Ο Μηνάς Χατζησάββας εκτός από εξαιρετικός ηθοποιός, υπήρξε και ένας στοχαστής απέναντι στην τέχνη του θεάτρου και όχι μόνο. Μέσα από συνεντεύξεις του, θεατρικές παραστάσεις, αλλά και κοινούς γνωστούς, κατανόησα πως, μέσα από την ευαισθησία, την ευγένεια και την καλοσύνη που εξέπεμπε έκρυβε μια διακριτική, αλλά ισχυρή δύναμη. Εκείνη του βαθύτερου πολιτισμού, που ξεπερνά το πεπερασμένο σαρκίο και σε μετατρέπει σε χρήσιμο άνθρωπο που θα αφήσει το στίγμα και το χνάρι του όχι μόνο στην τέχνη, εάν είσαι καλλιτέχνης, αλλά και σε εκείνους που μπόρεσαν να σε γνωρίσουν, να σε αγαπήσουν και να μοιραστούν την παρουσία, τις ιδέες και τις αγωνίες σου. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά τής ουσιαστικής γνώσης της ζωής και του θανάτου που κατείχε ο Μηνάς Χατζησάββας, είναι που τον έκαναν ξεχωριστό ηθοποιό και ουσιαστικό άνθρωπο. Τον θαύμαζα και τον εκτιμούσα, έτσι δεν θα μπορούσα να προσπεράσω τη βία, την ασχήμια, τον ρατσισμό και την παρακμή που εξέφρασε η δήλωση Φαήλου Κρανιδιώτη. Μια δήλωση που φανέρωσε όλον τον ιδεολογικό φασισμό και σκοταδισμό, μπροστά σε μια τόσο ανθρώπινη στιγμή όπως η απώλεια και η ταφή ενός αγαπημένου ανθρώπου, από τον επί πολλά χρόνια συντρόφου του. Ας θυμηθούμε τα γραφόμενά του από τον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter:

«Μεγάλος ηθοποιός ο Χατζησάββας. Τον έχω δει στο θέατρο κι όποτε έβλεπα στην τηλεόραση πως συμμετέχει σε σειρά, ήταν κίνητρο να τη δω. Τώρα γιατί πρέπει να φάμε στη μάπα την αξύριστη «χήρα» του; Άμα ο εκλιπών ήθελε να μιλήσει για όλα αυτά, θα το είχε κάνει».

Αυτό το λογοπαίγνιο «αξύριστη χήρα» ομολογώ πως είναι εριστικό και θα τονίσω απλώς πως δικαίως κατακεραυνώθηκε στο διαδίκτυο. Φυσικά και δεν τον είχα ποτέ σε εκτίμηση τον Φαήλο. Πρόκειται ούτως ή άλλως για την χαρακτηριστική περίπτωση ενός αδίστακτου δεξιού πολιτευτή, ο οποίος την πολιτική τζάμπα μαγκιά την έχει στο τσεπάκι και συνηθίζει να πετάει τις αντιαισθητικές και ιδεολογικές του βολές, δίχως να νοιάζεται για τις παρά πέρα δονήσεις… Είναι η περίπτωση εριστικού πολιτευτή που γράφει στα… παλαιότερα των υποδημάτων του, οποιονδήποτε «πολιτικό πολιτισμό» που ενίοτε επικαλούνται οι πολιτικάντηδες της φάρας του, οι οποίοι δεν διστάζουν να μας ρίξουν όλους στον γνώριμό τους βόρβορο!

Το όλο θέμα βεβαίως έχει μεγάλο κοινωνικό και επίκαιρο ενδιαφέρον και έχει να κάνει με το ζήτημα του «συμφώνου συμβίωσης», που τόσο απασχολεί ένα μέρος των συμπολιτών μας. Έχει να κάνει με την ελευθερία του σώματος και της επιλογής συντρόφου. Αφορά εν τέλει, στις δικές μας δυτικές κοινωνίες, που είναι αναπτυγμένες δημοκρατικά, με τα ατομικά δικαιώματα δομημένα και κατοχυρωμένα, με εντελώς διαφορετική ηθική υπόσταση από εκείνη άλλων χωρών που έχουν υποταχθεί απόλυτα στις επικρατούσες θρησκείες και σε δικτατορικά-αυταρχικά καθεστώτα, όπου το δικαίωμα αυτοδιάθεσης, ερωτικού προσανατολισμού και κοινωνικών -πολιτικών ελευθεριών είναι υπαρκτό αίτημα και επίμονο. Οι διαφορές ανάμεσα σε προοδευτικές και οπισθοδρομικές κοινωνίες, σε πάρα πολλά θέματα των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων, είναι αστρονομικές. Οι δικές μας κοινωνίες επιτρέπουν πλέον το δικαίωμα και την κατοχύρωση της συμβίωσης με όποιον σύντροφο είναι της αρεσκείας και επιλογή τού κάθε πολίτη . Έτσι, η προοδευτική εξέλιξη της ανθρωπότητας έφτασε και στη χώρα μας και απαιτεί πλέον τη δικαίωση και των ομόφυλων ζευγαριών, γύρω απ’ αυτό το τεράστιο ζήτημα, που θα κατοχυρώσει όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από νομοθεσίες προσαρμοσμένες στις ανάγκες μιας τέτοιας πραγματικότητας, υπερκεράζοντας τις αντιδράσεις της Εκκλησίας και πιέζοντας την πολιτεία που προς το παρόν σφυρίζει αδιάφορα…

Δυστυχώς, είναι αναμενόμενο από μια κοινωνία όπως η Ελληνική, με το ένα πόδι στον σκοταδισμό και το άλλο στο καβούκι τού συντηρητισμού, να αντιδρά σε κάθε νέο αίτημα της κοινωνίας που αφορά στα ατομικά δικαιώματα. Ο ασυνείδητος πολιτευτής, ανάλγητος και βίαιος στο λόγο του, δεν δίστασε να πετάξει σε όλους μας το δηλητήριο της οπισθοδρόμησης, προσπαθώντας να στηλιτεύσει και να προσβάλει με αψυχολόγητες λέξεις τον σύντροφο του ηθοποιού, μόνο και μόνο επειδή επέλεξε να απαιτήσει θαρραλέα τα αυτονόητα και δεν έμεινε στη σκιά και στην σιωπή. Ο πολιτευτής Φαήλος, μην ξεχνάμε πως επί χρόνια υπήρξε σύμβουλος του Σαμαρά και συμμετείχε στη διαμόρφωση πολιτικών που επεβλήθησαν σ’ αυτό τον τόπο… Είναι ντροπή για τον πολιτισμό μας οι λέξεις που έγραψε, καθώς και η επιλογή εκ μέρους του της παραβίασης της θρηνητικής στιγμής, αλλά θα ξεχαστεί κι αυτό μέσα στα πολλά που καθημερινά βιώνουμε. Το ανθρώπινο-πολιτικό φασίζων ιδίωμα όμως του Φαήλου, θα τον κατατρέχει σαν ιδεολογικό μπούμερανγκ, όσο και αν ο ίδιος με σημαία του την αναλγησία, θα κάθεται και θα γελάει με όλους όσοι αγωνίζονται καθημερινά για μια κοινωνία δικαιότερη.

Ο Μηνάς Χατζησάββας θα παραμείνει στη μνήμη μας για όσα πολύτιμα μας χάρισε και ο Φαήλος θα συνεχίσει να είναι εκπρόσωπος αντίστοιχων Ελληναράδων. Δυο κόσμοι θεαματικά αντίθετοι και συγκρουόμενοι από αρχαιοτάτων χρόνων…