Αχ, αυτά τα κατάλοιπα των γεροντότερων, των παλαιότερων γενεών, που δίνουν συμβουλές στους νέους, άκριτα, απερίσκεπτα, αστόχαστα και αψυχολόγητα «για το καλό τους», με ύφος πεπειραμένου Δασκάλου τής προπολεμικής εποχής, που εκφράζει τον… ηρωισμό των γενεών τού Μεσοπολέμου. Ο οποίος, όμως, έχει μέσα του μπερδεμένη και θολή την έννοια του «προδότη» και γι’ αυτό αποδίδει αυτόν τον βαρύ χαρακτηρισμό, με περισσή ευκολία, σε όλους τους νέους που σήμερα μεταναστεύουν στο εξωτερικό, για να παλέψουν μια νέα ζωή και αναζήτηση νέων οριζόντων…
Ο ηθοποιός Κώστας Καζάκος, γαλουχημένος στο πνεύμα μιας οξειδωμένης πλέον ιδεολογίας, δίχως ίχνος ρεαλισμού, σε στενότατες σχέσεις με το αειθαλές ΚΚΕ και τους παρωχημένους στόχους τής ήττας τού καπιταλισμού, καθώς και της παγκόσμιας ισότητας, δικαιοσύνης και άλλα παρόμοια, συμβουλεύει με αγωνιστικό ύφος τους νεότερους:
«Ό,τι θέλει ο νέος, ό,τι επιθυμεί, δουλειά, σπίτι, οικογένεια πρέπει να τα παλέψει και να αγωνιστεί να τα κερδίσει στον τόπο του»
Χμμμ, καλά τα λέει ο γέροντας, για τον απλούστατο λόγο πως είναι εύκολο, μα πάρα πολύ εύκολο να συμβουλεύεις εκ του ασφαλούς… Προφανώς η δική του εμπειρία, το ότι δεν έφυγε για το εξωτερικό λόγω του επαγγέλματος τού ηθοποιού με το θέμα της ελληνικής γλώσσας που δεσμεύει, δεν έχει θέση στη σημερινή πραγματικότητα της αθρόας μετανάστευσης των νέων, οι οποίοι αναγκάζονται να φεύγουν από την πτωχευμένη Ελλάδα…

«Έφυγαν και πάνε και δουλεύουν στις ξένες χώρες. Και ο τόπος τι θα γίνει; Αυτό είναι στην ουσία προδοσία» (!!!!!!!!! Τα θαυμαστικά, δικά μου).
Πολύ βαριά κουβέντα ξεστόμισε ο βετεράνος ηθοποιός, διευθυντής τού ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και αυτό τον εκθέτει…
Η, κατά Καζάκον, «Προδοσία» δημιούργησε σάλο στο διαδίκτυο και αυτό είναι δικαιολογημένο. Οι παλαιότεροι λέγανε πως: «Δεν πρόκειται να παρεξηγηθείς από λόγια που δεν είπες», γι’ αυτό, όταν αποφασίζεις να μιλήσεις, βούτηξε καλά τη γλώσσα μέσα στο μυαλό, κάνε πρόβες, προσευχές…, ευχέλαια… και μετά κάντο, πανάθεμά το… Εάν επαφίεσαι στη συσσωρευμένη… σοφία τής ηλικίας σου, μην είσαι και τόσο σίγουρος για την αποτελεσματικότητα των λόγων σου.
Το συναντάμε πολύ συχνά στο χώρο τής καθημερινής πολιτικής με δηλώσεις, απόψεις, ευφυολογήματα, συνεντεύξεις, κι αμέσως μετά τις κοινότοπες πομφόλυγες, οι δηλώσαντες μπαίνουν στη διαδικασία να ανακοινώσουν πως: «παραποιήθηκαν τα λεγόμενά μου» και άλλες τέτοιες αφέλειες και χαζομάρες…

Αυτή τη φορά λοιπόν ήταν η σειρά τού Καζάκου να μιλήσει και να συμβουλέψει α ψ υ χ ο λ ό γ η τ α τους νέους στην κάμερα της εκπομπής Happy Day. (Για του λόγου το αληθές σας παραπέμπω στο: http://www.gazzetta.gr/plus/article/1092362/o-kostas-kazakos-eipe-prodotes-toys-neoys-poy-feygoyn-sto-exoteriko-pics-vid). Η εποχή μας είναι συνδεδεμένη με τις, απέλπιδες πολλές φορές, αναζητήσεις των νεότερων να διερευνήσουν την πιθανότητα για επαγγελματικές και κοινωνικές λύσεις έξω από τη χώρα τους, που είναι αδύναμη και ανίκανη να συμπαρασταθεί οικονομικά και ηθικά σε οποιονδήποτε προσανατολισμό. Το πεδίο δημιουργικότητας, για τις νέες γενιές (που τις συμβουλεύει  ο Καζάκος), είναι ανύπαρκτο, παντελώς ευτελισμένο και απαξιωμένο, ήδη από την περίοδο των σπουδών με τα φροντιστήρια να συνεχίζουν να πλουτίζουν εις βάρος τους. Η οικονομία των οικογενειών δεν επαρκεί για να προσφέρουν στα παιδιά τους συνθήκες ικανές για υγιή συναγωνισμό και επαγγελματική αποκατάσταση. Η δοκιμασία, τής αναζήτησης εργασίας στην αλλοδαπή και στη διεθνή αγορά, είναι πλέον απαραίτητη για χιλιάδες οικογένειες.

Οι παροτρύνσεις του Καζάκου δεν μπορούν να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψη, από όλους όσοι έχουν το δίλημμα: Να φύγω; να μην φύγω; Όλοι όσοι βιώνουν τη σκληρή πραγματικότητα τής έλλειψης ορίζοντα. Μέσα στο σκοτεινό τούνελ όλοι αναζητούν ένα τόσο δα φωτάκι μήπως και δουν την έξοδο προς το βάθος…
Γνωρίζω πολύ τέτοιον κόσμο. Έχω πολλούς μαθητές στο Ωδείο, που με ρωτάνε με αγωνία επί του θέματος. Δεν τολμάω να συμβουλέψω… Νιώθω εγκλωβισμένος κι εγώ μέσα σε ένα τέτοιο αδιέξοδο. Σκέφτομαι τον εαυτό μου ως νέο, όταν πήρα την απόφαση να δοκιμάσω την τύχη μου στην Ιταλία το 1968… Βλέπω συναδέλφους, μαθητές μου, τα παιδιά μου και τους φίλους τους. Ένας ολόκληρος κόσμος τού αγώνα και της αγωνίας. Τα αδιέξοδα στη φάση τής νεότητας πάντα υπήρχαν. Το ενδιαφέρον, για νέες εμπειρίες καθώς και την αναγκαιότητα να γνωρίσουν έναν «άλλον κόσμο», είναι αυτονόητο και επιβεβλημένο! Επί πλέον, θεωρώ πως είναι και απαραίτητο για ένα νέο αγόρι, νέο κορίτσι, να δοκιμάσουν την αναμέτρηση με ένα άλλο περιβάλλον, διαφορετικές συνήθειες, παραδόσεις, νοοτροπίες, αντιλήψεις. Δεν χαρακτηρίζεις «προδοσία» προς την πατρίδα αυτές τις ανάγκες. Απλώς είναι λάθος εκτιμήσεις που προκύπτουν μέσα από μια αντίληψη η οποία μπερδεύει τα παλαιά στερεότυπα των «λαϊκών αγώνων» και της έννοιας «προδοσία». Δυσκολεύεται να διαχωρίσει τα αυτονόητα και να αντιληφθεί τις κοσμογονικές ανατροπές και τις διαφορές των εποχών μιας απελευθερωτικής περιόδου, από τη σημερινή πραγματικότητα μιας χώρας η οποία το μόνο που προσφέρει και ποιος ξέρει για πόσο, είναι τα απανταχού αδιέξοδα των νεότερων γενεών…

Κρίμα. Θα περιμέναμε από τους παλαιότερους Δασκάλους περισσότερη σύνεση. Ο ηθοποιός, ο οποίος διατηρεί και την διδασκαλική του ιδιότητα στη θεατρική τέχνη, κατέχει πολύχρονη και συσσωρευμένη εμπειρία. Επί χρόνια βρίσκεται μπροστά στην μεγάλη ευθύνη να διδάσκει και να συμβουλεύει τους νεότερους… Να πάρουμε ως δείγμα διδασκαλίας την απόδοση τού χαρακτηρισμού «προδότη», σε όσους μεταναστεύουν στην εποχή μας;
Θα ήταν πολύ βαρύ για τον ηθοποιό να τον κατατρύχει μια τέτοια άποψη… Ας πούμε πως ήταν μια ατυχής, αφελής και απερίσκεπτη κουβέντα εν τη ρύμη του λόγου του…