«Ας με κάνουν μια μέρα Πρωθυπουργό και θα δείτε…». Η γνωστή αυτή φράση στην οποία καταλήγουν συνήθως οι πολιτικές συζητήσεις στα καφενεία, μου φαίνεται ότι ήταν στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα πριν γίνει Πρωθυπουργός. Ένα χρόνο τώρα δεν κατάφερε να μας παρουσιάσει ένα στοιχειώδες πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας. Το μόνο που κατάφερε ήταν να κερδίσει τρεις εκλογικές αναμετρήσεις , εξαντλώντας όλο το πολιτικό κεφάλαιο που συσσώρευσε κατά τα χρόνια που άσκησε την αντιπολίτευση, με ψεύτικες υποσχέσεις που έπεισαν μια μεγάλη μερίδα των πολιτών ότι διαθέτει τις μαγικές λύσεις για τα προβλήματα της χώρας. Και επειδή «ο ψεύτης και ο κλέφτης των πρώτο χρόνιο χαίρονται», ήρθε η στιγμή, ακριβώς επάνω στον χρόνο, να έρθει αντιμέτωπος με τις κίβδηλες ελπίδες που καλλιέργησε και να θερίσει τις θύελλες που έσπειρε. Γνήσιος «θαμώνας» του καφενείου «η Ελλάς», ο κ. Τσίπρας , αφού αράδιασε μια σειρά από μπαρούφες , ανάμεσα σε δυο παρτίδες τάβλι, αντιλήφθητε ότι αυτός μόνος έπρεπε να πληρώσει τον λογαριασμό του πολιτικού κόστους, μαζί με τον φίλο του τον Καμένο, που προτιμούσε να παίζει με τα στρατιωτάκια του.
Δεν συνηθίζω να πηγαίνω στο καφενείο, ούτε είμαι δυνατός στις «πόρτες» και στο «φεύγα». Προχθές όμως συνάντησα ένα φίλο και μου πρότεινε να πάμε για ουζάκι και κουβεντούλα στο καφενείο όπου συχνάζει. Του έκανα το χατίρι και βρεθήκαμε στο γνωστό χώρο του ελληνικού χαβαλέ και της ανέξοδης πολιτικολογίας. Μόλις καθίσαμε μας διπλάρωσε ένας γνωστός μας, που παρακολουθούσε μια συναρπαστική παρτίδα τάβλι μεταξύ δύο γνωστών «καθηγητών» του είδους.
«Τι θα γίνει με τον Τσίπρα, βρε παιδιά», είπε αντί για καλησπέρα, ψόφιος για πολιτική συζήτηση.
«Αφού τον ψήφισες δυο φορές, και μια στο δημοψήφισμα, γιατί διαμαρτύρεσαι», του απάντησε ο φίλος.
«Τι να κάνω , την πάτησα, όπως τόσος κόσμος που πίστεψε ότι θα τηρούσε τις υποσχέσεις του»
«Γεγονός πάντως είναι ότι δεν είχε περιθώρια άλλης πολιτικής. Το μνημόνιο είναι μονόδρομος. Τι θα έκανες εσύ στη θέση του;» , του είπα για να τον τσιγκλήσω.
«Αν ήμουν εγώ Πρωθυπουργός θα επέλεγα για υπουργούς σοβαρούς πολιτικούς και τεχνοκράτες που μιλούν την ίδια γλώσσα με τους Ευρωπαίους και δεν θα άρχιζα τις σαχλαμάρες για «θεσμούς» και «γέφυρες», βαφτίζοντας το κρέας ψάρι. Ούτε θα εκβίαζα με έξοδο από το ευρώ. Θα ζητούσα από τους δανειστές, όπως ήταν ζαλισμένοι από την νίκη μου, να κλείσουν αμέσως την αξιολόγηση, με βάση το μέιλ Χαρδούβελη, με μέτρα ένα δις, αντί για δεκατρία και με μια μικρή μείωση στις επικουρικές. Θα τσέπωνα έπειτα τα 11,5 δις που αρνήθηκε ο Βαρουφάκης και θα πλήρωνα τα χρέη μου στους ιδιώτες, εξοικονομώντας και ένα σεβαστό ποσό για την υλοποίηση μερικών μέτρων υπέρ των άνεργων και των φτωχών νοικοκυριών. Θα έκοβα όλες τις σπατάλες του δημοσίου καταργώντας και τους άχρηστους οργανισμούς , θα αξιολογούσα το προσωπικό και δεν θα επαναπροσλάμβανα τους άχρηστους και τους επίορκους. Πρώτη μου δουλειά θα ήταν να δημιουργήσω θέσεις εργασίας , ψηφίζοντας έναν νόμο για τις επενδύσεις, ελκυστικό για τους επενδυτές που θα ήθελαν να επενδύσουν σε μια οικονομία με πολλά περιθώρια κέρδους, λόγω της υποτίμησης όλων των αξιών, των μισθών και των ακινήτων και με συμμετοχή τους στο μεγάλο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Αντί να κλείσω τις Σκουριές, θα δημοσιοποιούσα ένα ολοκληρωμένο κατάλογο με τις ευκαιρίες της ελληνικής οικονομίας στον τουρισμό, στην ενέργεια, στην ορυκτό πλούτο, στον πολιτισμό, στις μεταφορές, στον πρωτογενή τομέα και θα καλούσα το ξένο κεφάλαιο και το ντόπιο , που λιμνάζει στην Ελβετία, να επενδύσει με ευνοϊκούς όρους. Θα ξεκινούσα την αναθεώρηση του Συντάγματος για μια σειρά βαθιές τομές στο πολιτικό μας σύστημα και ένα νέο εκλογικό νόμο που θα εξασφάλιζε σταθερότητα και θα έσπαζε τις πελατειακές σχέσεις. Θα προχωρούσα αμέσως στην φύλαξη των συνόρων με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και σε συνεργασία με την Φρόντεξ και την Τουρκία θα ελέγχαμε τα θαλάσσια σύνορα, ώστε να μην πνίγονται στο Αιγαίο οι πρόσφυγες , αλλά και να μην είναι η χώρα μας ξέφραγο αμπέλι. Φυσικά δεν θα επέλεγα την Ζωή Κωνσταντοπούλου για Πρόεδρο της Βουλής, τον Βαρουφάκη για υπουργό Οικονομίας, τον Λαφαζάνη για υπουργό παραγωγικής ανασυγκρότησης και την Χριστοδουλοπούλου για υπουργό επί του προσφυγικού. Με αυτά τα μέτρα δεν θα είχαμε φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, δεν θα είχαμε κάπιταλ κοντρόλς, δεν θα χρειαζόμασταν τρίτο μνημόνιο, δεν θα μειώναμε άλλο τις συντάξεις, δεν θα είχαμε τόση φορολογία που αναγκάζει τις επιχειρήσεις να φεύγουν στη Βουλγαρία. Μετά θα ασχολιόμουν με την Υγεία, τη Παιδεία, την καθημερινότητα, χωρίς να καταστρέφω ό,τι καλό έκαναν οι προηγούμενοι. Θέλετε και άλλα;
«Όχι φίλε μου, πειστήκαμε ότι οι Πρωθυπουργοί των καφενείων είναι καλύτεροι από τον Τσίπρα»