Τα χειρότερα για τη χώρα είναι μπροστά της. Η κρίση δεν διέλυσε μόνο και κυρίως την οικονομία της. Διέλυσε τον κοινωνικό της ιστό, αμαύρωσε τους δημοκρατικούς θεσμούς, απαξίωσε την παιδεία, τις πολιτισμικές και ηθικές της αξίες.

Η συγκυβέρνηση με την ακροδεξιά άνοιξε την κερκόπορτα της εξουσίας στον χυδαίο λαϊκισμό που βρήκε πρόθυμους «ανταγωνιστές» σε όλο σχεδόν το φάσμα των κοινοβουλευτικών εδράνων. Η ατιμωρησία των δολοφόνων της Χρυσής Αυγής απενοχοποιεί για τα καλά την ψήφο στην καθιερωμένη πλέον τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας και μετατρέπει έναν δηλωμένο νεοναζιστή σε ρυθμιστή της δημαρχιακής εκλογής στην πρωτεύουσα.

Η πολιτική υποκρισία και διαφθορά, η επίσημη συναλλαγή, η εξαγορά συνειδήσεων που βιώνουμε τις μέρες αυτές στη Βουλή δεν είναι παρά τα προεόρτια μιας ανεξέλεγκτης κατάστασης στην οποία είναι αποφασισμένοι να παραδώσουν τη χώρα κάποιοι εν ονόματι της εξουσίας τους. Η αλητεία – χωρίς το διακοσμητικό «πολιτική» μπροστά – αναπληρώνει ολοένα και περισσότερο την λειτουργία και τους θεσμούς του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο τσαμπουκάς ανάμεσα στο «κρυφοναζίδιο» Μπογδάνο, υποψήφιο της ΝΔ και τον «ανώμαλο κομμουνιστή» Πολάκη, υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ – χαρακτηρισμοί που αντάλλαξαν μεταξύ τους – είναι ένας ανώδυνος σχεδόν προϊδεασμός του τι θα ακολουθήσει. Κι όταν ο τσαμπουκάς βγει από το τουίτερ στους δρόμους θα είναι πολύ αργά.

Είναι καιρός να επαναστατήσουν οι δημοκρατικές συνειδήσεις των ανθρώπων που βλέπουν τους μεγάλους κινδύνους να πλησιάζουν με ταχύτητα και ορμή,  σαν τσουνάμι. Των ανθρώπων που οραματίζονται μια διαφορετική Ελλάδα όπου θα κυριαρχούν οι ιδέες της ανοιχτής κοινωνίας, της φιλελεύθερης δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Οι πολιτικά ενεργοί και συνειδητοποιημένοι πολίτες είναι οι μόνοι σωτήρες που απέμειναν στη χώρα.