Για να μην παρεξηγιόμαστε και χαλάμε και τις καρδιές μας…
Με είπαν, ότι φαινόμουν θυμωμένος, στα τελευταία μου σημειώματα…
Δεν φαινόμουν, είμαι θυμωμένος, διότι αρνούμαι τον εμπαιγμό…
Με είπαν, γιατί τα έβαλα, με όλον τον κόσμο…
Με κανέναν κόσμο δεν τα έβαλα, απλώς προσπάθησα να δείξω, την αγανάκτηση του πολίτη και μάλλον το κατάφερα, διότι τα τελευταία χρονιά, που έχουμε πλέον τιναχτεί στον αέρα, ως χώρα και ως κοινωνία, δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό, πως η αναγκαία και ίσως ικανή, κατ αρχάς προϋπόθεση, για να μιλήσουμε και πείσουμε πολιτικά, είναι ότι θα μιλάμε τον λόγο της αληθείας και μόνον… Η αλήθεια, δεν ήταν ποτέ στις αγαπημένες αρετές της πολιτικής… Ούτε σαυτές της αριστεράς, κεντροαριστεράς κι ακόμη παραπέρα…
Δηλαδή για να ξηγιέμαι, όσο γίνεται πιο αναλυτικά και εμφατικά… Δεν βγήκε κανένας να πει με θάρρος και σοβαρότητα, ότι οι μισθοί θα μειωθούν κι άλλο, οι συντάξεις θα μειωθούν κι άλλο, γιατί ακόμη ξοδεύουμε πολλά… Ότι το δημόσιο, δεν θα προσλάβει πλέον πληθυσμό…
Ότι τα καφέ και τα σουβλατζίδικα που ως επιδημία εξαπλώνονται παντού μαζί με τα νυχάδικα, δεν είναι επενδύσεις που παράγουν πλούτο, γιαυτήν την έρμη την οικονομία και τη χώρα…
Επίσης για να είμαι ειλικρινής, εδώ και χρονιά, ακόμη και κατά την φενακισμένη συμμετοχή μου, στην δημαρ, είχα και έχω την εντύπωση, ότι το σύγχρονο κόμμα, δεν ημπορεί να ομιλεί για μελή και οργανώσεις και άλλα τέτοια σχήματα, ξεπερασμένα και κυρίως σκουριασμένα… Το κόμμα του 21ου αιώνα, είναι μια συνάντηση φυσικών προσώπων, που συμφωνούν σε βασικές αρχές…Πρωταρχική, η αλήθεια…
Και το σημαντικότερο, ανοιγοκλείνει όπως η αρμόνικα, το ακορντεόν, εάν θέλετε…
Επίσης η λογική, του μεγάλου πολυσυλλεκτικού, όπως συνηθίζονταν να αποκαλούνται, τα λεγόμενα κόμματα «εξουσίας», είναι τόσο φθαρμένη και κυρίως δεσμευτική, που στην ουσία, ακυρώνει την προοπτική της πολικής όσμωσης… Διότι θα υπενθυμίσω, στόχος κάθε κόμματος είναι η εξουσία και στις νέες εποχές, που πολλά κόμματα μαζί, συνθέτουν τις σύγχρονες κυβερνήσεις, κάθε κόμμα είναι έτοιμο και επιδιώκει, να στηρίξει συμβιβασμούς και συναντήσεις, για το καλό της χώρας και της κοινωνίας…
Δεν ομιλώ για τα αυτονόητα, περί την δημοκρατία, σε κάθε επίπεδο, από το σπίτι μας μέχρι το κράτος και την αφοσίωση στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ως ευκόλως εννοούμενα…
Αλλά επιμένω, ότι θα πρέπει να μιλήσουμε για τον ισοπεδωτικό εξισωτισμό, του παλαιού πολίτικου λογού… Παλεύουμε για την ολιγότερη και δικαιότερη δυνατή, ανισότητα, στην κοινωνία μας και κάθε άλλη υπόσχεση και διακήρυξη, είναι ψέμα…
Εεεε λοιπόν, εάν μιλάμε για ένα τέτοιο σχηματισμό, να χωθώ μέχρι το λαιμό στα σκατά, που λέει και ο φίλος μου Μιιμάρ εφέντης, αλλα να με λέτε ότι πρέπει να συμμετέχω, γιά να βρω έναν αρχηγό, απ αυτούς που δηλώνουνε σήμερα ικανοί και πρόθυμοι και ίσως, μετά, να βρούμε και τον κοινό τόπο, στ αλήθεια με αρρωσταίνει, ως ιδέα και διαδικασία…
Έχω κατά καιρούς, συναντηθεί και συνυπάρξει, με παρά πολλές ράτσες πολιτικών αντιπάλων μου…με κνιτες στο Συνασπισμό, όπου συμμετείχα για ένα διάστημα, με πασόκους στους πενηντατόσους και σε πολλές άθλιες, τελείως, διαδικασίες, για την κεντροαριστερά ή τη δημιουργία κινήσεων και προτάσεων, για αυτοδιοικητικές εκλογές… Όπως και με πολλές καινούργιες φάτσες, κυνηγώντας ψηφαλάκια για το ποτάμι και σταυρουδάκια σε συγκεκριμένους υποψηφίους… Τίποτε λοιπόν, δεν με εγγυάται σήμερα, ότι υπάρχει πεδίον δόξης για να τρέξω… Ιδίως δε οι εκ προσωπικοτήτων επιτροπές και τα τοιαύτα… Οι πασοκοι τους λέγανε κάποια στιγμή, για ένα συνέδριο τους, αριστήδηδες, επειδή γνώριζαν ότι άμα τους στέλνανε να εκλεγούν από τη δομή τους, ήταν σφαγμένοι και με κομμένο το κεφάλι… Έτσι και τώρα αυτοί που επιμένουν ότι θα μας σώσουν, ορίζονται ως εξ εφεδρείας και εκ προσωπικοτήτων και βάζουν και το Ρεπα μέσα…εεε ρε παιδιά ολούρμου…