Αλλο έργο

Λυκούργος Λιαρόπουλος 14 Μαρ 2014

Σε αυτήν τη χώρα πολλά μπορούν να σου συμβούν, μπορείς να τα τινάξεις από πείνα ή τσαντίλα, αλλά να πλήξεις αποκλείεται. Μόλις αρχίσαμε να πλησιάζουμε σε μια στοιχειώδη έννοια κανονικότητας, καθώς το κακόγουστο αστείο του ΣΥΡΙΖΑ «ταβάνωσε» χωρίς να πλησιάσει καν τη νίκη, άρχισε το πολιτικό σκηνικό να μας προσφέρει νέες συγκινήσεις. Ξεκινώντας με τους «σιτεμένους» 58, καταλήξαμε με μια ροζιασμένη Ελιά με χίλιες κοντοστούπικες παραφυάδες, έναν ξεδοντιασμένο τρίτο πόλο υπερηλίκων «αριστερών λάιτ», ένα παζλ δεξιών του «τίποτα» και τα αιώνια φαντάσματα του Κρεμλίνου σε ελληνικό ριμέικ.

Ολα αυτά σε ένα θεατρικό έργο όπου υπάρχουν ηθοποιοί, κομπάρσοι, τεχνικοί, σκηνοθέτες, ακόμη και παραγωγοί, αλλά δεν υπάρχουν θεατές. Η «Φωλιά του Κούκου», η «Αυλή με τις Τρελές», το ελληνικό πολιτικό καλειδοσκόπιο σε νέες περιπέτειες, αλλά αυτήν τη φορά χωρίς ακροατήριο. Οι δημοσκοπήσεις τρελάθηκαν, γιατί κανείς δεν απαντά και αν το κάνουν είναι για πλάκα. Το σύνολο όσων δηλώνουν κάποια προτίμηση είναι μάλλον μικρότερο από όσους δεν απαντούν. Οχι φανερός νικητής δεν διαφαίνεται, αλλά ούτε πιθανά συλλογικά σχήματα. Το «αφεντικό τρελάθηκε». Οι πολίτες-θεατές της χώρας που γνώρισε την ταχύτερη και βαθύτερη ύφεση στη σύγχρονη ιστορία δεν έχουν όρεξη για άλλα αστεία. Κυρίως δεν έχουν όρεξη όχι να δουν, ούτε να ακούσουν όσους τους θυμίζουν το πολιτικό σκηνικό των τελευταίων δεκαετιών.

Οι μισοί τους ξεγέλασαν αδιάντροπα και οι άλλοι μισοί φαίνονταν έτοιμοι να το ξανακάνουν. Ο κόσμος, απλώς, «δεν μάσησε». Τώρα υπάρχει μία μόνο δημοσκόπηση με πρωταγωνιστή το «άλλο» και τους «υπόλοιπους». Αυτοί που είναι αποφασισμένοι για κάτι άλλο, ένα άλλο έργο, διαφορετικό, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη, η μικρότερη, είναι ντυμένη στα μαύρα και είναι οπλισμένη με δύο τρομερά όπλα. Τη Βλακεία και το Μίσος. Είναι πολλοί, δεν παίρνουν από λόγια και κάνουν τρομερό θόρυβο. Η άλλη είναι πολύ μεγαλύτερη, αλλά είναι αθόρυβη. Είναι σοφή από τις εμπειρίες του παρελθόντος, αλλά και την παγκόσμια σοφία της οποίας μετέχει με πολλούς τρόπους. Είναι σιωπηλή αλλά και δημιουργική, δουλεύοντας για όλους τους άλλους. Εχει και ένα άλλο χαρακτηριστικό. Της αρέσει και να δουλεύει με τους άλλους, ενώνεται μαζί τους και μεγαλώνει, δυναμώνει. Περίπου όπως τα ρυάκια ενώνονται για να φτιάξουν το ποτάμι. Ο,τι πρέπει για να καθαρίσει και το μαύρο.