Η απόφαση της Γαλλικής Δικαιοσύνης ήταν κατηγορηματική. Άλλωστε, η «κατάχρηση ευρωπαϊκών κονδυλίων» δεν είναι μια αμελητέα παράβαση για κάποιον/α πολιτικό που διεκδικεί την εκλογή της στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα της Γαλλίας. Ο ισχυρισμός του Γάλλου Πρωθυπουργού και του Υπουργού Δικαιοσύνης ότι «ο λαός πρέπει να κρίνει ποιος μπορεί να είναι υποψήφιος» εξηγείται μόνον από την ανάγκη να συνεχίσουν να κυβερνούν τη χώρα τους ως κυβέρνηση μειοψηφίας έχοντας εξασφαλίσει την ανοχή της «Εθνικής Συσπείρωσης» της Λε Πεν. Ο καιροσκοπισμός, ειδικά σε αυτό το επίπεδο, δεν περιποιεί τιμή στη Γαλλική Δημοκρατία.
Αλίμονο αν την κρίση των δικαστών αντικαθιστούσε η κρίση του λαού και τα λαϊκά δικαστήρια και αλίμονο αν οι εκλογές έπαιρναν χαρακτήρα δημοψηφίσματος για την ενοχή ή όχι ενός πολιτικού. Το πρόσφατο παράδειγμα στη χώρα μας όπου ο πρώην Υπουργός Μεταφορών παρεδόθη στην κρίση των ψηφοφόρων του προκειμένου να εξαγνιστεί για τις ευθύνες του στη τραγωδία των Τεμπών, έδειξε που μπορεί να οδηγήσει αυτή η αντίληψη. Ούτε και το γεγονός ότι η απόφαση της Γαλλικής Δικαιοσύνης μπορεί να οδηγήσει στον «πολιτικό θάνατο» της Λε Πεν θα έπρεπε να οδηγήσει σε μια πιο επιεική απόφαση. Η απάτη δεν μπορεί να επιβραβευτεί με την άδεια εισόδου στο Μέγαρο των Ηλυσσίων.
Αυτό που έχει επίσης σημασία είναι οι αυτόκλητοι συμπαραστάτες της Λε Πεν, εντός και εκτός Γαλλίας. Ο αριστερός λαϊκιστής Μελανσόν δήλωσε ότι το «Νέο Λαϊκό Μέτωπο» προτιμάει να «πολεμάει τη Λε Πεν στην κάλπη και στο δρόμο» με τους ακροδεξιούς να αρνούνται στη Δικαιοσύνη την αρμοδιότητα να αποφασίζει για τις υποψηφιότητες. Όσο για τη διεθνή στήριξη της μόνιμης τις τελευταίες δεκαετίες υποψήφιας της Ακροδεξιάς τα ονόματα του Όρμπαν του Σαλβίνι, του Βίντερς κλπ φιγουράρουν στην πρώτη γραμμή της Ευρώπης. Δεν θα μπορούσε να λείψουν από τη λίστα ούτε ο Πούτιν που έχει βρει άλλο - εξωδικαστικό - τρόπο να εξουδετερώνει τους «επικίνδυνους» αντιπάλους του ούτε ο επανειλλημένα καταδικασμένος Πρόεδρος Τραμπ.
Το 2027 θα είναι η χρονιά των επόμενων Προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Στο χέρι των πολιτών της χώρας είναι να αποδοκιμάσουν, για μια ακόμη φορά, τον ή την υποψήφια της Ακροδεξιάς. Η πορεία της Ευρώπης γίνεται ολοένα και πιο προβληματική με τη συμμετοχή ακροδεξιών κομμάτων σε μια σειρά κυβερνήσεις ενώ η ατμόσφαιρα επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο μετά την επιστροφή Τραμπ στον Λευκό Οίκο και την ανοιχτή στήριξη των κομμάτων αυτών. Η παραμονή της Γαλλίας στην ομάδα των χωρών της φιλελεύθερης φιλοευρωπαϊκής δημοκρατίας θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.