Ο αρχηγός της «αριστερής» αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν σαφής στη Συνδιάσκεψη του κόμματός του: «Πρέπει (ο ΣΥΡΙΖΑ) να κερδίσει αυτό που ονομάζουμε μεσαίο χώρο. Πώς θα κερδίσουμε το κέντρο; Με πολιτικές του μέσου όρου; Με κεντρώες ή δεξιόστροφες πολιτικές; Δεν κερδίζεται έτσι το κέντρο. Εάν θέλουμε να κερδίσουμε τους προοδευτικούς πολίτες πρέπει να έχουμε ένα σαφές πρόταγμα πολιτικής, ένα σαφές αριστερό πρόγραμμα».
Πρόκειται για μια ουσιαστική παραδοχή, από την πλευρά του Αλέξη Τσίπρα, της αποτυχίας των διαδοχικών του σχεδίων για διεύρυνση-μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ ως μοναδικής διεξόδου για τη διατήρηση της προοπτικής για «δεύτερη φορά Αριστερά». Μετά την αποτυχία της «μαζικής εγγραφής νέων μελών», την προϊούσα εξαΰλωση της «προοδευτικής συμμαχίας» και την πολιτική περιθωριοποίηση της «προοδευτικής διακυβέρνησης», ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να το αποδεχθεί με κάθε ειλικρίνεια: Χωρίς τον μεσαίο χώρο, ξεχάστε την εξουσία.
Μένει βέβαια να λυθεί και το εύλογο, όσο και αντιφατικό ερώτημα. Πώς μπορεί να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τους κεντρώους ψηφοφόρους που, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, φαίνεται να κερδίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Τίποτα ευκολότερο για τον Αλέξη Τσίπρα. «Οι κεντρώοι θέλουν ριζοσπαστικές, ρεαλιστικές, αριστερές λύσεις». Ένα προκλητικά αυθαίρετο συμπέρασμα που βολεύει, ωστόσο, ως νέα κομματική γραμμή, μέχρις ότου αποδειχθεί κι αυτό μια ακόμα ανέφικτη αυταπάτη. Ταυτόχρονα, αποτελεί και μια ανοιχτή παραδοχή ότι η πολιτική του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να διευρύνει την επιρροή του ούτε καν στο παραδοσιακό του κοινό.
Ας δούμε, όμως, ποιες είναι οι «αριστερές» πολιτικές που μπορεί να συγκινήσουν του πολίτες που αυτοπροσδιορίζονται στο «Πολιτικό Κέντρο». Μήπως με την πολιτική του στη δικαιοσύνη που διαπόμπευσε πολιτικούς μέσα από τις κουκούλες, μήπως με την πολιτική περιορισμού και ελέγχου της ενημέρωσης, μήπως με τη συνδικαλιστική πολιτική που γέννησε τις ΟΛΜΕ ή με την πολιτική απαξίωσης της αριστείας και της αξιοκρατίας;
Η αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ο μόνος που αντιλαμβάνεται αυτό που όλοι οι πολιτικοί γνωρίζουν στη χώρα μας. Ότι χωρίς συμμαχία με τον κεντρώο χώρο είναι πολύ δύσκολο να κερδηθεί το στοίχημα της εξουσίας. Μόνο που όλοι προσπαθούν να φέρουν τα αιτήματα του χώρου αυτού στα δικά τους μέτρα και τις φιλοδοξίες. Κι αυτό που είναι πραγματικά αξιοπερίεργο είναι ότι δεν υπάρχει ακόμα στο πολιτικό σκηνικό ένα κόμμα που να εκφράζει αυθεντικά τον χώρο του φιλελεύθερου πολιτικού κέντρου συμμετέχοντας στην εθνική συλλογική προσπάθεια για ευημερία και ανάπτυξη.