Προφανές είναι, πως σιγά-σιγά, γίνεται αντιληπτό, πως στην περιοχή μας συμβαίνουν αλλαγές, συμβαίνουν συγκρούσεις και κυρίως αναμένονται εξελίξεις και διαμερισμοί, που θα έπρεπε να μας προβληματίζουν, αλλά, έχοντας στο μυαλό μας το 22 το 35 και επέκεινα…
Αυτήν την ώρα, όντως περιγράφουμε συνθήκες για τις επόμενες γενιές και είναι κρίμα και άδικο, να τις οδηγήσουμε σε τετελεσμένα, σε αδιέξοδα και δεσμεύσεις, που πολύ δύσκολα θα αντιμετωπίζονται αργότερα.
Ο Όμπαμα, έχοντας όντως στρατηγικό σχέδιο στον νου του, ξεκίνησε βήμα-βήμα, την απαγκίστρωση από την Μέση Ανατολή και υπέγραψε συμφωνίες πολύ σημαντικών αναμονών, για την αμερικάνικη οικονομία, με το Ιραν…
Ο σημερινός, προσπαθεί τώρα, προϊόντος του χρόνου και λιγο καιρό πριν αρχίσει το πανηγύρι με τις εκλογές, να σώσει τη κατάσταση και κάνει την μια βλακία πίσω από την άλλη,
Το χειρότερο, είναι πως διαμορφώνεται πολιτικό κλίμα, με το τουίτερ, από το οποίο φυσικά απέχουν συστηματικά πάρα πολλοί ηγέτες, ακόμη.
Και αναρωτιέσαι, ποιος και πότε θα απαντήσει, για να καταλάβουμε ποιο απ’ όλα τα τουιτερ του Τραμπ για παράδειγμα ισχύει, υπέρ τίνος και εναντίον ποιανού;
Όλοι μιλάν με τρόπο κατηγορηματικό για πράσινο φως του Τράμπ προς τον Ερντογαν, να ορμήξει στη Συρία.
Ο ίδιος όμως ο Σουλτάνος, όλως παραδόξως, προς το παρόν, παραμένει σκεπτικός, γιατί δεν απάντησε ο μεγάλος τους σύμμαχος, ο Πούτιν, και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει ο Λαβρόφ τον Ερντογαν, είναι αρκούντως επιθετικός και ικανός να αναβάλλει έστω και προσωρινά, τα όποια σχέδιά του.
Η Τουρκία έχει εισβάλει στη Συρία και μάλιστα στο ανατολικό της κομμάτι… Θα θυμάστε ίσως, τη λαίλαπα των προσφύγων, απ το Χαλέπι, καιρό πριν.
Εκείνη την περιοχή λοιπόν, την ελέγχει και τώρα, διεκδικεί να μπει βαθιά στη Βόρεια Συρία, χωρίς να δίνει σημασία στην αντίρρηση του Άσαντ, αλλά και του Πούτιν, γιατί είναι φανερο, οτι αθέτησε κάθε συμφωνημένη αρχή, με τους Ρώσους και το Ιράν.
Και ο Τράμπ, μη το θεωρείτε τόσο εύκολο, ότι θα πάει στις εκλογές, έχοντας ανοικτά πολύ έντονα μέτωπα και με τον Ρώσο, και με τους μουλάδες και γενικά με όλη την κοινωνία
Σε αυτό το κλίμα, εμείς ασχολούμαστε ενδελεχώς με τον επίορκο Παπαγγελόπουλο, με τις ανοησίες διαφόρων εκδικητικών τύπων, περί το μετρό της Θεσσαλονίκης, με τον Μπογδάνο και τα χασίσια στο Μαξίμου.
Δεν έχω καταλάβει ακόμα καταρχάς και ούτε θα καταλάβω ποτέ, για ποιο λόγο και εμείς δεν συνιστούμε στον κύριο Αναστασιάδη, που το όραμα του είναι τα δύο κράτη, και το έχει αποδείξει σε όλη τη διεθνή κοινότητα, και τώρα προσπαθεί να ρίξει φταίξιμο στην άλλη μεριά…
Εφόσον Κύπρος ενιαία και ένα ανεξάρτητο κράτος και εφόσον σε αυτό το κράτος υπάρχουν και οι τουρκοκύπριοι, γιατί δεν τους ανακοινώνει από τώρα, τι θα πάρουν απ΄τους υδρογονάνθρακες , ως μερτικό, διότι είναι το δεύτερο συνθετικό του ενιαίου του κράτους και δυστυχώς γι αυτόν και τους οπαδούς του, έχουν και αυτοί δικαιώματα.
Ο κίνδυνος συρρίκνωσης, τώρα που χτυπιούνται τα βουβάλια στο βάλτο, γίνεται εμφανής, διλοτι τα βατράχια πάντοτε την πληρώνουν…
Και αντί να προσπαθούμε να βρούμε λύσεις θετικές, σπρώχνουμε ακατάπαυστα, σε αδιέξοδες καταστάσεις. Δεν έχουμε καταλάβει ότι κανένας , πλέον, δεν ποντάρει στο χαρτί των δήθεν δικαιωμάτων και της δυστυχούς Κύπρου…
Γιατί αρκετά κοροϊδέψαμε, ήρθε η ώρα να πληρώσουμε τα επίχειρα της ανοησίας μας… ως φαίνεται…
Μήπως θυμάστε, εκείνον της αλήστου μνήμης Τάσο;;;
Μήπως θυμάστε, τα εθνίκια του Κοτζιά, που όρμησαν να πείσουν, τον μέχρις εκείνη την στιγμή, φυσιολογικά σκεπτόμενο Αναστασιάδη, να γίνει ένα εθνίκι σαν και αυτούς και να οδηγήσει το Κυπριακό για άλλη μια φορά σε αδιέξοδο;
Τώρα απαιτείται σωφροσύνη και να οικοδομήσουμε λόγο σαφή και ξεκάθαρο…
Είναι το μόνο στοιχείο, που μπορεί να διασφαλίσει μια νέα προοπτική της χώρας, στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα.