση ευρωπαϊκής, αν μη τι άλλο, χώρας όπου τόσοι λίγοι, επί τόσο μακρόν (επί 10ετίες), δρουν ανεξέλεγκτα, περίπου ανενόχλητοι, καταστρέφοντας και καίγοντας μία ολόκληρη πόλη, τα κτήριά της, τους δρόμους της, τα πεζοδρόμιά της και, το χειρότερο, αφαιρώντας ζωές αθώων ανθρώπων παραμένοντας ατιμώρητοι!!! . Και όλα αυτά, εξ αιτίας μίας παρανοϊκής ιδεοληπτικής εμμονής… Δεν υπάρχει χώρα που, όλος αυτός ο εσμός των αντι εξουσιαστών μπαχαλάκηδων, σε αγαστή και πρόσφατη συνεργασία με διάφορες συμμορίες ανεγκέφαλων χουλιγκάνων αλητών, θα συντάσσονταν κάτω από τα πανό υποστήριξης και συμπαράστασης ενός κατά συρροή, αδίστακτου και παράφρονα δολοφόνου ο οποίος απαιτούσε, εκβιάζοντας την πολιτεία, την έκτιση και της υπόλοιπης ποινής του σε συνθήκες ίδιας άνεσης και πολυτέλειας με αυτές που είχε εξασφαλίσει από την προηγούμενη κυβέρνηση. Και αυτό, αναστατώνοντας για άλλη μία φορά το κέντρο και της συνοικίες της Αθήνας, λαμπαδιάζοντάς τες.
Το λυπηρότερο όμως όλων είναι που το τσίρκο αυτό που αποτέλεσε την προηγούμενη αυτή κυβέρνηση, ολότελα αφερέγγυο και αναξιόπιστο, αδύναμο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του θεσμικού του ρόλου, όχι πλέον ως κυβέρνηση, αλλά και ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θυμάται ξανά, μη έχοντας άλλες δυνατότητες, τις καταβολές, τις ρίζες και τα γενεσιουργά υλικά που το αποτελούσαν εν τη γενέσει του και που το κρατούσαν στο επίπεδο του οριακού 3% του περιθωρίου μέχρι που ο ?σοφός λαός μας? αποφάσισε, για διάφορους λόγους, όχι της ώρας να αναλυθούν, να του αναθέσει τις τύχες και τη διακυβέρνηση της χώρας. Αυτά που ξεστόμισε ο θλιβερός Δρίτσας (ΥΠ.Ε.Ν. παρακαλώ στην κυβέρνηση του τσίρκου), είναι αυτά που εκφράζουν παραπάνω από τον μισό ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Απλώς δεν τα ακούς ευθέως από όλους καθώς δεν είναι σύμπαντες που έχουν απωλέσει τους καταστολείς βλακείας όπως συνέβη με τον κακομοίρη Δρίτσα αλλά και με διάφορες άλλες λαμπρές και άξιες προσωπικότητες του χώρου όπως π.χ. οι αξιότιμοι κ.κ.Βαρεμένος, Κυρίτσης, Παπαγιαννίδης. Όμως η τραγική για κοινοβουλευτικό κόμμα εικόνα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., δεν εξαντλείται, δυστυχώς, στην ανοησία και τις γελοίες συγγνώμες του Δρίτσα. Η ίδια η νεολαία του κόμματος αυτού συντάχθηκε πίσω από το πανό με τον τίτλο του βιβλίου που συνέγραψε ο έγκλειστος δολοφόνος φωνάζοντας συνθήματα υποστήριξης στα ..?δίκαια αιτήματά? του… Κακά τα ψέματα. Δεν τους απασχολούν ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε η ύπαρξη ή μη κράτους δικαίου αν αφορούσαν κάποιον άλλον αντίθετης ιδεολογίας από δαύτους . Ο δικός τους και μόνο αυτός τους απασχολεί και για τα άλλα, καρφίτσα δεν τους καίγεται! Ο ίδιος ο αρχηγός τους και πρώτος τσιρκολάνος, με τη σιωπή του … τα είπε όλα. Μα και η ίδια η συγγνώμη του Δρίτσα, πραγματική παράσταση ερασιτεχνικού θεάτρου σκιών, ήταν ιδιαιτέρως αποκαλυπτική… Θυμηθείτε ακόμα τα αποκαλυπτικά λόγια του μοχθηρού Σκουρλέτη σχετικά με τις αναρτήσεις της αξιότιμης κ.Λοϊζου φέρνοντας αναπόφευκτα όλα αυτά στο μυαλό το γνωστό ?πάει η π…άνα να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει?….Για να το πούμε με λίγα λόγια. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ο οποίος, σαν τον λύκο μες? τα πρόβατα, επιδιώκει να προβληθεί σαν η κεντροαριστερός πόλος στο δικομματικό σύστημα (εδώ γελάει και το παρδαλό κατσίκι), όχι μόνο δεν θίγει όλους αυτούς τους μπαχαλάκιδες αλλά, τουναντίον, καλύπτει ?τα παιδιά?, όπως στοργικά τους αποκαλεί, ακριβώς διότι είναι σάρξ εκ της σαρκός τους, είναι αίμα τους. Προς γνώσιν, λοιπόν, και συμμόρφωσιν...
Θυμίζω πως όταν ο αδίστακτος αυτός δολοφόνος εκτέλεσε πισώπλατα τον δημοκράτη και αντιστασιακό βουλευτή της Ν.Δ. Π.Μπακογιάννη, σύμπασα η μπαρουτοκαπνισμένη Αριστερά των Φλωράκη, Κύρκου κ.α., ήρθη στο ύψος των περιστάσεων και έτεινε χείρα συμπαράστασης και συμπαράταξης εναντίον του τότε κοινού εχθρού που ήταν η εγχώρια τρομοκρατία των παρανοϊκών ντενεκέδων της ?17Ν? και η απίστευτη σαπίλα του συστήματος νομής εξουσίας το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρ.Παπανδρέου μεγάλου μέρος του οποίου μετανάστευσε για ίδιο όφελος στελεχώνοντας τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Και ήταν η Αριστερά αυτή που μπόρεσε να ανταποκριθεί στον ιστορικό της ρόλο και στις ευθύνες της, όχι μόνο τότε, αλλά και λίγο μετά, ακριβώς γιατί ήταν αυτή που είχε πολεμήσει και γνώριζε από πρώτο χέρι τί σημαίνει πόλεμος και διχασμός… Μα και στο εξωτερικό, οι τρομοκράτες του R.A.F. και των ?Ερυθρών Ταξιαρχών?, αν εξαρθρώθηκαν, παρά τις ισχυρές διασυνδέσεις τους στον κρατικό μηχανισμό και στις μυστικές υπηρεσίες του, ήταν, πέραν των άλλων, γιατί αμέσως και απολύτως απομονώθηκαν από τις κοινωνίες και το πολιτικό σύστημα της Γερμανίας και της Ιταλίας αντίστοιχα και κατέληξαν χωρίς να διαθέτουν το παραμικρό κοινωνικό έρεισμα κάνοντας πολύ πιο εύκολο τον εντοπισμό και σύλληψή τους.
Ο κατά συρροή αιμοσταγής δολοφόνος, βρήκε και τα κάνει… Απολύτως αναξιοπρεπής, διαβιούσε τα τελευταία χρόνια σε συνθήκες δυσανάλογα άνετες των εγκλημάτων που διέπραξε και του κακού που προκάλεσε, εκμεταλλευόμενος τις αποκλειστικές γι αυτόν συνθήκες ευνοϊκής μεταχείρισης. Και η απύθμενη αναξιοπρέπειά του συνίσταται στο ό,τι διεκδικεί με περίσσιο θράσος τις ευεργεσίες και τα οφέλη ανοχής που το παρέχει το κοινοβουλευτικό σύστημα της αστικής δικαιοσύνης που ήθελε τόσο διακαώς να πλήξει και να ανατρέψει. Πολύ βέβαια θα ήθελα να έβλεπα τι θα έκανε ο κτηνώδης αυτός κουμποροφόρος πλην όμως κουραμπιές θρασυδειλίας, αν συλλαμβάνονταν για τη δράση του (που ασφαλώς και ποτέ δεν θα διανοείτο να ξεκινήσει) σε χώρες όπως λ.χ. οι Φιλιππίνες, η Ρουμανία (βλέπετε Πάσαρη) κ.ο.κ. Και η καταγέλαστη και παροιμιώδης αναξιοπρέπειά του ολοκλήρωσε τον κύκλο της κάνοντας τον εξευτελισμό του τέλειο με την… διακοπή της απεργίας πείνας του. Και μία σύγκριση: ο φασισμός είναι, ανεξαρτήτως χρώματος, ένας και δυνάμει βρίσκεται παντού . Όμως δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να συγκρίνω την στάση του ?φαρμακοχέρη? Λουκά, όπως τον λέγανε οι δικοί του, με αυτήν λ.χ. του ομοϊδεάτη του Γιωτόπουλου για να μην προχωρήσω περαιτέρω συγκρίνοντάς την και με αυτήν των χουντικών πραξικοπηματιών.
Ο Κουφοντίνας είναι «κότα»! Και τώρα πιά μία μαδημένη ?κότα?! Ένας θρασύδειλος εγκληματίας εκ του ασφαλούς ο οποίος, ελέω τίνος;, έχρισε τον εαυτό του κριτή, τιμητή και εκτελεστή όσων η παράνοιά του καταδίκαζε. Και βρήκε τον μάστορή του. Γι αυτό και οφείλω να εξάρω τη σθεναρή στάση δικαίου της κυβέρνησης του Κυρ.Μητσοτάκη και του ιδίου που δεν υπέκυψε στα, έτσι κι αλλιώς, ανυπόστατα αιτήματα του μακελάρη και με τον τρόπο αυτό εξευτέλισε και τον ίδιο και κονιορτοποίησε τα επιχειρήματα της κατάπτυστης συνηγόρου του Ι.Κούρτοβικ που έφτασε ανενδοίαστα να απειλεί την ελληνική πολιτεία με …μπουρλότο τύπου Marfin προφανώς. Υποθέτω λοιπόν πως η Ν.Σμύρνη δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα σαφές δείγμα του τί έχουν κατά νου οι νοσηροί εγκέφαλοι του μίσους. Κατήγαγε έτσι, πραγματικά, περιφανή νίκη με πολλαπλή σημασία και είναι άξια/-ος συγχαρητηρίων γι αυτό.
Δυστυχώς όμως, το πρόβλημα δεν εξαντλείται εδώ. Το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρότερο και χρήζει ιδιαίτερα προσεκτικής και μεθοδικής αντιμετώπισης. Διότι, αφορά κατά μείζονα λόγο στην εξόχως και από πάσης πλευράς προβληματική κοινωνία καθώς αυτή είναι η βάση και παραγωγός πηγή όλων των επιγενόμενων προβλημάτων που μας απασχολούν κάνοντας την αντιμετώπισή τους ιδιαίτερα δυσχερή. Είμαστε μία κοινωνία ανώριμη με απίστευτες προκαταλήψεις και νευρώσεις που δεν μας επιτρέπουν να αφήσουμε πίσω μας το παρελθόν και τις πληγές του και, αντλώντας χρήσιμα συμπεράσματα απ? αυτό, να στραφούμε με περίσκεψη, αισιοδοξία και δυναμισμό στο μέλλον. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί που δεν θέλουν η χώρα αυτή να αλλάξει και να προχωρήσει στα βήματα του εκσυγχρονισμού και της μεταρρύθμισης. Και είναι το ίδιο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (φεύ) ένας από τους βασικούς παράγοντες ανατροφοδότησης του κλίματος μίσους και διχασμού. Μία γενιά γαλουχείται με δηλητήριο το μίσος, την απείθεια και την παραβατικότητα. Έφριξα βλέποντας το γεμάτο μίσος και έπαρση βλέμμα της σποράς του Κουφοντίνα σε φωτογραφία φορώντας στολή εκστρατείας και κραδαίνοντας κονσερβοκούτι με όλους τους συμβολισμούς που αυτό ενέχει. Ένα τσογλάνι που μεγάλωσε με τον μύθο του ?ήρωα? πατέρα και με την άνεση που του προσέφεραν τα αιματοβαμμένα χρήματα των ληστειών και των δολοφονιών μιας δράκας αργόσχολων τεμπελχανάδων (αλήθεια έχει γίνει ποτέ εξονυχιστικός έλεγχος ?πόθεν έσχες? για δαύτους;). Ακριβώς, το ίδιο φρίττω ακούγοντας τον άθλιο ΠΑ.ΣΟ.Κ.ογενή Πολάκη να λέει πως ?η επόμενος γύρος, θα έχει αίμα?. Ακριβώς, λοιπόν, γι? αυτό, σαν ένα επικίνδυνο και άηθες λαϊκίστικο σχήμα που είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., επενδύει στην κουλτούρα και τη ρητορική του μίσους. Δεν έχει δυνατότητα για τίποτα άλλο παρά μόνο τη σπορά του μίσους. Και αυτό είναι εξόχως επικίνδυνο. Και για την κοινωνία και για τη Δημοκρατία. Και επιβάλλεται να μας απασχολήσει σοβαρά και να αντιμετωπιστεί έξυπνα, αποφασιστικά και καίρια. Το αυγό του φιδιού δεν επωάζεται πιά. έχει σπάσει προ πολλού. Δουλειά μας να εντοπίσουμε τα φίδια και να κάνουμε αυτό που πρέπει μ αυτά. Και κυρίως, να μην επιτρέψουμε ποτέ πια να υπάρξουν συνθήκες εκκόλαψης. Επ? ουδενί!...