Τι θα γίνει στις 7 Μαίου (στις 6, ως γνωστόν, είναι οι εκλογές). Προλαβαίνω την εύλογη ένσταση («ακόμα δεν ψηφίσαμε κι εσύ μας λες τι θα γίνει μετά;») και λέω: ειδικά αυτή τη φορά, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία να σκεφθούμε τι θα γίνει την επομένη παρά την ημέρα των εκλογών.
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε πάνω-κάτω τι θα γινόταν μετά το κλείσιμο της κάλπης, σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που προηγήθηκαν. Ακόμα και στις πιο αμφίρροπες. Τώρα δεν γνωρίζουμε τίποτα. Γι’ αυτό υπάρχουν τουλάχιστον τρία σενάρια κυβερνητικών λύσεων για μετά τις 6 Μαίου (θα τα παρουσιάσω στα επόμενα τρία άρθρα μου στο protagon).
Γνωρίζω ότι οι πιο πολλοί, ακόμη και όσοι δεν την επιθυμούν, πιστεύουν ότι η λύση θα είναι ξανά η κυβερνητική σύμπραξη των δυο μεγαλύτερων κομμάτων. Είναι το «ρεαλιστικό σενάριο». Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι και τόσο ρεαλιστικό, αν τα εκλογικά αποτελέσματα είναι αυτά που προδιαγράφονται.
Αλλά περί αυτών στο επόμενο. Σήμερα θα σταθώ σε κάτι που δεν φαίνεται ρεαλιστικό, αλλά δεν μπορεί και να αποκλειστεί. Σε άλλες εποχές θα φαινόταν σουρεαλιστικό, σήμερα όχι.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, την επομένη των εκλογών ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλεί τον αρχηγό του πρώτου κόμματος και του αναθέτει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης(αν έχει αυτοδυναμία) ή διερευνητική εντολή(αν δεν έχει).Αν τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις (κάπως έτσι θα είναι), η εντολή αυτή θα αποβεί άγονη (δείτε όλες τις αρνητικές δηλώσεις Σαμαρά) και θα επιστραφεί. Και θα ανατεθεί στον αρχηγό του δεύτερου κόμματος. Και αυτή η εντολή θα επιστραφεί(εκτός αν αλλάξει στην κάλπη η προβλεπόμενη σήμερα σειρά κατάταξης των κομμάτων).
Και τότε θα συμβεί κάτι το αξιοσημείωτο. Η εντολή θα δοθεί στον αρχηγό του τρίτου σε δύναμη κόμματος (είχε δοθεί και το 1989 στον αρχηγό του ενιαίου τότε Συνασπισμού Χαρίλαο Φλωράκη, αλλά ήταν άνευ αντικρύσματος). Ποιος θα είναι; Η Παπαρήγα, ο Τσίπρας, ο Κουβέλης ή ο Καμένος. Με βάση τις σημερινές μετρήσεις έχουν σχεδόν τα ίδια ποσοστά, αλλά η σειρά θα προκύψει από τις κάλπες. Κάποιος από αυτούς θα επιχειρήσει να σχηματίσει κυβέρνηση. Μόνο η Παπαρήγα αποκλείεται, το ΚΚΕ το έχει δηλώσει ρητά και κατηγορηματικά ότι δεν συμμετέχει σε τέτοια παίγνια, περιμένει να ‘ρθει ο σοσιαλισμός, κάτι σαν την Δευτέρα Παρουσία.
Ο Τσίπρας έχει ξελαρυγγιαστεί φωνάζοντας ότι θέλει κυβερνητική συνεργασία με το ΚΚΕ και την Δημοκρατική Αριστερά. Ο Κουβέλης έχει ταχθεί υπερ μιας «κυβερνώσας αριστεράς», αλλά δεν ξέρουμε ποιους εννοεί. Ο Καμένος δεν έχει πει τίποτα, αλλά γιατί να μη θέλει να ηγηθεί μιας κυβέρνησης συνασπισμού κομμάτων;
Ξεκαθαρίζω ότι δεν κάνω πλάκα, αυτό είναι ένα σενάριο. Όχι το πιθανότερο, αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί, αν οι ψηφοφόροι εννοούν να κάνουν πράξη αυτά που απαντούν στους δημοσκόπους. Αν τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μαζί δεν φτάνουν το 50% , δεν «δικαιούνται» να κυβερνήσουν. Αντίθετα, «δικαιούνται» να δοκιμάσουν τα μικρότερα κόμματα, αφού οι ψηφοφόροι θα τα έχουν επιβραβεύσει με υψηλά ποσοστά. Μάλιστα, ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς ενδέχεται να δηλώσουν οτι θα δώσουν ψήφο ανοχής για κάποιο διάστημα σε μια κυβέρνηση των «μικρών».
Και τότε θα δούμε τι θα δούμε.