Σε κάθε έκφανσή του, ο σύγχρονος ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός βοά την απαξία αρχών, ιδεών και συμπεριφορών. Στην πολιτική, όλα τα προεκλογικά συνθήματα του κυβερνητικού σχηματισμού αποδεικνύονται ψέμα. Οι λέξεις στα χείλη πρωθυπουργού και κυβερνητικών παραγόντων χάνουν τις έννοιές τους, δοκιμαζόμενες από τη στρατηγική τής με κάθε τρόπο διασφάλισης της εξουσίας. Η αντιπολίτευση ερωτοτροπεί με την αυτοδιάλυση, με την ελάσσονα αντιπολίτευση να αιωρείται ανάμεσα στην αναζήτηση προτάσεων και την επιβίωση των αποτυχημένων μεγαλοπαραγόντων της.

Στην οικονομία κάθε δραστηριότητα ενέχει την αίσθηση της αδικίας, διαρρηγνύοντας τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομικής ζωής που είναι η εμπιστοσύνη. Η υπερφορολόγηση πολιτών και επιχειρήσεων χρηματοδοτεί υπηρεσίες χυδαία χαμηλού επιπέδου και αυξανόμενου κόστους. Οι αγορές κυριαρχούνται από συμφέροντα που εμποδίζουν την είσοδο νέων επιχειρήσεων, με το επιλεκτικό «πάγωμα» των αναγκαίων υπουργικών αποφάσεων που θα ενεργοποιήσουν τη «μνημονιακή» απελευθέρωση του ανταγωνισμού.

Οι τράπεζες αναδιαρθρώνονται κατακρεουργώντας την περιουσία των παλαιών μετόχων και ταυτόχρονα εμπλέκονται σε ένα μοναδικό κυνήγι κερδών, που επιβαρύνει τη ρευστότητα και το κόστος χρήματος. Την ίδια στιγμή αποτυχημένοι υπουργοί που συνέπραξαν στην ανεξέλεγκτη πορεία προς την οικονομική καταστροφή επικαλούνται την ανάγκη για την υπέρβαση του τραπεζικού ολιγοπωλίου και την ίδρυση πολλών πιστωτικών ιδρυμάτων χωρίς να καταθέτουν την παραμικρή τροποποίηση νόμου που να το επιτρέπει, ενώ άλλοι αντιπολιτευόμενοι, ανενδοίαστα, υπερθεματίζουν για τα συμφέροντα των τραπεζών αδιαφορώντας για τα συμφέροντα οικονομίας και κοινωνίας.

Και όλα αυτά σε ένα πλαίσιο απαξίωσης περιουσιών και αποταμιεύσεων, με περιορισμούς στην κίνηση των κεφαλαίων -και άρα στην ελεύθερη διαχείριση του όποιου εισοδήματος ή πλούτου- με τη λαίλαπα της μείωσης των συντάξεων και της φτωχοποίησης εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, αλλά και με την ανασφάλεια από την ανεξέλεγκτη πορεία του Προσφυγικού και την προοπτική μετατροπής περιοχών της χώρας σε αποθήκες προσφύγων με κίνδυνο για την ίδια την κοινωνική ισορροπία. Και οι άξιοι νέοι μεταναστεύουν, το δημογραφικό επιδεινώνεται, η οικονομική πόλωση ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς μεγεθύνεται και η μεσαία τάξη συρρικνώνεται. Oπως συρρικνώνεται και η δύναμη των ιδεών που χάνεται στα στόματα επαγγελματιών και «άτιμων» πολιτικών. Oπως συρρικνώνεται και η αξία των αρχών σε μια κοινωνία ατομισμού, ψέματος και απιστίας. Κε Τσίπρα, ιδού τα επιτεύγματα της λαϊκιστικής, ψευδεπίγραφα αριστερής «ηγεμονίας» σας…