Φίλοι και σύντροφοι,η υπόθεση του νέου φορέα δεν εξελίσσεται πολύ καλά,παρά την αρχική εντυπωσιακή συμμετοχή του λαού της στη εκλογή επικεφαλής και τις ελπίδες που επενδύθηκαν στο εγχείρημα.
Το λέει η χτεσινή δημοσκόπηση που όχι μόνο δεν δείχνει αέρα στα πανιά μας,αλλά δείχνει καθήλωση και μικρή κάμψη.
Το λέει η μικρή σχετικά συμμετοχή στις προσυνεδριακές συνελεύσεις και όσα διαδραματίζονται εκεί.
Και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε,το έδειχναν εξαρχής και ορισμένες κινήσεις και επιλογές της ηγεσίας.Η επιλογή π.χ τίτλου του νέου φορέα,με συγκεκριμένη πολιτική φόρτιση και η προσπάθεια επιβολής του,πέρα από κάθε συνεννόηση και αγνοώντας πιθανές διαφορετικές αποφάσεις του συνεδρίου ήταν μία απ αυτές.
Μεγάλο επίσης θέμα ήταν η επιλογή των μελών του πολιτικού συμβουλίου,στη σύνθεση του οποίου,δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους όλες οι δυνάμεις που συμμετέχουν.
Ο αποκλεισμός των «ΜΕΤΑρρυθμιστών της αριστεράς» π.χ,δύναμης που πρωτοστάτησε με πάθος σ αυτήν την υπόθεση την στιγμή που όλοι σχεδόν το είχαν εγκαταλείψει,δεν δημιούργησε την αναγκαία ελκυκτικότητα πρός τον ευρύτερο ανανεωτικό και μεταρρυθμιστικό χώρο.
Ο αποκλεισμός επίσης απ αυτό των «Κινήσεων πολιτών γιά τη σοσιαλδημοκρατία»,δεν συνέβαλε στη συσπείρωση στο εγχείρημα των ευρύτερων σοσιαλδημοκρατικών,εκσυγχρονιστικών και πολιτικά φιλελεύθερων δυνάμεων του χώρου.
Αλλά και η αίσθηση σ έναν ευρύτερο χώρο ότι όλο αυτό τείνει να καταστεί μιά υπόθεση διεύρυνσης του ΠΑΣΟΚ και των φίλων του,κάτι που δεν συγκινεί και δεν συνεγείρει.
Αίσθηση που ενισχύεται απ όσα διαδραματίζονται στις προσυνεδριακές συνελεύσεις,όπου όλα θυμίζουν ΠΑΣΟΚ του 80,με αναφορές στην πορεία και το έργο του,σε τοπικές,νομαρχιακές,γραμματείς και κλαδικές,μέχρι περιφερόμενους πολιτευτές που εκφωνούν ανούσια και αφόρητα μονότονα λογύδρια ψηφοθηρικού περιεχομένου.Πράγματα που ενοχλούν έναν κόσμο που δεν είναι ΠΑΣΟΚ, δεν έγινε ποτέ και δεν είναι διατεθειμένος να γίνει σήμερα.Και ενοχλούν περισσότερο οι ενδοπασοκικές έριδες ανάμεσα σε Παπανδρεικούς-Βενιζελικούς-Σημιτικούς και η ενδεχόμενη προσεχής σύγκρουση νέων ομαδοποιήσεων εν όψει συνεδρίου γιά την νομή της εσωκομματικής εξουσίας και η προσπάθεια δικαίωσής τους.
Σέβομαι την θετική ιστορία του ΠΑΣΟΚ και το γεγονός επίσης ότι αποτελεί την ηγεμονεύουσα δύναμη του χώρου.Κατανοώ ότι πολλά απ αυτά δεν γίνονται συνειδητά αλλά προκύπτουν από βιωματισμούς δεκαετιών.
Ομως αυτή η υπόθεση είναι πολύ μεγάλη γιά να προσκρούσει σε τόσο ασήμαντα σήμερα ζητήματα.
Δεν αφορά την διάσωση ενός χώρου η τις τακτοποιήσεις κάποιων στελεχών.Αφορά την ισορροπία και τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος,απ την οποία εξαρτάται η έξοδος της χώρας από τη κρίση.
Κατά τούτο είναι άμεση ανάγκη να εγκαταλειφθούν τάσεις ηγεμονισμού και ιδιοκτησιακές αντιλήψεις.
Να γίνουν με ανοιχτή καρδιά και μυαλό όλες οι αναγκαίες διορθώσεις.
Από μας αλλά κυρίως από την ηγεσία εξαρτάται.