Τι εποχή κι αυτή! Όλα είναι εδώ και φωνάζουν, πολλές φορές δίχως να τα καταλαβαίνουμε παρ’ όλο που ομιλούν την ίδια γλώσσα. Εάν συγκεντρώσουμε πόσα σοβαρά θέματα βρίσκονται μπροστά μας ζητώντας λύση, μας προκαλείται ίλιγγος…
Η χιονοθύελλα της 27ης Ιανουαρίου στάθηκε η αφορμή τής… κοινωνικής αφύπνισης για τις τόσες πληγές…
Ευθύς αμέσως θέτω τα ερωτήματα, αλλά από πού να αρχίσω;
Από τον μόνιμο πονοκέφαλο που προκαλεί η Τουρκία; Με τις κατά καιρούς αγωνίες μας στο ερώτημα «διπλωματία ή πόλεμος»; Από τις απανωτές κρίσεις στους χώρους τής Παιδείας και των μύριων προβλημάτων που παρουσιάζονται, τις περισσότερες φορές με εντάσεις και ρήξεις στην πανεπιστημιακή κοινότητα; Την αστυνομική παρουσία που καταλήγει στη βία; Την αγριότητα στην οποία καταλήγουν οι διαμαρτυρίες και οι συγκεντρώσεις; Με το θέμα των καταλήψεων που προβληματίζουν τις συνειδήσεις των κοινωνικών στρωμάτων; Το μεγάλο θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου και την παρουσία ειδικών φρουρών τής αστυνομίας για την προστασία του; Το μεγάλο πρόβλημα του προσφυγικού και την ταλαιπωρία ανέστιων συνανθρώπων μας, που εξακολουθεί να υπάρχει παρ’ όλες τις προσπάθειες που έγιναν; Την κατάσταση στο ΕΣΥ και τις πολλαπλές ανάγκες στήριξής του με προσωπικό, δημόσιες δομές υγείας και υλοτεχνικό εξοπλισμό; Την φθοροποιά κατάσταση της θανάσιμης Πανδημίας, η οποία σαρώνει και φοβίζει την κοινωνία; Το μεγάλο ερώτημα για την απρόσμενη θανατηφόρα έξαρση του κορωνοϊού που έχει ως τραγικό αποτέλεσμα τον θάνατο 100 (!!!) ανθρώπων την ημέρα; Για να μην αναφερθούμε σε περιπτώσεις όπου οικογένειες ξεκληρίζονται, κατά κύριο λόγο από την άρνησή τους να εμβολιαστούν!;

Πού θα φτάσει όλη αυτή η παράλογη… παρέλαση αρνητικών καταστάσεων; Οι καιρικές «εκπλήξεις» θα συνεχίσουν, όπως φαίνεται, να χτυπάνε αλύπητα. Φωτιές, βροχές πλημμύρες, υψηλές θερμοκρασίες, ισχυρές χιονοπτώσεις, ακατάλληλες υποδομές αντιμετώπισης έκτακτων περιστατικών· αδυναμία αντίδρασης πολλών από τις τοπικές διοικήσεις των Δήμων, της Περιφέρειας, και εν τέλει του κράτους.
Είναι όλα μπροστά μας και τα βλέπουμε παράλληλα, σαν ταινία όπου το τέρας, με τα σουβλερά του δόντια, είναι έτοιμο να σε κατασπαράξει…
Δεν ξεχνάω τα παρακμιακά κοινωνικά θέματα των πάσης φύσεως βιασμών, δολοφονιών, σύστασης συμμοριών ακόμα και στα Σχολεία! Να πάμε και στα απτά σημάδια τής επανεμφάνισης φιλοναζιστικών ομάδων, ιδιαίτερα όπου υπάρχει νεολαιίστικο στοιχείο; Μπροστά μας και η κλιματική αλλαγή με επιδείνωση των φυσικών φαινομένων, όπως και το χάος τής ασυνειδησίας των περισσότερων πολιτών και επιχειρήσεων πάνω στο θέμα· η κατακόρυφη ακρίβεια των πάντων, οι παράλογες αυξήσεις πρώτων υλών, η ακατανόητη άρνηση μεγάλου ποσοστού πολιτών να εμβολιαστούν, η αύξηση των αστέγων που τους βλέπουμε παντού να κοιμούνται στα πεζοδρόμια. Οι αργοί ρυθμοί τής Δικαιοσύνης για κάθε θέμα· ένα αδίστακτο κι άγριο όργιο παραβατών- ασυνείδητων πολιτών που «γεννήθηκαν» από το στρεβλό κι οπισθοδρομικό σύστημα αξιών το οποίο «παράγει» δυστυχώς μέρος τής ελληνικής κοινωνίας.

Όλα αυτά και άλλα παρελαύνουν από μπροστά μας, τα βλέπουμε και τα… ακουμπάμε, αρκεί να απλώσουμε το χέρι.
Πώς θα λυθούν όλα αυτά; Ποια κυβέρνηση, ποιο πολιτικό σύστημα διαθέτει το κοκαλάκι της νυχτερίδας και το μαγικό ραβδάκι για όλο αυτό το… Έβερεστ των συσσωρευμένων προβλημάτων, μέσα σ’ αυτή τη δύσκολη-αδιέξοδη και ανισόρροπη παγκόσμια συγκυρία;
Μην βιαστούμε να απαντήσουμε· γιατί απουσιάζει παντελώς η πολιτική σ υ ν α ί ν ε σ η, η οποία θα μπορούσε, λέω, να καταθέτει προτάσεις που θα προσέφεραν λύσεις σε προβλήματα!
Ένα βασικό στοιχείο του σύγχρονου νεοελληνικού πολιτικού πολιτισμού, που απουσιάζει μεγαλοπρεπώς! Εκείνο που υπάρχει σε μεγάλο βαθμό σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η ψηφιακή πλέον χώρα μας, επιβιώνει κυρίως με συντάξεις και επιδόματα· πόσο εφικτή μπορεί να είναι και στο μέλλον αυτή η προοπτική; Με ποιον τρόπο θα αντιμετωπιστούν όλα αυτά τα δύσκολα, όταν ως «λύση τού προβλήματος» θεωρείται η πρόταση μ ο μ φ ή ς από σύσσωμη την αξιωματική αντιπολίτευση;

Συγχωρείστε με, αλλά βαθύτερες σκέψεις δεν διαθέτω επί του θέματος. Απλώς, είχα την εντύπωση πως ο πολιτικός μας κόσμος θα μπορούσε να σκεφτεί και να σ υ ν ε ν ν ο η θ ε ί για την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων. Εάν δεν μπορεί να συνεννοηθεί στα βασικά, τότε, η χώρα, φοβάμαι πως μπορεί να οδηγηθεί σε μονοπάτια, δίχως διέξοδο…
Ναι! Υπάρχει παγωνιά στη χώρα…