Αμφιβάλλει κανείς για την αντίδραση μας; Νέα πρόκληση του Ερντογάν, υπονομεύει εμπράκτως την αυτοτέλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όταν όμως το διαπράττουμε εμείς είναι απλώς Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2021. Και βάζω στοίχημα ότι ελάχιστοι- ακόμα και αν αντιλαμβάνονται το οξύμωρο - θα αναδείξουν αυτή την διάσταση της υπουργοποίησης του Χρήστου Στυλιανίδη. Γιατί δεν θέλουν να αντιπαρατεθούν στο κρατούν εθνικό αφήγημα των μητέρων πατρίδων. Γιατί κατά βάθος οι περισσότεροι σε Ελλάδα και Τουρκία ενστερνίζονται την άποψη του Ραούφ Ντενγκτάς ο οποίος όταν προοδευτικοί Τουρκοκύπριοι διαμαρτύρονταν για το κύμα των εποίκων και την φυγή γηγενών στο εξωτερικό απαντούσε : Και τι έγινε; Τούρκος φεύγει, Τούρκος έρχεται.
( Η περίπτωση του Γιάννου Κρανιδιώτη είναι διαφορετική. Όλη η πολιτική δραστηριότητα του ήταν από την αρχή μέχρι το τραγικό τέλος στην Ελλάδα. Επίσης ο Λουκής Ακρίτας μας πάει πίσω στο μακρινό 1964, όταν μιλούσαμε για την « Ένωση»).
Αφού, λοιπόν, έκανα το καθήκον μου από αντιεθνικιστική οπτική ας ασχοληθώ με τις άλλες πλευρές αυτής της υπόθεσης που σιγά σιγά αναδεικνύονται . Να διευκρινήσω σε όσους δεν το γνωρίζουν ότι με τον Χρήστο μας συνδέει πολυετής φιλία . Εδράζεται κυρίως στην συναντίληψη μας και κοινές προσπάθειες για την επίλυση του Κυπριακού. Θεωρώ επίσης ότι έκανε πολύ καλή δουλειά ως Ευρωπαίος Επίτροπος για την Διεθνή Συνεργασία, την Ανθρωπιστική Βοήθεια και την Διαχείριση Κρίσεων. Ακριβώς για αυτούς τους λόγους - συν τον πρώτο που αποκλείεται να μην αντιλαμβάνεται ειδικά ο Στυλιανίδης- θεωρώ ότι έκανε λάθος αναλαμβάνοντας ρόλο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Εξηγούμαι: Έχει ταυτιστεί με τις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού , Σχέδιο Ανάν , Κράν Μοντανά. Τυπικά δεν θα έχει σχέση με την εξωτερική πολιτική αλλά αυτή του η ιδιότητα και η προϋπηρεσία αναπόφευκτα θα τον συνοδεύουν. Και θα είναι στο ίδιο Υπουργικο Συμβούλιο με διαπρύσιους υποστηρικτές της ακριβώς αντίθετης άποψης, οι οποίοι αν δεν αποτελούν την πλειοψηφία οπωσδήποτε δίνουν τον τόνο και τον βηματισμό. Δεν θα του είναι εύκολο , ούτε τιμητικό να λέει : εγώ είμαι εδώ για τις φωτιές και την κλιματική κρίση, όχι για το Κυπριακό. Θεωρώ , σε κάθε περίπτωση, ότι ακριβώς λόγω των απόψεων του θα ήταν πολλαπλά χρήσιμος και απαραίτητος στην κυπριακή πολιτική ζωή αλλά φαίνεται ότι η σύγκρουση του με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη - που είχε σαν συνέπεια την μη ανανέωση της θητείας του ως Επιτρόπου- δυσκόλεψε τα πράγματα. Το πως ο Μητσοτάκης θα διαχειριστεί το ζήτημα με τον Αναστασιάδη - που δεν αποκλείεται πάντως να ανακουφιστεί επειδή ξεφορτώνεται ένα πρόβλημα - είναι δική του υπόθεση. Το κακό με την συνεχή ενασχόληση με την επικοινωνία και την αναζήτησή « πολιτικών τρίποντων» είναι ότι στο τέλος μπερδεύεις τα πόδια σου και τους άλλους. Δεν θα ασχοληθώ με την περίφημη έλλειψη « πάγκου» στην Νέα Δημοκρατία ή την οργή των καθαρών δεξιών από την εναγώνια αναζήτησή μεταγραφών , με την αιώρηση από τον Αποστολάκη στον Στυλιανίδη και αύριο ποιός ξέρει σε ποιόν. Ούτε βέβαια ο Μητσοτάκης βάζει δύσκολα στον Τσίπρα , όπως διαβάζω. Το προσπάθησε και με τον Αποστολάκη με κωμικοτραγικά αποτελέσματα για τον ίδιο, το κόμμα του και την κυβέρνηση του.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι ο Στυλιανίδης θα έπρεπε να μην μπλέξει με αυτή την κυβέρνηση είναι ακριβώς η προηγούμενη επιτυχής θητεία του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Μερικά πράγματα υπερβαίνουν προσωπικές δεξιότητες που αναμφίβολα διαθέτει ο Στυλιανίδης. Αυτές ανθίζουν η μαραζώνουν μέσα σε συγκεκριμένο πλαίσιο αρμοδιοτήτων και πολιτικών κατευθύνσεων δίπλα σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Το ευρωπαϊκό πλαίσιο, η ανεξαρτησία του Επιτρόπου από την εθνική κυβέρνηση επέτρεψαν στον Στυλιανίδη να αναπτύξει την δραστηριότητα που τον καταξίωσε. Εδώ με την αντίπροσφυγική πολιτική της κυβέρνησης, δίπλα στον Μηταράκη, τον Βορίδη, τον Πλεύρη και άλλους πολλούς ,τι θα κάνει όταν προκύψουν προβλήματα; Όταν αρχίσουν πάλι οι ροές από το Αφγανιστάν και υπάρχουν καταγγελίες για push back από τον ΟΗΕ ,Ευρωπαίους Επιτρόπους και μη κυβερνητικές Οργανώσεις. Και όλα αυτά δεν αποτελούν υποθετικό λόγο του μη πραγματικού αλλά βεβαιότητες του άμεσου μέλλοντος.
Τελικά ο Στυλιανίδης θα κριθεί από το έργο του ως Υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη , της κυβέρνησης της ΝΔ. Σε αυτή την κυβέρνηση υπάρχουν ήδη μετρημένοι στα δάκτυλά του ενός χεριού( και πολύ λέω) επιτυχημένοι Υπουργοί. Ίσως να προστεθεί ένα δάκτυλο. Αυτό δεν θα αλλάξει την γενική κατεύθυνση και εικόνα, πόσο μάλλον την κατάληξη.