thetoc.gr
To εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής δεν σηματοδοτεί μόνο την κυβερνητική αλλαγή. Σηματοδοτεί την αλλαγή εποχής. Η Ελλάδα, ύστερα από 10 χρόνια κρίσης επιστρέφει σε μια νέα κανονικότητα, την οποία αποτυπώνει και το καινούργιο πολιτικό τοπίο.
Τα στοιχεία που το πιστοποιούν είναι τα εξής:
α) Για πρώτη φορά στη διάρκεια της κρίσης, ένα κόμμα επιτυγχάνει ποσοστό που αγγίζει το 40% και εξασφαλίζει αυτοδυναμία με 158 βουλευτές. Η ΝΔ, η οποία έπεσε στο 19% τον Μάϊο του 2012, πήγε στο 29% τον Ιούνιο του 2012 και είχε κινηθεί στη συνέχεια γύρω από αυτά τα ποσοστά, εκτινάχθηκε τώρα στο 39,85% αποτελώντας τον ισχυρό πόλο του πολιτικού συστήματος. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι στόχος του είναι η επαναφορά της Ελλάδας σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης και ο συγχρονισμός των βημάτων της χώρας με την υπόλοιπη Ευρώπη.
β) Το 31,53% καθιστά τον ΣΥΡΙΖΑ, τον δεύτερο ισχυρό πόλο του πολιτικού συστήματος και διώχνει το άγχος του Αλ. Τσίπρα, τον οποίο διακατείχε το «σύνδρομο ΠΑΣΟΚ». Η πιθανότητα δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ να καταρρεύσει εκλογικά και από κόμμα εξουσίας να κάνει το πρώτο μεγάλο άλμα προς τον βυθό (όπως έγινε με το ΠΑΣΟΚ το 2012, που από το 44% του 2009 βρέθηκε στο 13% για να πέσει στη συνέχεια σε μονοψήφια ποσοστά.) Ο Αλ. Τσίπρας είναι κυρίαρχος στο κόμμα του και είναι αναμφισβήτητος πρωταγωνιστής στο χώρο της αντιπολίτευσης. Το στοίχημα κρίθηκε όταν το ΚΙΝΑΛ δεν κατάφερε να ανοίξει τις πόρτες του και να γίνει το μεγάλο κόμμα που θα τον αμφισβητήσει, αλλά περιορίστηκε στον συρρικνωμένο πλέον χώρο του ΠΑΣΟΚ.
γ) Το πεδίο αντιπαράθεσης δεν είναι πλέον μνημόνιο-αντιμνημόνιο, ούτε αφορά σε ιδεολογική σύγκρουση δεξιάς-αριστεράς. Η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος αποδέχεται πλέον το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Η αντιπαράθεση αφορά, σημαντικές μεν, αλλά επιμέρους πτυχές δίχως να αμφισβητείται ο δυτικός προσανατολισμός της χώρας και η συμμετοχή στην ευρωζώνη (όπως γινόταν μέχρι το 2015).
δ) Η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ και η πρόθεσή του να εγκαταλείψει τα ακραία ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά του, μεταλλασσόμενος σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, διαφοροποιεί και το πεδίο αντιπαράθεσης. Μπορεί κάποια στελέχη να έχουν ήδη βγάλει τα κοστούμια και να έχουν ήδη φορέσει τις φόρμες της επαναστατικής γυμναστικής λέγοντας ότι θα κατέβουν στους δρόμους, αλλά αν το κάνουν θα αισθανθούν (σε πρώτη φάση τουλάχιστον) μεγάλη μοναξιά, καθώς ο κόσμος αφενός θα θέλει να δώσει περίοδο χάριτος στην κυβέρνηση κι αφετέρου, θα είναι πολύ πιο δύσκολο να ακολουθήσει αυτούς που επί 5 χρόνια τον είχαν εγκαταλείψει για να ασκήσουν κυβερνητική εξουσία.
ε) Στα προ κρίσης επίπεδα επιστρέφουμε επίσης και στο χώρο της ακροδεξιάς, όπου τη θέση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, έχει πάρει ένας σχηματισμός ο αρχηγός του οποίου προέρχεται από τον ΛΑΟΣ.
Ο Τσώρτσιλ έλεγε για τους Αμερικανούς ότι «κάνουν στο τέλος το σωστό αφού έχουν δοκιμάσει όλες τις εναλλακτικές». Το ίδιο συμβαίνει και με μας. Κάναμε τις σωστές επιλογές ύστερα από 10 χρόνια περιπλάνησης στους λαβύρινθους ουτοπιών και ανεφάρμοστων συνταγών και επιστρέφουμε σε μια νέα κανονικότητα που αρχίζει να θυμίζει τα προ κρίσης πολιτικά χαρακτηριστικά, δίχως τα στοιχεία που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία.