Αναζητείται Πρωθυπουργός, ο οποίος:
- Θα μπορέσει να αντιληφθεί εξωστρεφώς τα τεχνολογικά και οικονομικά άλματα, που έκαναν την διώρυγα του Σουέζ για δεύτερη φορά πραγματικότητα σ’ ένα πολιτικά ανασφαλές περιβάλλον, όπως αυτό της Αιγύπτου.
- Θα μπορέσει, έστω, και την υστάτη να αντιληφθεί σε όλες τις πτυχές το μεταναστευτικό- ανθρωπιστικό πρόβλημα, αξιοποιώντας και τον τελευταίο διαθέσιμο υπαρκτό πόρο της Ευρώπης, αντί να επανεξαπολύει μύδρους εναντίον της, τις στιγμές της σύσκεψης για το «εδώ και τώρα» του προβλήματος.
- Θα αποφασίσει με στοχασμό και με βάση την Παιδεία του, πως τα προσωπεία κοινώς μάσκες, δεν προσιδιάζουν ουδέ καν σε μέτριους πολιτικούς ηγέτες πόσο μάλλον σε Πρόεδρο Κυβερνήσεως χώρας υπό οιονεί χρεοστάσιο.
- Θα έχει ορίζοντες σκέψης, που υπερβαίνουν αυτούς της αέναης διαδρομής, Γραφεία κόμματος – Μαξίμου.
- Θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να γονατίζει τις ανατρεπτικές εσωκομματικές καντρίγιες και τις ίντριγκες μα κυρίως τους μειωτικούς χλευασμούς προσώπου-ων, που περίπου τον εγκαλούν με θεσμικά απρεπείς χαρακτηρισμούς, παρότι θεσμικοί οι εγκαλούντες, να όπως αυτό το παραμύθι με την Ζωή Κωνσταντοπούλου.
- Θα έχει την γενναιότητα να μην βαφτίζει το κρέας ψάρι και την αφερεγγυότητα τρανή πολιτική έναντι των Ευρωπαίων , παρότι προκειμένου περί του κ. Τσίπρα η ζωή απέδειξε πως απλώς είναι πιο πονηρός από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, πιο ευέλικτος στις κοινές, αναπότρεπτες ιδεοληψίες τους και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο.
- Θα έχει την ευθιξία – μιας και κόπτεται λεκτικά για τα πιο μικρά ηθικά ζητήματα- να καταγγείλει τις κατάμουτρες έκνομες συμπεριφορές των στελεχών του, που πληθαίνουν και δεν αφορούν πάντοτε σε οικονομικές αλλά σε απλές αστικές και συνταγματικές υποχρεώσεις, που έχει ο καθένας μας. Προκειμένου πάλι περί του κ. Τσίπρα, η περίπτωση της στρατιωτικής λιποταξίας του κ. Κορωνάκη είναι μια κοντακιά στο κεφάλι του.
- Θα μπορεί να καταλάβει, πως η ένταξη της χώρας στο δούναι και λαβείν της Ευρώπης είναι διαρκές κεκτημένο, πέρα από τις συντηρητικές ή σ/δημοκρατικές εκδοχές της , που άλλωστε εναλλάσσονται στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας.
- Δεν θα παίζει τις τύχες 11.000.000 πολιτών στο ιδεοληπτικό κομματικό μπαρμπούτι, θεωρώντας πως κερδίζει πάντοτε ακόμα κι όταν έχει ηττηθεί.
- Δε θα συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο μειράκιον, που όταν βρίσκεται με τους ισχυρότερους δείχνει γελαστός και μετριοπαθής και σε λίγες ώρες στα ακροατήρια του εσωτερικού απασφαλίζει με τα μετόπισθεν καλυμμένα.
Δυστυχώς σήμερα η χώρα έχει μιαν άβουλη και αναποτελεσματική κυβέρνηση, ακόμα και στις υποχρεώσεις της να λειτουργεί το κράτος και ο κοινωνικός ιστός στοιχειωδώς και έναν εξαιρετικά ανίσχυρο ποιοτικά Πρωθυπουργό, που δεν κολλάει με κανένα από τα δέκα προαναφερθέντα σημεία κοινής λογικής και που μαγεύεται κατ’ εξακολούθηση από το Κρεμλίνο μπλέκοντας τον παλιό μπολσεβίκο με τον βαρυνόμενο με μύρια όσα απολυταρχικό Πούτιν.
Η χώρα έχει πρόβλημα κυβερνήτη, κυβέρνησης, ικανότητας διακυβέρνησης, ιεράρχησης προτεραιοτήτων και στόχων.
Ας γίνει η καλύτερη δυνατή εκμετάλλευση των πολιτικών εξελίξεων, που άρχισαν να τρέχουν και με την μέγιστη δημοκρατική ευελιξία ας δοθεί ο καίριος αγώνας στα ίσα με τους περίκλειστους φοβικούς αντιευρωπαϊστές. Ίσως βρούμε Πρωθυπουργό και κυβέρνηση, αλλιώτικα…