Κάθε ιστορική στιγμή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και κάθε χώρα επίσης. Οι περίοδοι των μεγάλων αναταραχών καθορίζονται από τη διαπάλη μεταξύ των ηγεμονικών δυνάμεων. Αυτών που αναδύονται με τις εκάστοτε κατεστημένες.

Σε όλες τις περιπτώσεις η τεχνολογία, η δημογραφική εξέλιξη, η διακυβέρνηση, η επιστήμη, η ευρωστία της οικονομίας κ.α. καθορίζουν τις εξελίξεις. Και συνήθως συνοδεύονται από αναταραχές, πολέμους, ακόμη και παγκόσμιους.

Κλασικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της Κίνας του 18ου αιώνα που εκτοπίστηκε από την ηγεμονική θέση που κατείχε για αιώνες από την Μεγάλη Βρετανία.

Έτσι και η εποχή μας βρίσκεται στην αρχή μιας μεγάλης αλλαγής στην ιεραρχία των ηγεμονικών δυνάμεων. Όλες οι προβολές μελετών που διεξάγουν δεξαμενές σκέψης και υπηρεσίες ασφαλείας προβλέπουν ότι σε βάθος χρόνου Κίνα και Ινδία, θα εκτοπίσουν τις ΗΠΑ και την Ε. Ένωση από τις πρώτες θέσεις της νέας τάξης πραγμάτων.

Την Τρίτη θα πραγματοποιηθούν οι εκλογές στις ΗΠΑ. Προεδρικές, αλλά και εκλογές για το Κογκρέσο, τη Βουλή των αντιπροσώπων, και Κυβερνητών. Όλες οι προβλέψεις δείχνουν ότι οι Δημοκρατικοί θα κατακτήσουν την εξουσία. Όμως τι περιθώρια υπάρχουν για αλλαγές υπό το πρίσμα της διαπάλης για την «πρωτιά»; Τι ρόλο μπορεί να παίξει μια στιγμή, οι εκλογές της 3/11, στη μακροχρόνια διαδικασία που περιγράψαμε;

Η εποχή Ντόναλντ Τραμπ

Η περίοδος Τραμπ σφραγίστηκε από την πολωτική εσωτερική πολιτική και το κενό που άφησε η στροφή στον απομονωτισμό. Ο κ. Τραμπ υπήρξε και είναι ο καταλύτης ενός συστήματος που εδώ και χρόνια αντιμετωπίζει την εκτόπισή του από την αδιαμφισβήτητη θέση του ως μοναδικής υπερδύναμης μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

Όπως είπαμε στην αρχή, νέες δυνάμεις αναδύονται και διεκδικούν, αν όχι την «πρωτιά», πάντως την επιβολή ενός πολυπολικού συστήματος.

Εδώ και χρόνια οι πολιτικές των ΗΠΑ στηρίχτηκαν στην επικυριαρχία που κληρονόμησαν στην διάρκεια του παγκόσμιου πολέμου με τα οπλικά τους συστήματα και την άνθιση της οικονομίας. Όμως το ίδιο το σύστημα δημιούργησε τις συνθήκες της φθοράς του.

Σίγουρα, τα πρώτα χρόνια οι εξαγωγές αύξησαν τον αμερικανικό πλούτο, ο πλούτος όμως συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερους, ενώ η κατανομή του στην κοινωνία δημιούργησε χάσμα κοινωνικό, και δεν κατάφερε να προσφέρει τις απαραίτητες για τη ισορροπία μιας Δημοκρατίας κοινωνικές υπηρεσίες. Με την απρόσμενη υγειονομική κρίση, ακόμη και όσοι από την μεσαία τάξη είχαν ιδιωτική ασφάλιση βρέθηκαν σε απελπιστική κατάσταση. Και να μην ξεχνάμε τα εκατομμύρια των ανασφάλιστων, ακόμη και με την μεταρρύθμιση Ομπάμα.

Ταυτόχρονα, δόθηκε η ευκαιρία σε άλλα κράτη να επωφεληθούν από το άνοιγμα των συνόρων στο εμπόριο, με την Κίνα να παίρνει την εκδίκησή της δυο αιώνες μετά τον πόλεμο του οπίου.

Μια γρήγορη ματιά, σε σχέση με τις δυνάμεις που διαγκωνίζονται, ίσως μας δώσει καθαρότερη εικόνα για το τι μπορούμε να περιμένουμε μετά τις εκλογές.

Διαβάστε τη συνέχεια στο ΒΗΜΑ