«Άλλοι αγρόν ηγόραζον, άλλοι γυναίκα έγημον ……
και οι αχρείοι πολίτες, θεώρησαν τους εαυτούς τους πολύτιμους και απολύτως χρήσιμους, για τη λειτουργία του πολιτεύματος και της δημοκρατίας και έτρεξαν όλο χαρά να εμβολιαστούν».
Προ ολίγων ωρών, ανακοινώθηκε, πως το 45 που εκτίνετε μέχρι το 126, ενόχλησε τα μάλα τον Πρωθυπουργό.
Και δια τούτο, περιμένουμε καινούριες οδηγίες.
Αυτή η λογική, ότι ο Πρωθυπουργός μαθαίνει κατόπιν εορτής, όποιαν αθλιότητα και στραβή, να συμβεί και θυμώνει και ως άλλος Ιησούς, που ορμάει στο ναό, στον οίκο του πατρός του, και βαράει αριστερά και δεξιά, έχει καταντήσει πλέον μια φρικτή παρωδία, που σε καμιά περίπτωση, δεν θα κολάκευε τον οποιοδήποτε πρωθυπουργό.
Η υπόθεση όμως, με του ογδόντα τόσους επιπλέον εμβολιασμένους, επί της ουσίας, αποτελεί κόλαφο και ύβρη γι αυτή την ίδια τη δημοκρατία.
Μοιραστήκαμε σε χρήσιμους και άχρηστους πολίτες, αχρείους δηλαδή, όχι επειδή κάναμε κάτι ή παραβήκαμε κάποιες εντολές, αλλά γιατί αυτά αποφάσισαν, κάποιοι άθλιοι της κυβέρνησης.
Σε οποιαδήποτε άλλη συγκυρία, το να προχωράς σε τέτοιου τύπου διαχωρισμούς, απολύτως χρήσιμων και άχρηστων πολιτών, θα συνεπάγονταν και κατά μέτωπον επίθεση, στην κυβερνητική επιταγή, που ζήτησε αυτή τη διάκριση.
Δεν υπάρχει χειρότερη διαχωριστική γραμμή και αφήστε τα καραγκιοζλίκια, οι της κυβέρνησης κεκράτες, επί των αναγκών λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού, γιατί αποδείχθηκε, πως εμβολιάζονταν απολύτως άχρηστοι , όχι μόνον για την κυβέρνηση, αλλά και για την κοινωνία ολάκερη.
Για να μην πω, πως και οι μισοί από τους 45, για τα μπάζα ήταν και θα μπορούσαν, να περιμένουν στην ουρά.
Το θεωρώ ύψιστη προσβολή να χωρίζονται οι πολίτες στάση απολύτως χρήσιμους και τους άχρηστους. Το θεωρώ ως αθλιότητα και πλήγμα στη δημοκρατία. Πίστευα και πιστεύω πως στην κοινωνία της αριστείας, περί την οποία πολλά τραγούδια λέγονται, το πρώτο μέλημα για να μην πω πρωτίστως και θυμώνει ο φίλος μου ο Φωτίου, είναι η κοινωνική ευαισθησία.
Είναι η διάθεση για τη διαμόρφωση πραγματικά ανθεκτικού κοινωνικού ιστού και συνόλου, και όχι μιας ομάδας υπερφίαλων υπεροπτών, που μπορεί χαρτιά και πτυχία, να έχουνε, αλλά, η αμορφωσιά τους, τους οδηγεί σε ολισθήματα βαριάς μορφής, σε βάρος της δημοκρατίας.