Το ΑΠΘ βρίσκεται μπροστά στην εκλογή πρύτανη με βάση τις προβλέψεις του ν.4009/2011. Πρόκειται για ιστορικής σημασίας εκλογή, καθώς για πρώτη φορά από το 1982 ο νέος πρύτανης θα εκλεγεί από τους καθηγητές του ιδρύματος χωρίς τη συμμετοχή των φοιτητικών παρατάξεων, συμμετοχή που είχε εκφυλιστεί σε όργιο κομματικοποίησης και συναλλαγής.
Η απερχόμενη πρυτανεία ξεπέρασε κάθε ιστορικό όριο κομματικής αναφοράς για την εξυπηρέτηση προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών. Δυστυχώς, με την αντιμεταρρύθμιση Αρβανιτόπουλου-Ρεπούση η εκλογή νέου πρύτανη γίνεται με σχεδόν δύο χρόνια καθυστέρηση.
Η παράταση της θητείας των απερχόμενων πρυτάνεων, των τελευταίων που είχαν εκλεγεί με την εμπλοκή των κομματικών φατριών, επιβάρυνε δυσμενώς τα πανεπιστήμια με μια εκ μέρους τους άνευ προηγουμένου πολεμική και εμπλοκή της εφαρμογής σημαντικών μεταρρυθμίσεων που προβλέπει ο νόμος Διαμαντοπούλου, όπως η κατάρτιση οργανισμού λειτουργίας και η ίδρυση νομικού προσώπου διαχείρισης των οικονομικών πόρων. Ιδιαίτερα για το ΑΠΘ, η παράταση αυτή υπήρξε εξόχως επιβλαβής, καθώς οι ιδεοληψίες, οι εμμονές και τα λάθη της απερχόμενης πρυτανείας είχαν σαν αποτέλεσμα την ολοκληρωτική κατάρρευση του συστήματος καθαριότητας, τη διάλυση του προσωπικού σε νευραλγικές θέσεις όπως οι βιβλιοθήκες, και, κυρίως, την καλλιέργεια διχαστικού κλίματος στο εσωτερικό της κοινότητας με την απαράδεκτη θεωρία περί “εσωτερικού εχθρού”. Το ΑΠΘ θα χρειαστεί μια μακρά περίοδο αποκατάστασης κλίματος ακαδημαϊκής ηρεμίας, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις χαίνουσες πληγές που αφήνει πίσω της η απερχόμενη διοίκηση.
Το Συμβούλιο Ιδρύματος που εκλέχθηκε από τους καθηγητές και τις καθηγήτριες χωρίς κομματικές εξαρτήσεις, άσκησε με άψογο τρόπο τις αρμοδιότητές του που συνίστανται στην προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού υποψηφίων, στην εξαντλητική ακρόαση των υποψηφίων ενώπιον του και στην τελική επιλογή των τριών που καλούνται να επιλέξουν οι καθηγητές και οι καθηγήτριες. Ήδη, από μόνη της η διαδικασία αυτή άφησε ένα ισχυρό αποτύπωμα ακαδημαϊκότητας, που δημιουργεί θετικό προηγούμενο.
Το έργο του νέου πρύτανη και των συνεργατών του θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Η κοινότητα εξουθενωμένη από τον πετροπόλεμο των πρυτανικών αρχών κατά των θεσμών και των νόμων, επιζητεί πρώτα και κύρια την αποκατάσταση ενός κλίματος περισυλλογής και δημιουργικής συνεργασίας όλων για το καλό του ιδρύματος. Η νέα πρυτανική αρχή δεν θα αναμετρηθεί με το κατά πόσον θα είναι καλλίτερη από την απερχόμενη πρυτανεία, γιατί έτσι θα θέσει πολύ χαμηλά τον πήχυ. Αντίθετα, θα κριθεί από την ετοιμότητά της να αναμετρηθεί με τα τεράστια προβλήματα του ΑΠΘ, σε συνθήκες συνεχούς συρρίκνωσης των οικονομικών πόρων και του διοικητικού, τεχνικού και επικουρικού προσωπικού. Οι λαϊκισμοί και οι βερμπαλισμοί του παρελθόντος δεν πρόκειται να συγκινήσουν την κοινότητα. Θα κερδίσει εκείνος ο υποψήφιος που θα πείσει, ότι θα εργαστεί σκληρά με σεμνότητα και ταπεινότητα και ότι θα συνεργαστεί δημιουργικά με το Συμβούλιο χωρίς άγονους διαγκωνισμούς πρωτοκαθεδρίας.
Η αποκατάσταση της ενότητας και της ομοψυχίας, η αξιοκρατική επιλογή συνεργατών, η πλήρης διαφάνεια, η αντιμετώπιση της μάστιγας που λέγεται ομάδες ιδιοτελών συμφερόντων, ο σεβασμός στο υστέρημα του φορολογούμενου πολίτη, η ορθολογική κατανομή και διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, η εξασφάλιση ακαδημαϊκού κλίματος, η αναστήλωση του συστήματος καθαριότητας και φύλαξης, η πραγματική εξωστρέφεια urbi et orbi, και το σημαντικότερο, η ανάδειξη του τεράστιου πλούτου των ανθρώπων του ΑΠΘ που αποτελούν τη μεγάλη περιουσία του, είναι οι κυριότερες προκλήσεις.
Αν ο νέος πρύτανης επιλέξει αυτόν τον δρόμο, θα έχει την ενεργό συμπαράσταση σύσσωμης της κοινότητας. Διαφορετικά, θα προσθέσει έναν ακόμη κρίκο στη μακρά αλυσίδα των απογοητεύσεων.