Συμπατρώτισσες και συμπατριώτες,
Στις κρίσιμες αυτές στιγμές αισθάνομαι την ανάγκη να σταθώ με αξιοπρέπεια και σεβασμό μπροστά στα θύματα της καταστροφικής θεομηνίας και ν’ ακούσω επιτέλους τη καταχωνιασμένη από χρόνια φωνή της συνείδησής μου.
Δεν μπορώ να ανεχθώ άλλο να βλέπω τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας μου να γυρίζει άρον-άρον από το ταξίδι του, να παίρνει μέρος σε συσκέψεις θέτοντας με τα καίρια ερωτήματά του τον δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων και να αναλαμβάνει γενναία, αυτός μόνος του, ολόκληρη την πολιτική ευθύνη, αναδεικνυόμενος έτσι ως πρωθυπουργός προστασίας των υπουργών προστασίας των καμένων συνανθρώπων μας.
Δεν μπορώ να ανεχθώ άλλο να μετράω τους νεκρούς των βοθροκάναλων από τον καναπέ μου, ποιος, εγώ που δεν διανοήθηκα να διεκδικήσω ποτέ τις ευθύνες του πρωθυπουργού της χώρας, ακριβώς γιατί ξέρω ότι δεν θα τολμούσα ποτέ να πάρω επάνω μου ολόκληρη την τζάμπα πολιτική ευθύνη για την κατάντια στην οποία οδήγησαν τη χώρα μου οι «άλλοι».
Ήρθε η ώρα να σταθώ κι εγώ όρθιος και να κοιτάξω τον καθρέφτη μου στα μάτια. Ήρθε η ώρα να αναλάβω κι εγώ τις ευθύνες μου. Γιατί έβαλα κι εγώ το λιθαράκι μου για να κυβερνήσει μια μέρα η Αριστερά αυτό τον τόπο. Γιατί είχα την αυταπάτη ότι όταν έρθει αυτή η μέρα θ’ αλλάξουν πολλά πράγματα. Ότι δεν θα κλέβει η Αριστερά με ψέμματα και υποσχέσεις τη ψήφο των πολιτών, ότι δεν θα υπάρχει πια πελατειακό κράτος αλλά αξιοκρατία, ότι δεν θα ανταλλάσσεται άλλο η ζωή των ανθρώπων με εξεταστικά μόρια και διορισμούς στο δημόσιο, ότι δεν θα έβρισκε βήμα εξουσίας η χυδαία ακροδεξιά, ότι ο λαϊκισμός θα έβρισκε επιτέλους τον δάσκαλό του…
ΟΧΙ ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ. ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΩ
ΝΑ ΜΟΥ ΚΛΕΨΕΙΣ ΕΣΥ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΟΛΟΚΛΗΡΗ!
Ο εκδότης της Μεταρρύθμισης