Δεν μπόρεσα να τραβήξω τα μάτια μου από τον τίτλο (στη Μεταρρύθμιση τής 2/9/22) που έγραφε: «Τουλάχιστον 100 εκατ. κορίτσια και γυναίκες έχουν υποστεί ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων)!
Νούμερα απίστευτα σε έναν κόσμο τόσο αντιφατικό, άδικο, βίαιο και σχιζοφρενή… Τι άλλο από απόλυτη βία είναι αυτή η… παράδοση στις θεοφοβούμενες- θεοκρατούμενες χώρες; Η ερώτηση βέβαια δεν έχει απάντηση· μόνο ένα δάκρυ για τα τόσα μικρά κορίτσια, τα οποία βιώνουν αυτή τη βαρβαρότητα λίγο πριν γίνουν γυναίκες… Έτσι, λένε, είναι οι παραδόσεις· ακολουθούν τις παγιωμένες αντιλήψεις, τον σκοταδισμό των προπάππων μέσα στη ροή τού χρόνου, δίχως καμία αλλαγή, ώστε να μην ανατραπεί ό,τι είναι… θεόσταλτο, ό,τι καθηλώνει, ό,τι απαγορεύει τη χαρά και την απόλαυση στις γυναίκες, όπως και την… απαιτούμενη υποταγή τού γυναικείου φύλλου στην εξουσία τού άνδρα-αφέντη.
Και πώς γίνεται μια τέτοια καταμέτρηση σε έναν κόσμο ανεξέλεγκτο, μέσα σε ανοργάνωτες χώρες, σε απομακρυσμένα χωριά, καταυλισμούς, αυτοσχέδιες τρώγλες, εγκαταλειμμένες περιοχές, εμφύλιες συγκρούσεις, άστεγες-απροστάτευτες οικογένειες, χαμένες ζωές εν τη γενέσει τους, υπάρξεις πεταμένες σαν κουρελόχαρτα στα μπάζα τής τριτοκοσμικής ένδειας…
Όταν ο ά ν θ ρ ω π ο ς μετασχηματίζεται σε… πολτό και η φτώχεια τού αφανίζει την όποια προσωπικότητα, ακόμα και την υ π ό σ τ α σ η.
Όταν η θρησκευτική πίστη εισχωρεί στο συλλογικό υποσυνείδητο τρομοκρατώντας, ορίζοντας και αγκυλώνοντας την κουλτούρα εκατομμυρίων ψυχών. Τότε, ο εφιάλτης για το γυναικείο φύλο παίρνει σάρκα και οστά, γίνεται καθημερινότητα, γίνεται κόλαση επί της γης.
Όπως αναφέρει η «Μεταρρύθμιση», το ιατρικό περιοδικό «PLOS Medicine» γράφει για το θέμα: «Συνολικά οι έρευνες αφορούσαν 406.048 γυναίκες από 30 χώρες και 296.267 κορίτσια από 25 χώρες. Διαπιστώθηκε ότι σχεδόν το 37% των γυναικών 15-49 ετών και το 8,3% των κοριτσιών 0-15 ετών είχαν υποστεί ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων.»
Όλα αυτά υπάρχουν, μέσα στο πέρασμα του χρόνου, σε Αφρική, Ανατολική Μεσόγειο, ΝΑ Ασία, και όχι μόνο... Ένας Μεσαίωνας «κρυμμένος» μέσα σε σύννεφο ντροπής, που οι ισχυροί νεοαποικιοκράτες προσποιούνται ότι δεν υπάρχει…
Μια καταμέτρηση της απόλυτης δυστυχίας δεν μπορεί να γίνει. Θα υπολογίζουμε στο περίπου, κατά προσέγγιση, με «μικρή» απόκλιση μερικών εκατομμυρίων γυναικών, οι οποίες έχουν τεθεί στο περιθώριο αυτών των περιοχών τής Γης.
Η ντροπή, η ενοχή, η ευθύνη, οι τύψεις, δεν είναι συναισθήματα που θα εμπόδιζαν εκείνους, οι οποίοι συνέβαλαν διαχρονικά στη αναίσχυντη αυτή διαμόρφωση!
Τα Ιερατεία, οι φύλαρχοι, οι δικτάτορες, οι υποκινητές, οι συμμορίες, τα σκλαβοπάζαρα, οι τράπεζες, η απόλυτη ληστρική εκμετάλλευση, οι εξοπλισμοί των φατριών σε όπλα, οι όποιοι εθνικοί και διεθνείς εντολείς έχουν διαμορφώσει μάζες αδύναμες να προτάξουν μαχητικές ιδέες ή ακόμα και να εκφράσουν την άρνησή τους, στο πλαίσιο μιας τόσο δύσκολης επιβίωσης...
Είναι κοινό μυστικό πως όσες χώρες είναι αγκυλωμένες σε Θεϊκά δόγματα, είναι εγκλωβισμένες σε μια δυστοπική πραγματικότητα και σ’ ένα μέλλον άδηλο. Βυθίζονται στην άγνοια, με αποτέλεσμα να τις χωρίζει το χάος από τον λεγόμενο, αν όχι τέλειο, όμως σ ύ γ χ ρ ο ν ο κόσμο.
Δεν είμαι από τους θαυμαστές τού «σύγχρονου κόσμου»· όμως ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, στο πλαίσιο που τον βιώνω, μού επιτρέπει να διεκδικώ, να επισημαίνω και, ενίοτε, να κατακτώ ελευθερίες με βάση τα δικαιώματα που μου παρέχει η δημοκρατία.
Στη συνειδητοποίηση όμως πως υπάρχει ένας «άλλος» ολόκληρος κόσμος που υποβάλλεται στο μαρτύριο του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων, ήδη από την παιδική ηλικία, δείχνει και τον σκοταδισμό που επικρατεί δίχως έλεος· αυτά τα κορίτσια (της παιδικής ηλικίας) «προσφέρονται» ν ό μ ι μ α (!!!) σε ασυνείδητους πάτρωνες, για να τις μεταμορφώσουν σε αντικείμενα με κατάληξη, τις περισσότερες φορές, στα σκλαβοπάζαρα του κόσμου, με ξ ε π ε ρ ν ά ε ι…
Θα είμαστε «θεατές» (?) αυτού του απίστευτου και μακρινού υπαρκτού κόσμου, όσο τα εξοντωτικά συστήματα καταπίεσης εξακολουθούν να επιβάλλουν τον σ κ ο τ α δ ι σ μ ό ως τρόπο ζωής στον 21ο αιώνα ή θα επιδιώξουμε την αλλαγή του;