Το «σκοτσέζικο ντους» συνεχίστηκε στο τελευταίο Eurogroup. Καλά λόγια για την προσπάθεια που έχει γίνει (καρότο) και σκληρές και άκαμπτες πιέσεις (το μαστίγιο), για την υλοποίηση των «προαπαιτούμενων», την κάλυψη του «δημοσιονομικού κενού» όχι μόνο του 2014, αλλά και του 2015, επιτάχυνση ιδιωτικοποιήσεων και προώθηση διαρθρωτικών μέτρων.

.

Στην ουσία, όπως είπε και ο Ντάισελμπλουμ, η Ευρώπη ζητάει η Ελλάδα να επιβεβαιώσει την προσήλωση στις δεσμεύσεις της, όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Η απάντηση των εταίρων στη θέση της Αθήνας ότι «δεν πάει άλλο» είναι απόλυτη και πολιτική και προέρχεται πλέον όχι από τους «υπαλλήλους» αλλά από τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης.

.

Βάζουν πάγο στο «όχι άλλα μέτρα» στη… διανομή του «πλεονάσματος» και στο κυβερνητικό «success story» επισημαίνοντας ότι «η δουλειά δεν έχει γίνει ακόμη».

.

Δεν ξέρουμε τι θα καταφέρει ο κ. Σαμαράς την ερχόμενη Παρασκευή κατά τη συνάντησή του με την κ. Μέρκελ. Το συνολικό ευρωπαϊκό κλίμα πάντως δεν είναι ακόμα, όπως φαίνεται, έτοιμο για ουσιαστικές επιλογές και λύσεις. Αρα, προς το παρόν, το πιο πιθανό είναι να ακολουθηθεί η… «πεπατημένη».

.

Είναι προφανής πια η «σχετικότητα» τόσο του «σεναρίου της επιτυχίας» όσο και του «σεναρίου της καταστροφής». Η χώρα βρίσκεται σε μια κατάσταση «φθοράς και αφθαρσίας». Ούτε τόσο «καλά» είναι τα πράγματα, όσο τα παρουσιάζει η κυβέρνηση, ούτε τόσο «χάλια» όπως τα βλέπουν οι Βρυξέλλες.

.

Και εν πάση περιπτώσει, υπάρχει «πρόοδος» με τα «κριτήρια» των δανειστών μας. Η διατηρησιμότητα όμως των «επιτευγμάτων» είναι αμφισβητήσιμη, καθώς στηρίζεται σε μέτρα έκτακτα, συγκυριακά ή που η μελλοντική απόδοσή τους προϋποθέτει ένα αναπτυξιακό περιβάλλον, που προς το παρόν είναι ζητούμενο.

.

Στηρίζονται κυρίως σε οριζόντιες σκληρές δημοσιονομικές προσαρμογές (περικοπή μισθών, συντάξεων, υπερφολόγηση κλπ.) και όχι σε διαρθρωτικές αλλαγές σταθερής απόδοσης και μακροχρόνιας αντοχής.

.

Μπορεί το μνημόνιο να τελειώνει το 2014, αλλά τα προβλήματα δανεισμού, χρέους και ανάπτυξης παραμένουν. Εάν υπάρξουν «νέα μέτρα» της ίδιας λογικής με τα προηγούμενα, η ένταση της ύφεσης υπάρχει κίνδυνος να ανακυκλωθεί. Είναι προφανές ότι τόσο η Ελλάδα όσο και οι εταίροι-δανειστές τοποθετούνται στα «τρέχοντα» με τα «μάτια στο αύριο».

.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει ξεκαθαριστεί το «πλαίσιο του αύριο» για την Ελλάδα. Ετσι «καθυστερούν» όλοι. Η Ελλάδα θέλει λογικά να αποφύγει «νέα μέτρα» που για τους τροϊκανούς είναι το «τίμημα του διαβατηρίου» για τη «νέα περίοδο».

.

Η δε τρόικα αφενός διαφωνεί εσωτερικά για το «δέον γενέσθαι» (ΔΝΤ – ΕΕ και ΕΚΤ) και αφετέρου γιατί όλοι περιμένουν τον σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης. Αρα παίζουν με τον χρόνο, μέχρι να «ωριμάσουν» οι τελικές επιλογές. Πάντως η νέα οικονομική διαπραγμάτευση επηρεάζεται σχεδόν άμεσα από τον γενικότερο ευρωπαϊκό σχεδιασμό που είναι «επί θύραις».

.

«Κλειδί» για την Ελλάδα είναι το χρέος και το χρηματοδοτικό κενό. Οσο αυτό καθυστερεί να ρυθμιστεί, τόσο τα «νέα μέτρα» θα έρχονται πιο κοντά και θα διευρύνονται. Χρειάζονται επανατοποθέτηση προτεραιοτήτων, χρονική επίσπευση και πολιτική διαπραγμάτευση θεσμικού ευρωπαϊκού χαρακτήρα και όχι ατελείωτου παρασκηνίου…