Είναι απορίας άξιο: πώς αφεθήκαμε για ακόμη μία φορά να πιστέψουμε ότι οι ανεύθυνοι κυβερνώντες της αριστεροδεξιάς θα πολιτεύονταν με το ελάχιστο υπόλειμμα λογικής; Ότι εγκατέλειψαν τους οραματισμούς του απομονωτισμού και της εκθεμελίωσης του δημοκρατικού κεκτημένου σε πανευρωπαϊκό επίπεδο? ότι έπαψαν να απεργάζονται την Ελλάδα-γκουλάκ των μαυραγοριτών της δραχμής? ότι θα μας σώσει ο Ολάντ (ή ο Σουλτς ή ο Πιντέλα…) και ο νεολαϊκισμός του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Αναλωθήκαμε στο να συζητούμε –σαν να ζούσαμε μιαν ομαλή δημοκρατική συγκυρία– για τους στόχους και το μέλλον των παρατάξεών μας, περιμένοντας την, ως εκ του αυτομάτου, κυβερνητική αλλαγή για την εφαρμογή των αναγκαίων και δικαίων μεταρρυθμίσεων. Σταθήκαμε αμήχανοι απέναντι στη ζοφερή προοπτική της χώρας και περισσότερο ευχηθήκαμε παρά εργαστήκαμε για την επάνοδό της στο δημοκρατικό, δηλαδή στον ευρωπαϊκό δρόμο. Δώσαμε μάχη οπισθοφυλακής για ιστορικότητες, που ψευδεπίγραφα αλλά επιτυχώς σφετερίστηκαν οι προπαγανδιστές του φαιού συμπιλήματος που μας κυβερνά. Δεν αγωνιστήκαμε, ωστόσο, με όλες μας τις δυνάμεις για να αναστηλώσουμε τη δημοκρατία στην ιδεολογία της κοινωνίας μας, για να ανακόψουμε τον αντιευρωπαϊσμό που καλπάζει και το παράλογο που γίνεται πιστευτό, να νικήσουμε το καταραμένο φίδι της μισαλλοδοξίας: εκκολάφθηκε από καιρό, τρώει την ουρά του και μας καταπνίγει.
Πρέπει να μιλήσουμε απλά και με ειλικρίνεια για αυτά που έρχονται και για τις μεταρρυθμίσεις που μας ξεβολεύουν αλλά αποτρέπουν τους κακούς οιωνούς? για τι ακριβώς θα σήμαινε η δραχμή? ότι κανείς δεν είναι μάγκας διακινδυνεύοντας τις ζωές των αδύναμων. Γι’ αυτό και δεν εννοείται αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ εντός Ελλάδας και την στην Ευρώπη σύμπλευση τόσο με τον ίδιο όσο και με εκείνη τη σοσιαλδημοκρατία που τον στηρίζει και με περισσό αριβισμό αποδέχεται αν όχι εγκολπώνει τις εθνικιστικές δημαγωγίες στοχεύοντας στην εξουσία.
Αρκετά! Δεν μπορούμε να επαναλάβουμε το λάθος του 2015. Οι στιγμές είναι κρισιμότατες με την ευθύνη να βαρύνει όλους μας, όσοι ενστερνιζόμαστε την αξία της δημοκρατίας και αισθανόμαστε τον κίνδυνο ante portas. Οφείλουμε να δηλώσουμε ευθέως την αμετάκλητη επιλογή να πορευθούμε από κοινού ενάντια στον εθνολαϊκισμό και τα κόμματα του αλλά και υπέρ μιας προγραμματικής δέσμευσης διακυβέρνησης της χώρας. Πώς;
Να φτιάξουμε ΤΩΡΑ, με τα κόμματά, τις συλλογικότητές μας και με την ατομική μας συμμετοχή, ΟΛΕΣ και ΟΛΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ (αριστεροί, δεξιοί, φιλελεύθεροι, συντηρητικοί, οικολόγοι, προοδευτικοί, αυτόνομοι, σοσιαλδημοκράτες, διεθνιστές, ανένταχτοι, πατριώτες, μειονοτικοί, φεντεραλιστές, δικαιωματικοί, κεντρώοι, σοσιαλιστές, δήμαρχοι, ευρωπαϊστές, λογικοί, …) την Ευρωπαϊκή Δημοκρατική Αντιπολίτευση (ΕΔΑ) και να αγωνιστούμε ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, πριν έλθουν εκλογές και δημοψηφίσματα, ενάντια στο φασισμό που μας κυβερνά και τη δραχμή που φέρνει.
Έχουμε αυτή την ευθύνη απέναντι στους αδύναμους της κοινωνίας και στην αξιοπρέπεια που συνεπάγεται η ανθρώπινη ιδιότητα.