Κάποιες αχτίδες αισιοδοξίας φαίνονται τα τελευταία 24ωρα σε δύο μέτωπα: Πρώτο, η ρητορική της Άγκυρας αλλάζει, από ρητορική των προκλήσεων γίνεται ρητορική της συνδιαλλαγής, φαίνεται ότι οι πιέσεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ την έπεισαν ότι δεν θα βγει κερδισμένη στο μεγάλο παζάρι με τη Δύση αν δεν επιδείξει αυτοσυγκράτηση στις σχέσεις της με την Ελλάδα. Δεύτερο, στο μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία, πρώτη φορά μετά από τέσσερις μήνες φαίνεται πιθανή η ανακωχή και η έναρξη διαπραγματεύσεων, με ορίζοντα ίσως τη σύνοδο κορυφής των G7 στις 26 Ιουνίου. Κανείς δεν ήταν έτοιμος για τις συνέπειες ενός μακρόχρονου πολέμου, ούτε η Ρωσία που αιμορραγεί αλλ’ ούτε η Ευρώπη που (με μειούμενες αντοχές…) βλέπει να συναντά την τέλεια καταιγίδα το φθινόπωρο. Ο Ντράγκι έθεσε το θέμα στον Μπάιντεν, ο τελευταίος φαίνεται ότι το κατανόησε, η σύνοδος των G7 -όπου θα συμμετέχει και ο Ζελένσκι- προσφέρεται για μια χειρονομία με στόχο την ειρήνευση.
Εφόσον επιβεβαιωθούν αυτές οι πληροφορίες, οι επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή και στην παγκόσμια οικονομία θα είναι μεγάλες και ευεργετικές. Βεβαίως, παραμένουν όλα τα άλλα, κυρίως το δίδυμο πρόβλημα πληθωρισμού και στασιμότητας: Έρευνα της Deutsche Bank σε 111 χώρες δείχνει ότι φέτος ο διάμεσος πληθωρισμός είναι 7,9%, υπερδιπλάσιος από το περσινό 3% και, παντού (από το επισήμως 74% της Τουρκίας, το 58% της Αργεντινής έως το 8,6% των ΗΠΑ, το 8,8% της Ολλανδίας ή το 7,9% της Γερμανίας…) ενισχύεται. Δεύτερος φόβος, μήπως το φάρμακο που επιλέχτηκε για να αντιμετωπιστεί η ασθένεια, οι αυξήσεις των επιτοκίων, αφήσει ανάπηρο τον ασθενή: Γιατί, ειδικά στην Ευρώπη, ο πληθωρισμός δεν προκαλείται από υπερβάλλουσα ζήτηση αλλά, κυρίως, από τις τιμές της ενέργειας που περνούν στην παραγωγή. Αλλά προκρίθηκε η καταστροφή της ζήτησης για να ισορροπήσει με την προσφορά. Ύφεση/στασιμοπληθωρισμός δεν απέχουν πολύ -στον επόμενο τόνο.
Τα προβλήματα δεν θα εξαφανιστούν αλλά, βεβαίως, η επίλυσή τους θα γίνει λιγότερο δυσχερής και όλος ο κόσμος θα πάρει μια μεγάλη ανάσα. Μαζί κι η Ελλάδα. Πρώτον, γιατί θα έχει ένα καλοκαίρι με ισχυρή τουριστική κίνηση και, δεύτερο, γιατί είναι η ευρωπαϊκή χώρα που (λόγω ισχνής παραγωγικής βάσης…) υφίσταται τις σκληρότερες συνέπειες απ’ τον πόλεμο στην Ουκρανία: Όπως έδειξε η έρευνα της ΕΤΕπ, είναι η πρώτη μεταξύ των 27 χωρών στην αύξηση του αριθμού των επιχειρήσεων που θα έχουν ζημιές και η τρίτη στο ποσοστό πληθυσμού σε κίνδυνο μεγάλης φτώχειας. Αν απομακρυνθούν οι απειλές του πολέμου κι αρχίσει η εκτόνωση της έντασης, λογικό είναι να αρχίσει η αποσυμπίεση των τιμών ενέργειας, η αποκλιμάκωση του πληθωρισμού στην Ευρώπη και ηπιότερες αυξήσεις στα ευρωπαϊκά επιτόκια. Κι αυτά, θα είναι πολύ καλά για την υπερχρεωμένη Ελλάδα, με υπερχρεωμένες επιχειρήσεις και νοικοκυριά κι ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα φορτωμένο με μεγάλο όγκο κόκκινων δανείων και σχετικά αδύναμη κεφαλαιακή βάση.
Τα προβλήματα της οικονομίας μας είναι εγγενή και οξυμμένα –παραθέτουν ορισμένα στη δήλωσή του το Eurogroup και στην ετήσια έκθεσή του ο ESM: Υψηλό χρέος, επενδυτικό κενό, ουραγός στην παραγωγικότητα, ανισορροπία στις εξωτερικές συναλλαγές, μεγάλη ανεργία, πολλά κόκκινα δάνεια. Ενδεχόμενη αποκατάσταση της ηρεμίας στο Αιγαίο το επόμενο διάστημα και, ακόμη περισσότερο, μια ανακωχή και έναρξη διαπραγματεύσεων για ειρήνευση στην Ουκρανία, θα διευκόλυναν πολύ μια σκληρή καθ’ ημάς προσπάθεια οικονομικής ανόρθωσης μέσα από πραγματικές μεταρρυθμίσεις σε όλη τη γραμμή. Αρκεί να υπάρξουν πολιτικές δυνάμεις που θα έχουν τη δύναμη και τη βούληση να εμπνεύσουν μια τέτοια προσπάθεια και με πειθαρχία, αυστηρότητα και δικαιοσύνη να ηγηθούν σε αυτήν και να την διευθύνουν. Πράγμα όχι πιθανό αν κρίνει κανείς από τον προεκλογικό αγώνα που διεξάγεται: Η κυβέρνηση μοιράζει λεφτά (100 εκατ. στους αγρότες, 500 εκατ. σε 42 νησάκια, μερικά δισ. βγήκαν βόλτα στην Καλαμάτα) και η αντιπολίτευση συνθήματα. Έτσι θα πάμε;..
Πηγή: www.kreport.gr