Στις 15 Οκτωβρίου 1923 γεννήθηκε στο Santiago de las Vegas στην Κούβα ο Ίταλο Καλβίνο

—της Ελένης Κοσμά—

Στα χρόνια πριν από τον Μάη του ’68 ο ανατόμος της μεταπολεμικής ιστορίας της Ιταλίας, γεννημένος στην Κούβα και μεγαλωμένος στο Σαν Ρέμο, Ίταλο Καλβίνο μετακομίζει στο Παρίσι. Εκεί γνωρίζει τον Ρεϊμόν Κενώ, μεταφράζει τα Γαλάζια Άνθη του (1969) στα ιταλικά και γίνεται μέλος του Oulipo, του Εργαστηρίου Δυνητικής Λογοτεχνίας,  κύριο μέλημα του οποίου είναι το λογοτεχνικό παίγνιο, το πείραμα και η εξερεύνηση της δυνητικότητας στη δομή και στη γλώσσα της λογοτεχνίας. Οι Αόρατες πόλεις (1971) και το Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης (1979), μαζί με τα Κοσμοκωμικά (1965) και το Ταυ με μηδέν (1967· να θυμηθούμε εδώ και τη θρυλική επαναγραφή που επιχειρεί στον Κόμη Μοντεχρήστο) είναι, μεταξύ άλλων, βιβλία που μαρτυρούν (αναδρομικά ή προγραμματικά) τον παιγνιώδη, αμφίσημο και δαιδαλώδη τόνο της γραφής του Καλβίνο, και την εγγύτητά του με τους Γάλλους ουλιπογράφους: «Η πλούσια λογοτεχνική παραγωγή του σφραγίζεται από ένα διακριτό παιγνιώδες, έντεχνο ύφος, με τάση για πειραματικές αναζητήσεις και επινοητικές λύσεις, ιδίως μετά τη συνάντησή του με τον Κενώ στα μέσα της δεκαετίας του ΄60 και την προσχώρησή του στην ομάδα Οulipo», γράφει η Λίζυ Τσιριμώκου στα Νέα, με αφορμή τη μετάφραση της συλλογής διηγημάτων του με τίτλο Τελευταίο έρχεται το κοράκι, το 2010, από τον Ανταίο Χρυσοστομίδη, στον οποίο χρωστάμε, μεταξύ αμέτρητων άλλων, και τη γνωριμία με το έργο του Καλβίνο.

Η συνέχεια του αφιερώματος στο dimartblog.com