Η επόμενη μέρα των εκλογών αναμένεται από τους πολίτες με μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς το κυβερνητικό σχήμα το οποίο θα προκύψει έχει να φέρει εις πέρας ένα εξαιρετικά δύσκολο και απαιτητικό έργο. Οι κίνδυνοι δεν έχουν εκλείψει. Το Grexit και η κατάρρευση μας περιμένουν στη γωνία.
Δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος. Δεν ξέρω αν όλες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας θα αναλάβουν τις ευθύνες τους και θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Διότι διαπιστώνω ότι τα παραμύθια συνεχίζονται. Απαντες αποποιούνται την «ιδιοκτησία» του μνημονίου που υπέγραψαν και ψήφισαν. Δεν ήταν ούτε αναπόφευκτο ούτε μοιραίο. Προέκυψε ως αποτέλεσμα της παταγωδώς αποτυχημένης διαπραγμάτευσης και της συνειδητής πορείας ρήξης με τους εταίρους μας που ακολούθησε η αλαζονική κυβέρνηση του κ. Τσίπρα. Η είσοδος στην Κόλαση και στο έρεβος της πλήρους καταστροφής αποσοβήθηκε την τελευταία στιγμή για λόγους καθαρά πολιτικής επιβίωσης και αποποίησης ευθυνών που ήταν αμφίβολο αν θα παρέμεναν μόνο πολιτικές.
Ο μοιραίος κ. Τσίπρας αγνόησε τις προειδοποιήσεις. Υπέκυψε στη γοητεία των δικών του αυταπατών. Επεσε θύμα της δικής του ολοκληρωτικής προπαγάνδας, φορτώνοντας τη χώρα με νέα ασήκωτα βάρη. Η κυβέρνησή του απέδωσε μηδενικό σχεδόν έργο, ενώ πρώτευσε στα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και τις παλαιοκομματικές πρακτικές, τον κομματικό εποικισμό του κράτους και τη θωπεία των συντεχνιακών συμφερόντων. Ισοπέδωσε εν ψυχρώ την ιδιωτική οικονομία. Οδήγησε στην ύφεση και την ανεργία. Ο λογαριασμός είναι πολύ υψηλός για όλους.
Σήμερα παριστάνει το θύμα και αποσύρεται στο «παράλληλο» σύμπαν του. Επιδιώκει και πάλι να θολώσει την κοινωνία, κεντρίζοντας τα υπαρκτά ακόμη αντανακλαστικά της αντι-μνημονικής φενάκης, της μεγαλύτερης πολιτικής απάτης στη μεταπολίτευση.
Από την άλλη μεριά, η Ν.Δ. αρχίζει κι αυτή να σκίζει φύλλα του μνημονίου, ενώ κάποιοι άλλοι, για να ξεφύγουν από τα μικρά τους ποσοστά, μιλούν για «επαναδιαπραγμάτευση». Θέλουν όλοι να αποφύγουν το πικρό ποτήριο, ενώ άπαντες γνωρίζουν ότι τα περιθώρια διορθωτικών κινήσεων είναι μεν υπαρκτά αλλά είναι λίγα. Το Ποτάμι αυτό το έχει δηλώσει απερίφραστα, με πλήρη συνείδηση της εθνικής του ευθύνης.
Το βασικό, λοιπόν, ερώτημα που προκύπτει είναι ποιος θα αναλάβει να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις και κυρίως να δημιουργήσει τις πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις για την αποφασιστική ώθηση που χρειάζεται η χώρα, με επίκεντρο το πολιτικό σύστημα, το κράτος και το Δημόσιο.
Γι’ αυτό και η άποψη του Ποταμιού έχει μιαν αδήριτη πολιτική λογική: Δεν αρκεί μια απλή κοινοβουλευτική πλειοψηφία η οποία δεν θα έχει στέρεα και πλειοψηφικά ερείσματα στην κοινωνία ώστε να δοθεί η αποφασιστική μεταρρυθμιστική προοπτική. Δεν αρκεί ο κορμός του πρώτου κόμματος με ολίγα κομματικά συμπληρώματα ως δεκανίκια. Απαιτείται ευρύτερη εθνική συνεννόηση και συναίνεση, επαρκές και ικανό πολιτικό προσωπικό, στιβαρή και ειλικρινής διακυβέρνηση. Διότι οι εστίες των αντιστάσεων για τις αλλαγές είναι πολλές, εδράζονται στα δύο μεγάλα κόμματα που διεκδικούν την πρωτιά, επωφελούνται από την αντιπαλότητα και τον διπολισμό και θα αντιδράσουν με σφοδρότητα.
Ενα ισχυρό Ποτάμι στη Βουλή και την κοινωνία μπορεί να αποτελέσει μεγάλο βήμα για τη μεταρρυθμιστική ώθηση και αποφασιστικό παράγοντα για ένα σταθερό κυβερνητικό σχήμα μακράς πνοής που θα δεσμεύεται από ένα τέτοιο πρόγραμμα και θα το ακολουθεί με τόλμη και συνέπεια. Ο θαρραλέος επιμερισμός του πολιτικού κόστους θα μειώσει τις αντιστάσεις και θα δημιουργήσει την απαραίτητη πολιτική και κοινωνική συναίνεση. Μόνο έτσι η χώρα έχει ελπίδες να βγει από την κρίση.
Εμείς οι αριστεροί μεταρρυθμιστές θα δώσουμε και πάλι την εκλογική μάχη μαζί με το Ποτάμι και θα την κερδίσουμε.
Οσοι έσπευσαν να χρίσουν γρήγορα τον κ. Τσίπρα ηγέτη μιας κάποιας νέας φαντασιακής «Κεντρο-αριστεράς», αφού δεν του «βγήκε» η «ριζοσπαστική» παρωχημένη Αριστερά του, μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουν τη στάση τους.
Η χώρα δεν έχει ανάγκη από πολιτικούς χώρους με σκουριασμένες ιδέες, που δεν διαθέτουν ούτε τα εννοιολογικά εργαλεία για να κατανοήσουν τον σύγχρονο κόσμο ούτε τις τολμηρές πολιτικές και το ευρωπαϊκό αξιακό σύστημα για να τον αλλάξουν.
Η χώρα έχει ανάγκη από μια μεγάλη μεταρρυθμιστική παράταξη. σύγχρονη, προοδευτική, ευρωπαϊκή, συντονισμένη με τις δημιουργικές και προοδευτικές δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας και της Ευρώπης.
Οσοι καλόπιστα εναπόθεσαν τις ελπίδες τους σε μια Αριστερά εγκλωβισμένη σε δοκιμασμένες και χρεοκοπημένες ιστορικά ιδέες με τεράστιο ανθρώπινο κόστος αξίζει να το ξανασκεφτούν και να σταθμίσουν πάλι τη στάση τους.
Οι κάλπες είναι ευκαιρία για την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και το άνοιγμα μιας τέτοιας προοπτικής.
Η ενίσχυση του Ποταμιού θα είναι καταλύτης εξελίξεων.