Ποιό είναι το κρίσιμο ζήτημα «ζωής και θανάτου» για την Ελλάδα;
Το αν θα καταφέρει ο Μητσοτάκης να εκσυγχρονίσει τη ΝΔ και να διεκδικήσει με επιτυχία την Πρωθυπουργία; Το αν θα ολοκληρώσει ο Τσίπρας την κεντροαριστερή στροφή του και καταφέρει να παραμείνει στην εξουσία; Το αν θα δημιουργηθεί ένας ενιαίος ισχυρός ενδιάμεσος σοσιαλδημοκρατικός πόλος;
Δεν υποτιμώ τη σημασία της μιας ή της άλλης εξέλιξης. Ισχυρίζομαι όμως, ότι κανένα από τα παραπάνω ή άλλα αντίστοιχα ζητήματα δε θίγει και δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει το καίριο ζήτημα για τη χώρα. Που είναι:
Ποιές είναι οι συγκεκριμμένες πρακτικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη κάθε δημόσιος τομέας και το πολιτικό σύστημα (βλ. Σύνταγμα) στο σύνολό του. Και ποιά είναι η συγκεκριμμένη άριστη διαδικασία για την εκπόνηση αυτών των μεταρρυθμίσεων.
Κανένας ΣΥΡΙΖΑ, καμμιά ΝΔ και καμμιά Σοσιαλδημοκρατία δεν μπορεί από μόνος ή μόνη του να εξασφαλίσει την άριστη διαδικασία και το άριστο αποτέλεσμα. Γιατί τα καλύτερα, όχι τα μόνα, αρμόδια για κάθε τομέα στελέχη της κοινωνίας είναι έξω από αυτά. Γιατί τα κόμματα είναι δέσμια των εσωκομματικών συσχετισμών τους, της πελατείας τους, του μικροπολιτικού πολιτικού κόστους και της αερολογικής πολιτικής δημαγωγίας.
Μπαίνουμε στον 7ο χρόνο της μεγάλης οικονομικής κρίσης και καμμία πολιτική δύναμη, κανένας κοινωνικός ή πνευματικός φορέας δεν έχει να παρουσιάσει ένα σχέδιο, ούτε καν προσχέδιο, ενός προγράμματος εθνικής ανασυγκρότησης. Αν και στα λόγια αυτό είναι απ’ όλους αναζητούμενο κι επιθυμητό.
Το σχέδιο «δε βγαίνει» γιατί η εκπόνησή του είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση. Προΰποθέτει ειλικρίνεια, αυτογνωσία, γνωστική μετριοπάθεια. Επίμονη αναλυτική δουλειά. Δημοκρατικό πνεύμα διαβούλευσης. Σύγκρουση με πανελλήνιες νοοτροπίες κι επιμέρους κατεστημένα συμφέροντα. Κατάθεση ψυχής και σώματος.
Μικρόνοοι, εριστικοί και διχαστικοί παντογνώστες, εξουσιομανείς πολιτικοί παπατζήδες, διαχειριστές της τρέχουσας μικροπολιτικής,αναρριχόμενοι όπου φυσά ο άνεμος, κάθε είδους αμέτοχοι θεωρητικοί κριτές και σχολιαστές, πολίτες-οπαδοί, δεν μπορούν και δεν θέλουν ν’αναγεννήσουν τον εαυτό τους και τη χώρα.
Χρειάζεται ένας ξεσηκωμός, μια φανατικά αφανάτιστη συστράτευση πολιτών που θα πάρει στα χέρια της την εκπόνηση των επιμέρους σχεδίων και του συνολικού σχεδίου για την ανασυγκρότηση-επανεκκίνηση-αναγέννηση της χώρας. Κανείς δεν αποκλείεται, κανείς δεν συμμετέχει προνομιακά. Πάνω σε μια τέτοια πρακτική πολιτική βάση, δηλαδή στις επιμέρους αναγκαίες πρακτικές μεταρρυθμίσεις και στη συνολική πρακτική μεταρρύθμιση της χώρας, θα χτιστεί στην πορεία και το αναγκαίο πολιτικό υποκείμενο.
Στο πεδίο ευθύνης και δράσης του κάθε υπουργείου αλλά και συνολικά του πολιτεύματος και του Συντάγματος μπορεί και πρέπει να φτιαχτεί μια επιτροπή μεταρρύθμισης από ειδικούς γνώστες που σχετίζονται με το αντικείμενο. Κάθε επιτροπή θα αναλάβει σε συνεχή διαβούλευση με εμπλεκόμενους πολίτες, κοινωνικούς φορείς και δημοκρατικά πολιτικά κόμματα, να παρουσιάσει το σχέδιο μεταρρύθμισης του τομέα της.
Μιλάμε για ένα συλλογικό οργανωμένο έργο εθνικής ανασυγκρότησης-αναγέννησης.
Η Επιτροπή Διαλόγου του Ποταμιού, λόγω των προσωπικοτήτων που ήδη συμπεριλαμβάνει και του ακομμάτιστου χαρακτήρα της, μπορεί ν’ αποτελέσει το αρχικό οργανωτικό εφαλτήριο αυτού του έργου.
Επιβεβαιώνοντας τον ακομμάτιστο χαρακτήρα της, αναβαθμίζοντας την οργανωτική της συγκρότηση κι αυτοτέλεια, μπορεί ν’ απευθύνει δημόσιο κάλεσμα συστράτευσης και να δρομολογήσει άμεσα την υλοποίηση του καινούργιου της ρόλου. Με αυτόν τον τρόπο θα βοηθήσει και ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ στην πολιτική του παρουσία και στόχευση και θ΄ανοίξει το δρόμο και για ευρύτερες στέρεες πολιτικές συμμαχίες στηριγμένες σε πρακτικές πολιτικές επιλογές κι όχι σε άκοπες, ανέξοδες θεωρητικολογίες και πολιτικαντισμούς.
Όταν η ζωή αλλάζει και ορισμένοι από τους παλιούς κανόνες είναι ανεπαρκείς, έχουμε το δικαίωμα ν’αλλάξουμε, να επιλέξουμε, να αυτοθεσπίσουμε νέους κανόνες για αυτή τη ζωή. Λέγεται: «Δεν χρειάζεται ν’ ανακαλύψουμε ξανά τον τροχό». Για ορισμένες υποθέσεις πράγματι, για άλλες όμως χρειάζεται ν’ ανακαλύψουμε καινούργιους «τροχούς», για να τρέξουν τη ζωή μας. Με αυτό το πνεύμα άλλωστε και οι πρόγονοί μας κατάφεραν ν’ανακαλύψουν και τον αρχικό τροχό.