Θα έπρεπε όλοι να μπορούν να διαβάσουν τον απολογισμό για τον κρατικό προϋπολογισμό που υπογράφει το αρμόδιο δικαστήριο, το ελεγκτικό συνέδριο. Θα μάθαινε ότι το 80% των εξόδων αφορά πληρωμές μισθών, συντάξεων, επιχορηγήσεις ασφαλιστικών φορέων και νοσοκομείων, καθώς και προνοιακά επιδόματα. Το ίδιο προβλέπεται και στο σχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή η παρούσα κυβέρνηση.
Εισπράττουμε σχεδόν 20 δισ. από άμεσους και 20 δισ. από έμμεσους φόρους. Ξοδεύουμε τόσα σε μισθούς, συντάξεις και επιχορηγήσεις των οργανισμών κοινής ωφέλειας (όχι αναπτυξιακά ούτε λειτουργικά: λεφτά για προσλήψεις, αμοιβές προσωπικού, εξτραδάκια και άλλες αμοιβές). Έτσι δεν περισσεύει τίποτα για λειτουργικές και αναπτυξιακές δαπάνες.
Τι σημαίνει αυτό; Πληρώνουμε ό,τι εισπράττουμε σε αμοιβές κρατικών υπαλλήλων και συντάξεις, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να ξοδέψουμε χρήματα, για να παράγονται υπηρεσίες. Άλλωστε το παράδειγμα των πανεπιστημίων είναι ανάγλυφο. Οι επιχορηγήσεις για αυτά έχουν μειωθεί κατά 25% το 2009. Οπότε δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα! Βεβαίως τα λεφτά του κράτους (αυτά που πληρώνουμε ως έμμεσους και άμεσους φόρους) δίνονται για μισθούς και συντάξεις, ώστε να πληρώνονται όλοι (και οι συμβασιούχοι καθαριστές που έγιναν υπάλληλοι των δικαστηρίων αλλά και οι καινούργιοι 4.000…). Δεν περισσεύει τίποτα, ώστε αυτοί να παράγουν τις υπηρεσίες που χρειαζόμαστε, αν υποθέσουμε ότι παράγουν κάποια υπηρεσία. Π.χ. πληρώνουμε τους υπαλλήλους των σχολείων, αλλά δεν έχουμε λεφτά, ώστε αυτοί να έχουν τα απαιτούμενα, για να κάνουν μάθημα.
Υπάρχει και άλλη διδακτική ιστορία. Από τα 50 δισ. των εσόδων μόνον 5 δισ. είναι εκείνα που μπορεί να αποτελούν αντικείμενο διαφθοράς και κατασπατάλησης. Αυτά που τάχα διάφοροι τρώνε, βάζουν στην τσέπη τους, τα στέλνουν στην Ελβετία κ.λπ. Το μεγάλο ποσό διαφθοράς είναι τα 40 δισ. που δίνονται σε μισθούς, συντάξεις και λοιπά επιδόματα. Και αν ακόμη δεχτούμε ότι τα μισά από αυτά τα “έτρωγαν” για 20 χρόνια διάφοροι, το σύνολο είναι 50 δισ., δηλαδή μια χρονιά και κάτι αμοιβών, μισθών, συντάξεων και επιδομάτων… Πώς το έλεγε ο άλλος; Εσείς μας ψηφίζατε, εμείς σας διορίζαμε…
Αλλά υπάρχει και το άλλο. Η σχέση έμμεσων/άμεσων φόρων που είναι 1/1! Υπάρχει και το θέμα ότι, επειδή δεν παράγονται υπηρεσίες (αφού τα λεφτά είναι αμελητέα), όσοι χρειάζονται υπηρεσίες αναγκάζονται να ξοδεύουν ιδιωτικά. Έτσι οι δημόσιες δαπάνες σε σχέση με τις ιδιωτικές είναι 1 προς 1, ενώ στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο 3 προς 1. Δηλαδή ξοδεύουν (οι άλλοι) 1 για κάθε 3 του κράτους τους και εμείς 1 για κάθε 1 του κράτους μας.
Αυτά ελάχιστα απασχολούν το δημόσιο διάλογο. Πάντα, όταν τίθεται το συγκεκριμένο ερώτημα, πόσα και από πού είναι τα έσοδα, πόσα και ποια είναι τα έξοδα, οι διάφοροι λαϊκιστές απαντούν με τουίτ, ατάκες, κραυγές ότι οι άλλοι τα έκαναν χειρότερα και ζητούν να επιστραφούν τα κλεμμένα, κηρύττουν ανένδοτο κατά της φοροδιαφυγής, αυξάνουν τους φόρους και αποφεύγουν να πουν την αλήθεια. Άλλωστε φταίνε οι άλλοι που δεν υλοποίησαν το μνημόνιο και η φοροδιαφυγή υποστηρίζει την οικονομία, όπως λένε στελέχη της παρούσας κυβέρνησης…