Ο τίτλος και η ορθογραφία επιγράφουν την τελευταία ποιητική συλλογή του Μίλτου Σαχτούρη. Η συγκυρία όσο ποτέ άλλοτε επιγράφεται μεμιάς: Μέρες του ’36. Μόνο που ο Μεσοπόλεμος δεν κρούει το ρόπτρο της Ελλάδας, έχει σαλπίσει πανευρωπαϊκώς.

Για τα δικά μας τα πολιτειακά, κοινωνικά, οικονομικά χάλια ουδείς λόγος περαιτέρω. Η μοναξιά και η απογοήτευση επιτείνονται ωστόσο ενόψει ευρωεκλογών, όταν πρόδηλα ο λαϊκισμός από αντίπαλος χρίζεται κρίσιμο εργαλείο των παραδοσιακών και δημοκρατικών δυνάμεων του πάλαι ποτέ ευρωπαϊσμού. Οι έγκλειστοι στην Ελλάδα σε λίγο θα μετατραπούμε σε συμμέτοχους μιας κλειστοφοβικής Ευρώπης (όταν και επίσημα στεφεί με δάφνες και το «λαϊκό» πραξικόπημα εις βάρος Μακρόν): μας το είπαν: Δε μας νοιάζετε!

Ο σύντροφος Τίμμερμανς έριξε τη σφαίρα στο κεφάλι μας (ίσως δεν είναι τυχαία η σχεδόν συνωνυμία του με τον παλιό Ανατολικογερμανό ρέκορντμαν του στίβου στο εν λόγω αγώνισμα). Μας είπε ότι η πολιτική και η φωνή μας πρέπει να περιορίζονται εντός Ελλάδας. Για την Ευρώπη του δημοκρατία, ηθική, ορθός λόγος είναι κενά νοήματος: οι ψήφοι μετράνε κι αυτές έχει και θα τις έχει στο Ευρωκοινοβούλιο η ΣΥΡΙΖΑ-ΑΥΓΗ.

Είναι ο Γιάννης ο Μεϊμάρογλου και τόσοι άξιοι άνθρωποι δέσμιοι του ΕΣΚ που κάνουν ωφέλιμη δημοκρατικά την ψήφο και την ένταξή μας στο ΚΙΝΑΛ.

Αφήνουμε επιγραμματικά το σχόλιο για το Λαϊκό Κόμμα: η υποψηφιότητα Βέμπερ συνιστά την καλύτερη ερμηνεία για το χάιδεμα Πολωνών, Ιταλών και Ούγγρων κυβερνητικών. Θα αποβούν όλοι τους χρήσιμοι στο παιχνίδι εξουσίας για τη διαδοχή Γιούγκερ.

Στο περιθώριο όλες/οι μας, οι εκλογείς στις προσεχείς ευρωεκλογές. Στο απόσπασμα η δημοκρατία, σε καταστολή τα δικαιώματα και οι ελευθερίες, σε δεύτερο πλάνο η τόσο επείγουσα συζήτηση για την ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.

Ήρθε ο καιρός να τα αρνηθούμε όσα υπογράφουν το χαμό, να διεκδικήσουμε εκ νέου τη λογική και τον ανθρωπισμό.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

(Γέλασε/ ? μα?ρος κόκορας/ ?ταν το? ε?παν/ πώς θά τόν σφάξουν/ ?ταν ?μως ?ρθε ? κακή του ?ρα/ ?κλαψε ? μα?ρος κόκορας/ ?κλαψε ? μα?ρος κόκορας.)