Είναι γνωστό πως η οπλοφορία στην Αμερική είναι θέμα που έχει να κάνει με τη βαθιά ιστορία της· εξάλλου, όλοι γνωρίζουμε πως ανακαλύφθηκε από κουρσάρους και ταξιδευτές θαλασσοπόρους, όπως ο Γενοβέζος Χριστόφορος Κολόμβος το 1492. Ήταν η εποχή που οι χώρες και οι επιστήμονες δεν είχαν ακόμα συμφωνήσει πως η Γη είναι στρογγυλή…
Από τότε, αυτή η νέα ήπειρος άρχισε να «υποδέχεται» ανθρώπους κάθε καρυδιάς καρύδι, οι οποίοι εφάρμοσαν άγριο και αιματηρό πλιάτσικο, για να κατακτήσουν το παρθένο έδαφος και να ιδρύσουν τούς πρώτους εποικισμούς, τής «Νέας Γης» όπως τότε ονομαζόταν αυτή η αχανής χώρα…
Φανταζόμαστε το πώς κατακτήθηκε και με ποιους τρόπους μπήκαν τα θεμέλια για να στηθούν καταυλισμοί, χωριά, κωμοπόλεις, πολιτείες και μεγαλουπόλεις, που έμελλε να αναπτυχθούν πάνω στα πρότυπα βιομηχανικών-καπιταλιστικών αρχών.
Τα ιστορικά ντοκουμέντα καταγράφουν την ισχύ όλων όσοι αντιλήφθηκαν πως εκεί στο… βάθος, υπάρχει μέλλον.
Είναι «λεπτομέρειες» που γνωρίζουν πολύ καλά οι φυλές των ερυθροδέρμων, των ινδιάνων και των… κιτρινιάρηδων, όπως αποκαλούσαν τους γηγενείς οι κάθε λογής εισβολείς-έποικοι.
Αυτά όμως είναι εν συντομία η αρχή· ακολούθησε η ντροπή τής σκλαβιάς των μαύρων, ο πάγιος κι ένοπλος νόμος των οργανωμένων συμφερόντων, των παραβιάσεων και της επιβολής με κάθε τρόπο των ανύπαρκτης ηθικής «νόμων», που σημαίνει εκκαθαρίσεις· που σημαίνει επικράτηση με το στανιό, δια της βίας και των όπλων!
Η μεγάλη αυτή χώρα είναι συνέχεια εκείνης τής πρώην παρθένας Αμερικής. Ο Ιταλοπορτογάλος Χαρτογράφος Χριστόφορος Κολόμβος έκανε τέσσερα ταξίδια στο βόρειο κομμάτι τής αμερικάνικης ηπείρου και το όνομά του έμεινε ανεξίτηλο στην παγκόσμια Ιστορία, μαζί με τον Ιταλό Αμέριγκο Βεσπούτσι (Amerigo Vespucci, 1454-1512) ο οποίος ανακάλυψε το νότιο κομμάτι της Αμερικανικής ηπείρου και δόθηκε το όνομά του για την ονομασία τής Νέας Γης (Novus Mondus) όπως λεγόταν αυτός ο άγνωστος γεωγραφικός κόσμος.
Όπως φαίνεται στη συνέχεια, η ιστορία των εποίκων δημιούργησε και επέβαλλε το ένοπλο πνεύμα, με αποτέλεσμα τα όπλα, να γίνουν «αναγκαία εργαλεία» προς επιβίωση και κατάληψη, για όποιον ήθελε να επωφεληθεί από τα τόσα πλεονεκτήματα μιας πλούσιας χώρας σε γη, υπέδαφος και ανοιχτές θάλασσες.
Η οπλοφορία μετετράπη σε τρόπο ζωής, σε βαθιά ριζωμένη κουλτούρα! Οι ταινίες των γουέστερν, μέσα στη χολιγουντιανή τους μυθοπλασία, αναδεικνύουν ωστόσο αρκετά στοιχεία τού τρόπου ζωής εκείνων των χρόνων τού αμερικανικού… έπους των πιστολέρος!
Το όπλο (το σιδερικό) στην Αμερική, ήταν και είναι το απαραίτητο… αξεσουάρ (όπως σήμερα τα κινητά τηλέφωνα).
Από τη μια γενιά στην άλλη, πέρασε η σκυτάλη τής «ανάγκης» για οπλοφορία· με ένα περίστροφο, τουφέκι, «έτσι, για κάθε ενδεχόμενο», όπως και το μπαστούνι τού μπέιζ μπολ στο πορτμπαγκάζ τού αυτοκινήτου. Ολόκληρο λοιπόν το «ένδυμα» τής καθημερινής βίας, του τρόμου και τού δέους πρωτοστατούσε στην καθημερινότητα, ακόμα και όταν αναπτύχθηκαν οι Πολιτείες με Σύνταγμα, κανόνες και Νόμους…
Το σύνδρομο τής οπλοφορίας των Αμερικανών έχει καταντήσει άκρως διχαστικό και υπαρξιακό πρόβλημα, αφού το υποστηρίζουν ακροδεξιοί, ρεπουμπλικάνοι, απολιτίκ και κοινωνικά ξέμπαρκοι, για να υποστηρίξουν την παντοδυναμία τής… κουλτούρας των ισχυρών· με αυτή τη λογική αναπτύχθηκε ένα τεράστιο λόμπι, το οποίο υπερασπίζεται (και κατά κάποιον τρόπο επιβάλλει) την ελεύθερη πώληση προϊόντων τής οπλοβιομηχανίας προς… λαϊκή διάθεση. Σε αυτό το μακελειό παίρνουν μέρος πλέον και έφηβοι που συμμετέχουν δολοφονώντας, με τα όπλα του μπαμπά τους.
Όποιος δεν έχει όπλο, το αγοράζει από οπουδήποτε.
Περάστε κόσμε! Όποιος θέλει, αγοράζει· μαζί με σαλάμια και τυριά, αν θέλει αγοράζει και ένα Ούζι…
Από τα συφραζόμενα, εύκολα συμπεραίνει κανείς πως οι συχνές δολοφονίες στους δρόμους, στις πλατείες, στα σχολεία, είναι αποτέλεσμα τής… ερωτικής σχέσης με την οπλοφορία…
Τα πρόσφατα τραγικά συμβάντα με τους 19 ανήλικους μαθητές και τις δύο δασκάλες που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από έναν ανήλικο πιστολέρο στην πόλη Ουβάλντε (Τέξας), καθώς και οι εκατόμβες αθώων θυμάτων στον βωμό τής ανευθυνότητας τών (δήθεν) υπευθύνων των ΗΠΑ, αδυνατούν να κόψουν το βίαιο νήμα που συνδέει το παρόν με την αθλιότητα αυτής τής φονικής παράδοσης…
Αξίζει να σημειώσω την αναφορά τού Νίκου Κωνσταντάρα στην Καθημερινή τής 29/5· αυτή τη χρονιά έχουν σημειωθεί (προς το παρόν) 213 μαζικές επιθέσεις από τις οποίες οι 27 έγιναν σε δημοτικά Σχολεία!
Επί προεδρίας Τραμπ, οι πωλήσεις όπλων στο αμερικάνικο ελεύθερο εμπόριο, το 2016, ήταν 17.000.000 όπλα. Τέσσερα χρόνια αργότερα (2020) έφτασαν τα 23.000.000!!!! Για όλα τα προαναφερθέντα, φροντίζει η πανίσχυρη Οργάνωση NRA (Εθνική Ένωση Πυροβόλων Όπλων) υποστηριζόμενη από τα ρεπουμπλικανικά, εθνικιστικά κόμματα και λόμπι.
Όλα αυτά συμβαίνουν στη χώρα με το πιο Δημοκρατικό Σύνταγμα…
Ο Τραμπ, που εκφράζει την αθλιότητα 20.000.000 ψηφοφόρων, δεν θέλει να αντιληφθεί πως είναι υπερασπιστής ενός κόσμου ο οποίος αυτοχειριάζεται καθημερινά χωρίς να το γνωρίζει... Παράλληλα, ουδείς γνωρίζει εάν το τεράστιο αυτό πρόβλημα θα θεραπευτεί. Περιορίζομαι λοιπόν στο ερώτημα εάν αυτή η πανδημία των όπλων και τού τρόμου θα απλωθεί και στα δικά μας βιλαέτια, γιατί βλέπω, τα τελευταία χρόνια, μεγάλη στροφή προς τη βία και άλλα ανεξέλεγκτα δολοφονικά μονοπάτια που διογκώνονται καθημερινά…