Η Ελλάδα, μετά την κατάρρευση του στρατιωτικού δικτατορικού καθεστώτος το 1974, γνώρισε μια άνευ προηγουμένου στη σύγχρονη ιστορία της περίοδο ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης, ελευθερίας, επέκτασης ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, δημιουργίας κοινωνικού κράτους, οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας.
Η ένταξή της στην ΕΟΚ, μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ένωση, εδραίωσε τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας. Εμπέδωσε τις συμμαχίες της. Διεύρυνε τα περιθώρια δράσης της στη διεθνή σκηνή. Αύξησε το κύρος της στην περιοχή. Ενίσχυσε την ασφάλειά της. Άνοιξε νέους ορίζοντες. Έθεσε σε κίνηση μηχανισμούς εκσυγχρονισμού της. Οι κοινοτικοί πόροι, οι προσπάθειες και ο μόχθος όλου του ελληνικού λαού μεταμόρφωσαν τη χώρα από κάθε άποψη.
Η ένταξη στην ευρωζώνη τοποθέτησε τη χώρα στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ. Την έκανε ακόμα πιο ισχυρή και σεβαστή έναντι φίλων και εχθρών. Κατέκτησε σημαντικές θέσεις στους ευρωπαϊκούς θεσμού και την αξιοζήλευτη θέση να βρίσκεται ανάμεσα στις 25 πιο πλούσιες χώρες του κόσμου. Επέτυχε την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.
Η περίοδος αυτή, που αποκαλείται Μεταπολίτευση, έχει να επιδείξει αξιοσημείωτες επιτυχίες και κατακτήσεις που σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να υποτιμώνται. Η πρόοδος και η ευημερία, μολονότι άνιση, ήταν εμφανής σε όλους τους τομείς και αισθητή σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Το πολιτικό σύστημα, όμως, υστέρησε απελπιστικά. Δεν κατάφερε να θεραπεύσει τις χρόνιες παθογένειές του: την άκρατη κομματοκρατία, τον νεποτισμό, τις συντεχνιακές και πελατειακές πρακτικές, τη δημαγωγία, τον λαϊκισμό, την τεχνητή πολιτική πόλωση, τη σύγκρουση και αντιπαλότητα, την έλλειψη αναγκαίας συναίνεσης προς το συμφέρον της κοινωνίας και της χώρας.
Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός στην περίοδο 2004-2009, συνυφασμένος με τις κυβερνητικές πελατειακές πρακτικές, έδωσε τη χαριστική βολή οδηγώντας αναπόφευκτα τη χώρα στη χρεοκοπία και τα Μνημόνια. Το κράτος απέτυχε και χρεοκόπησε υπό το βάρος των χρόνιων, άλυτων και τελικά καταστροφικών παθογενειών του.
Στην περίοδο της κρίσης, οι παθογένειες αυτές του πολιτικού συστήματος αντί να αμβλυνθούν, οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο. Το κομματικό σύστημα κατακερματίστηκε. Η πολιτική αντιπαράθεση, με πρωταρχική ευθύνη την αντι-μνημονιακή πολιτική απάτη, έφτασε στα άκρα, σε βάρος των συμφερόντων της χώρας, των φτωχών, αδύνατων και μικρο-μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Εμπόδισε σκόπιμα τις αναγκαίες διαδικασίες συλλογικής αυτοκριτικής και αυτογνωσίας. Στηρίχτηκε στις επικυρίαρχες λαϊκιστικές ιδεολογίες και αντιλήψεις. Σε μια αυτο-καταστροφική πολιτική κουλτούρα. Θώπευσε και ενίσχυσε αναίσχυντα εγγενείς εθνικούς μύθους, συγκαλύπτοντας τις αιτίες, απλοποιώντας με συρροή ψεμάτων και εξαπάτησης τις λύσεις για την ελληνική κακοδαιμονία. Ενίσχυσε την πόλωση και τον διχασμό. Υπέθαλψε καιροσκοπικά τη δήθεν «δίκαιη βία» με καταστροφικά αποτελέσματα.
Υπονομεύτηκε έτσι ακόμα περισσότερο η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους θεσμούς, την πολιτική, τις πολιτικές διαδικασίες και τους πολιτικούς. Διαβρώθηκαν και αποδιαρθρώθηκαν αρχές, αξίες και θεσμοί. Η αξιοπιστία του συστήματος κατέρρευσε.
Η ηχηρή απουσία εθνικής σύμπνοιας, κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης και συμφωνίας για τα αίτια της κρίσης αποτέλεσαν τους βασικούς λόγους που η χώρα, σε αντίθεση με άλλες, παραπαίει και δημιουργεί συνεχώς νέα αδιέξοδα.
Η παταγώδης διάψευση της εθνολαϊκιστικής φαντασιακής Επαγγελίας ενός δήθεν καλύτερου κόσμου, η αυταρχική και καθεστωτική συμπεριφορά της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ, η αναβίωση των χειρότερων πρακτικών που οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό, η εσκεμμένη διάβρωση του κράτους δικαίου, ο επικίνδυνος για τους θεσμούς διχαστικός πολιτικός λόγος με την κατασκευή ανύπαρκτων εχθρών και η αχαλίνωτη ολοκληρωτική προπαγάνδα, έχουν οδηγήσει το πολιτικό σύστημα σε περαιτέρω απαξίωση.
Οι πολίτες, εξοργισμένοι, απογοητευμένοι, διαψευσμένοι και εξαπατημένοι, αποσύρονται, αποστασιοποιούνται και απέχουν.
Ωστόσο, η συμμετοχή των πολιτών στις πολιτικές διαδικασίες σε πολλά επίπεδα αποτελεί το οξυγόνο της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Χωρίς αυτό, τα δημοκρατικά καθεστώτα μαραίνονται και φθίνουν. Η διάρρηξη της εμπιστοσύνης των πολιτών στο πολιτικό σύστημα εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους.
Η σημερινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ, του εκτρωματικού αυτού μορφώματος αριστεροδεξιού λαϊκισμού βυθίζει τη χώρα ακόμα περισσότερο στο τέλμα, την παρακμή και την αναξιοπιστία. Περιφρονεί και υπονομεύει τους θεσμούς. Αναπαράγει τις παθογένειες. Διχάζει τον ελληνικό λαό. Δημιουργεί νέες απάτες και αυταπάτες. Καταρρακώνει κάθε έννοια πολιτικού ήθους, και ηθικής. Έχει αναγάγει τον πολιτικό κυνισμό, αμοραλισμό και τυχοδιωκτισμό σε ύψιστες πολιτικές αρετές. Αλλά, ό, τι έσπειρε θερίζει.
Χρειάζεται να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα.
Χρειάζεται η ανασύσταση του Δημόσιου χώρου και του σοβαρού Δημόσιου λόγου.
Χρειάζεται όχι μόνο η παραδειγματική αλλαγή πολιτικής συμπεριφοράς από τις πολιτικές ηγεσίες και το πολιτικό προσωπικό αλλά και βαθιές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα.
Για να εξαλειφθούν οι χρόνιες παθογένειες.
Για να εκσυγχρονιστούν οι θεσμοί και να καταστούν πιο λειτουργικοί.
Για να αλλάξει η πολιτική κουλτούρα.
Για να ενισχυθούν οι θεσμοί διαφάνειας, ελέγχου και λογοδοσίας.
Η χώρα έχει επείγουσα ανάγκη από ένα νέο πολιτικό σύστημα.
Σύγχρονο, δημοκρατικό, κοινωνικό, λειτουργικό, αποτελεσματικό.
Που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μιας σύγχρονης, ευρωπαϊκής, σοβαρής, σεβαστής και αναπτυγμένης χώρας.
Στην υπηρεσία των πολιτών, της κοινωνίας, της εθνικής και κοινωνικής συνοχής, του εθνικού συμφέροντος.
Γι αυτό στην Επιτροπή Διαλόγου και Θέσεων για τις Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις
Επεξεργαζόμαστε, μετά από συναντήσεις και ελεύθερες συζητήσεις με εξέχουσες προσωπικότητες από τον προοδευτικό χώρο,
Θα Προτείνουμε και θα Επιδιώξουμε με όλες μας τις δυνάμεις
Ένα Νέο Πολιτικό Συμβόλαιο με τους πολίτες
Με
- Την Αναθεώρηση του Συντάγματος,
- Την αλλαγή του Εκλογικού Συστήματος,
- Τις αλλαγές στο Κράτος, τη Δημόσια Διοίκηση και Αυτοδιοίκηση, και
- Τις αλλαγές στη Δικαιοσύνη.
Διότι, είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι μόνο βαθιές αλλαγές στους θεσμούς και την πολιτική συμπεριφορά που υπαγορεύουν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και να αποκαταστήσουν την αναγκαία εμπιστοσύνη του προς το πολιτικό σύστημα.
Ασφαλώς, χρειάζεται επίμονη συλλογική προσπάθεια σε βάθος χρόνου. Εμείς καταβάλλουμε και θα καταθέσουμε τη δική μας. Βάζουμε το δικό μας μικρό λίθο για την Αναγέννηση της Πατρίδας μας. Οι πολίτες έχουν το λόγο και θα κρίνουν.
*Ο Βασίλης Καπετανγιάννης είναι μέλος της Επιτροπής, ως εκπρόσωπος των ΜΕΤΑρρυθμιστών.